Month: November 2010

Posted on

100% Belgisch Groen

Enkele dagen geleden zat hier een folder van Electrabel in de bus. Met onder meer een stuk over 100% groene Belgische stroom. En als er nu iets is dat bij mij gevoelig ligt/mij mateloos interesseert, dan is het wel groene stroom. Vooral die uit biomassa.
Zo was ik ook uitermate geïnteresseerd in het nieuws van de nieuwe centrale van Electrabel “Max Green”. Max Green is een project in Rodenhuize, nabij Gent, waar een oude steenkoolcentrale omgebouwd wordt om op 100% biomassa te draaien. De ombouw vroeg een investering van 125 miljoen euro, en zal stroom leveren voor 320.000 gezinnen.

Op Energiekonline kan je 5 redenen lezen waarom je zou moeten kiezen voor groene energie.

Zo heb je bijvoorbeeld:

100% groen, 100% Belgisch

  • De groene energie van Electrabel is uitsluitend afkomstig van hernieuwbare bronnen zoals wind, water, zon en biomassa.
  • Deze energie is van 100% Belgische origine en dat wil wat zeggen.
  • Electrabel is de enige energieleverancier die garandeert dat voor elke kWh groene energie die u verbruikt, een kWh geproduceerd wordt op basis van hernieuwbare energieën van Belgische origine.

Of

Goed gelabeld

  • Het onafhankelijke organisme Vinçotte kende Electrabel het label ‘Groene Elektriciteit van België’ toe.
  • Dat label bewijst dat de groene elektriciteit die Electrabel voor haar residentiële klanten produceert, 100% Belgisch is.
  • Sommige leveranciers kopen garanties van buitenlandse oorsprong en voorzien hun Belgische klanten van ‘grijze’ elektriciteit.

Dat groene energie uitsluitend afkomstig is van hernieuwbare bronnen lijkt me vrij logisch. Maar dan komt het….
Deze energie is van 100% Belgische origine.
Een artikel in HLN heeft het ook over Max Green. En daarin kunnen we lezen dat de centrale gaat werken op Canadese houtpellets. Ofwel moet er de afgelopen tijd iets gebeurd zijn dat de pers niet gehaald heeft, maar naar mijn weten is Canada (nog) geen Belgische provincie. Dus voor de 100% Belgische groene stroom haalt GDF-Suez de houtpellets in Canada…
Een andere vraag die ik me dan stel is hoe groen die stroom nog is. In Canada worden bomen gerooid, die worden versnipperd, daarna verpulverd om tot pellets geperst te kunnen worden. Nadien moeten deze pellets gedroogd worden. Nadien worden ze hopelijk meteen de boot op gegooid, indien niet eerst met trein of vrachtwagen over het land getransporteerd. Eens ze in de boot zitten, vertrekken ze voor de lange reis naar de Gentse haven. Ik denk dat op dat ogenblik een steenkoolcentrale misschien minder CO2 in de lucht heeft gepompt.

“Goed gelabeld” die handel. Welke criteria heeft Vinçotte gebruikt om te bepalen dat deze centrale “Groene Elektriciteit van België” genereert?
Misschien dient deze energieproductie enkel voor industrie? En komt deze niet bij de particulier terecht? Allemaal zeer vaag….

Max Green zal, eens ze volledig draait, 1 miljoen MWh aan elektriciteit produceren. Electrabel krijgt hiervoor 100 miljoen euro aan groenestroomcertificaten per jaar, goed voor 1 miljard over een periode van 10jaar. Op een moment dat voor de particulier en de kleine ondernemingen die bezig zijn met duurzame energie, de kraan van de groenestroomcertificaten dichtgedraaid wordt, krijgt Electrabel van onze Vlaamse Regering de garantie dat voor hun de zaak nog 10 jaar ongemoeid gelaten wordt.
Om deze GSC te kunnen betalen worden belastingen aangesproken. Inderdaad, jouw geld wordt gebruikt om Electrabels monsterwinsten te garanderen.
En niet alleen de GSC zorgen voor een winstgarantie… De groene stroom die je koopt bij Electrabel komt ook duurder uit dan de standaard “grijze” stroom…

Goed bezig jongens!

(Kleine Update: Volgens Freya Van den Bossche is er geen garantie dat deze centrale 10jaar de GSC krijgt… – De Morgen)

Posted on

MyGrid!

Stel je voor, je gsm-batterij is op het einde van zijn krachten. Je komt aan je bureau en gaat op zoek naar de juiste stekker. Nope, dat is die van de printer. En dat is de adapter van de Blackberry van het werk. Aha, daar is het kabeltje van de Nokia! We hebben er mee leren leven, met die kabelsla… Er zijn oplossingen voor, zoals de binderclip-plug catcher of de isolatiebuis-kabelhouder (en nog 8 andere oplossingen op Lifehacker)
Maar zou het leven niet aangenamer zijn moesten we niet zo verstrikt zitten in een kluwen van kabels?
En dat is wat ze bij Duracell ook dachten… Tadaaaaaa, de Duracell MyGrid.

