Nuttige dingen

Cadeautjes krijgen is leuk! K denk dat iedereen het wel met me eens is op dat punt. Maar tot voor kort huiverde ik bij de woorden “iets nuttigs” of “een cadeautje dat je kan gebruiken”. Dat laatste krijg je meestal als je verhuist, bent gaan samenwonen etc.

Die huivering is voor het eerst opgekomen bij mijn plechtige communie. Het Heilige Vormsel zoals ze het ook wel noemen. Op mijn 12 jaar nog eens aan God belooft dat ik een goeie vriend ging zijn voor hem. (He screwed me over, several times… we zijn geen vriendjes meer :-))
Voor die gelegenheid mocht ik een lijstje opstellen, een shortlist van zaken die ik op korte termijn van familie, vrienden, buren en zo meer wou ontvangen. Maar, er was een grote maar…. Ma en Pa Ntone vonden het een hele zaak dat minstens de helft van de dingen op dat lijstje nuttig dingen zouden zijn. Het einde van het 6de studiejaar in de lagere school, bijna naar de grote school, dus nuttige dingen werden al snel een nieuwe boekentas, pennezak, vulpen, ringmappen en nog meer van dat nuttigs.
Die rommel nam dus plaatsen in op mijn lijst die niet meer konden gebruikt worden voor the good stuff (speelgoed, geld,…), een beetje zoals mannen plaatsen inpikken op een #BGGD-wiki…

Dit jaar ben ik 31 geworden, 20 jaar ouder dan toen ik dat lijstje voor mijn Vormsel aan het opstellen was. Dit jaar ben ik volwassen geworden, denk ik…. Voor het eerst geniet ik echt van nuttige cadeaus. Nuttige cadeaus waren leuk, maar niet meer dan een aanvulling. Nu bekijk ik ze voor het eerst als volwaardige cadeaus. Zo ga ik straks een steak bakken in de grillpan die ik van mijn mama kreeg, ga ik morgen mijn baard trimmen met de super-de-luxe baardtrimmer die ik kreeg van mijn pa en besteed ik komend weekend een cadobon die ik kreeg van mijn zussen en schoonbroers aan een paar nieuwe Campers.

Wie had ooit durven denken dat nuttige cadeaus ook leuke cadeaus konden zijn??

Alles moet plots zo snel….

De lente is in het land, zoveel is duidelijk…. het wordt weer wat warmer, er lopen lammetjes in de wei, de heerlijke geur van mest hangt in de lucht.
De natuur ontwaakt, de benen worden ontbloot…

Maar moet alles echt zo vlug? Living like there is no tomorrow lijkt het me….

Het is eind maart, de eerste dagen met temperaturen boven 10°C zijn net achter de rug, en wat zie ik rondom mij, wat hoor ik rondom mij? Hagen worden geschoren, terrassen worden buiten gezet, de ijsventer rinkelt zijn bel.

En dan denk ik…
Het kan nog vriezen, laat uw haag gerust! Ze is nog niet aan het schieten, en toch moet ze al geschoren worden? Mooi, bezorg jezelf wat extra werk met een 3de scheerbeurt dit jaar, en loop lekker de kans dat je je haag gewoon om zeep helpt.

Begin deze week hoorde ik gekir op de radio, “jeeeeej, warm weder, vanavond terrasjes doen!! Mojito’s!! Meisjes in rokjes en topjes!!” Christophe Lambrecht en Siska Schoeters bezondigden er zich beiden aan. Maar het is nog maar eind maart, het is niet omdat het overdag zachtjes naar 15 of zelfs 20°C kruipt, dat je ‘s avonds gezellig op een terras kan zitten. Ok, je kan het wel, in het donker, met je skivest aan.

De ijsboer is hier al de hele week ‘s avonds door mijn straat aan het cruisen. *klingkling* De lente is in het land, koop lekker een dikmakertje bij mij! *klingkling* Ijsjes zijn voor warme zomeravonden, niet voor doordeweekse koude de-winter-is-net-voorbij-avonden….

Ben ik nu de enige die vindt dat het allemaal wat trager mag?

All along the watchtower

There must be some way out of here, said the joker to the thief,
Theres too much confusion, I cant get no relief.

Origineel van Bob Dylan maar vooral gekend in de versie van Jimi Hendrix. Het is ook op die manier dat ik het nummer heb leren kennen. De typische Dylan-klank vervangen door het vette Hendrix-geweld. Toen ik klein was, en Tour of Duty nog op tv kwam (op Nederland2, op donderdagavond als ik mij het nog goed herinner), was ik er al zot van. Het stond ergens op een cassetje, samen met ondermeer “Paint it Black” van de Stones, “Born to be wild” van Steppenwolf en nog zo van die krakers.
Nadien kwam ik het opnieuw tegen in Forrest Gump. Net zoals in Tour of Duty was het gelinkt aan de Vietnam-periode.

Aangezien ik te jong ben om the summer of love te hebben meegemaakt, laat staan de Vietnam-oorlog, link ik het nummer aan andere dingen. De zonsondergang tegemoet rijden, ergens op een autostrade in het zuiden van Frankrijk. Wandelen in de Cirque de Moureze, met een pintje genieten van een zwoele avond en mijmeren.

De tekst zit vol verwijzingen, is Dylan de Joker in het liedje? Zijn de platenbonzen de mensen die zijn wijn drinken? Wie zijn de 2 mannen te paard die aankomen en die de wind meebrengen?
Bob Dylan schreef de tekst en de muziek, en speelde het in met een akoestische gitaar, begeleidt door basgitaar en drums. Jimi Hendrix gooide er zijn vet gitaargeluid over. De manier waarop hij de Fender Stratocaster bespeelde is voor velen een inspiratie geweest.

Agh, ik wil er niet teveel over nadenken, ik wil gewoon genieten van de mooie tekst en de prachtige, krachtige muziek.

Voor meer info over de recent uitgekomen onuitgegeven tracks van Jimi Hendrix kan je altijd eens kijken bij Adhese. Daar kan je ook meer lezen over hoe je als commenter de backcatalogue van Jimi Hendrix kan winnen.