All along the watchtower

There must be some way out of here, said the joker to the thief,
Theres too much confusion, I cant get no relief.

Origineel van Bob Dylan maar vooral gekend in de versie van Jimi Hendrix. Het is ook op die manier dat ik het nummer heb leren kennen. De typische Dylan-klank vervangen door het vette Hendrix-geweld. Toen ik klein was, en Tour of Duty nog op tv kwam (op Nederland2, op donderdagavond als ik mij het nog goed herinner), was ik er al zot van. Het stond ergens op een cassetje, samen met ondermeer “Paint it Black” van de Stones, “Born to be wild” van Steppenwolf en nog zo van die krakers.
Nadien kwam ik het opnieuw tegen in Forrest Gump. Net zoals in Tour of Duty was het gelinkt aan de Vietnam-periode.

Aangezien ik te jong ben om the summer of love te hebben meegemaakt, laat staan de Vietnam-oorlog, link ik het nummer aan andere dingen. De zonsondergang tegemoet rijden, ergens op een autostrade in het zuiden van Frankrijk. Wandelen in de Cirque de Moureze, met een pintje genieten van een zwoele avond en mijmeren.

De tekst zit vol verwijzingen, is Dylan de Joker in het liedje? Zijn de platenbonzen de mensen die zijn wijn drinken? Wie zijn de 2 mannen te paard die aankomen en die de wind meebrengen?
Bob Dylan schreef de tekst en de muziek, en speelde het in met een akoestische gitaar, begeleidt door basgitaar en drums. Jimi Hendrix gooide er zijn vet gitaargeluid over. De manier waarop hij de Fender Stratocaster bespeelde is voor velen een inspiratie geweest.

Agh, ik wil er niet teveel over nadenken, ik wil gewoon genieten van de mooie tekst en de prachtige, krachtige muziek.

Voor meer info over de recent uitgekomen onuitgegeven tracks van Jimi Hendrix kan je altijd eens kijken bij Adhese. Daar kan je ook meer lezen over hoe je als commenter de backcatalogue van Jimi Hendrix kan winnen.