Stel je voor, je gsm-batterij is op het einde van zijn krachten. Je komt aan je bureau en legt je gsm op de MyGrid, naast je Blackberry van het werk. Geen kabels meer.
De MyGrid is een laadstation voor allerhande GSMs en smartphones. Het bestaat uit een rechthoekige plaat voorzien van banen uit een geleidende legering en een aantal ‘knopjes’ die op je gsm passen. Er zijn ook sleeves voor Blackberry’s, Iphone’s etc. Het laadstation moet natuurlijk nog wel aangesloten worden met een netsnoer, maar het ‘knopje’ of de sleeve is voorzien van de nodige contactpuntjes zodat je apparaat draadloos kan laden. De laadsnelheid zou dezelfde moeten zijn als de standaard laadtijd van je toestel. (volgens USB2.0 standaarden zegt de website…)

Ik heb hier zo’n MyGrid liggen. Op een opgeruimd bureau zou dat niet misstaan denk ik. In mijn nest loopt hij wat verloren. Geen fancy dingen, maar een rechttoe rechtaan design, eigenlijk redelijk dun (ik had het dikker verwacht..), ongeveer 20 op 15cm. De adaptertjes (knopjes) die erbij horen komen in allerhande vormen en maten (t is te zeggen, Mini-usb, Nokia, Motorola, Blackberry, Iphone…). Het is de bedoeling dat je de juiste connector aansluit op je toestel, en deze dan verbindt met het uiteindelijke connectie-spulletje om te kunnen laden. (Snappen jullie het nog??)
Als je dan je gsm op het MyGrid legt, dan is er verbinding tussen de verschillende banen, en start het opladen.

Mijn ervaring? Eigenlijk niet zo schitterend… Het is te zeggen…. Mijn eerste test was met de HTC Hero. Je weet wel, die met de welving onderaan. Die welving had als gevolg dat de connectie tussen het oplaadplaatje en de connector in de Hero wel eens los klikte. Dat heeft dus eigenlijk helemaal niks te maken met de MyGrid, wel met de Hero.
Toen de Hero de geest gaf, en ik me een Baby-Galaxy van Samsung aanschaftte keek ik er naar uit om deze nu eens goed te testen. Spijtig genoeg heeft Samsung ambetante adapters, waarmee de MyGrid dus niet kon connecteren 🙁 Na wat over en weer ge-DM met de mensen achter de MyGrid, bleek dat er niet zo direct een oplossing was. Opnieuw tja… pech zeker?
Maar omdat ik toch wel eens serieus wou testen, heb ik de oude Nokia 6300 opgevist vanuit een rommelschuif. De mini-USB-connector erin, het plaatje erop, alles op de MyGrid en tataaaaa hij was aan het opladen!
Nu is het wachten op ofwel een adapter voor de Samsung, ofwel een goeie connectie met de Desire Z en ik ben helemaal een Happy Camper!

Posted on

Nieuw bos in Antwerpen in 1 nacht geplant

Zo kopte De Redactie deze ochtend.

“Actievoerders hebben afgelopen nacht 1.000 bomen geplant op een braakliggend terrein vlakbij het Mexico-eiland in Antwerpen-stad. De milieuactivisten roepen op om overal in Vlaanderen nieuwe bossen aan te planten.” (Lees meer op De Redactie of in De Standaard)

Heel mooi actie. Zomaar een bos aanplanten, op 1 nacht. Heel mooi, ondoordacht, onverantwoord, maar tja, je bent jong en wil eens iets doen.
Ja, ik heb ook guerrilla-gardening-acties gedaan. Ik heb ook zaadbommen gegooid. Maar er waren een aantal regels. Zo werden enkel verloederde stukjes gemeente- of stadsplantsoen aangepakt. En werd er enkel gebruik gemaakt van eenjarigen, die weinig onderhoud vragen.

Wat er vannacht in Antwerpen gebeurd is, roept bij mij toch enkele vragen op…
Wat als de eigenaar van het braakliggend stuk grond klacht indient wegens vandalisme? Het Gemeentelijk Havenbedrijf Antwerpen is een autonoom gemeentebedrijf met rechtspersoonlijkheid. Het zomaar beplanten van gronden van dit bedrijf kan aanzien worden als vandalisme, als een soort eco-terrorisme.
En is er rekening gehouden met pakweg wat de bomen zelf nodig hebben? De ruimte om te kunnen ontwikkelen, als het ooit zo ver komt. Lucht, water om wortels te laten groeien, kruinen te laten vormen?
Als morgen het Gemeentelijk Havenbedrijf Antwerpen het terrein met een bosfrees aanpakt, en al die 1000 boompjes de grond in freest, is dat dan geen 1000 euro verloren? Weggesmeten? Was die 1000 euro niet beter besteedt geweest aan een blijvend, serieus project?

“En ze roepen iedereen op om bossen te planten overal waar er plaats is in Vlaanderen. ‘Wij hebben getoond dat het kan.'”
Overal waar er plaats is… Dat is nogal ruim gezien he? Want als morgen enkele jongeren in Wemmel hier dat zo’n goed idee vinden, en het stuk landbouwgrond van mijn nonkel vol zetten met bosplantgoed wat dan? Opnieuw geld weggegooid, maar tja, de oproep is wel aanhoord en vervuld.
Een kortzichtige actie lijkt het me. Leuk om er effe mee in de krant te komen, maar gaan deze jongeren ook instaan voor het onderhoud van hun boompjes? Gaan zij instaan voor de kosten als er ooit moet gerooid worden?

Er zijn zoveel mogelijkheden om Vlaanderen groener en bossiger te maken. Een raad aan deze jongeren: Neem eens contact op met de Vereniging voor Bos in Vlaanderen die het project “1 miljoen bomen voor Vlaanderen” hebben. Op een doordachte manier Vlaanderen voorzien van 1 miljoen bomen, bomen die een toekomst hebben.
Een andere manier om Vlaanderen ietsje bosrijker te maken, zijn de vele kleine grondeigenaars. Gronden die alsmaar meer versnipperd geraakt zijn door erfenissen en verdelingen. Nonkel Jos en tante Julia hebben een halve hectare slechte wei. Marcel heeft 25 are onbestemde, overwoekerde grond. In plaats van deze plekjes zomaar 2 keer per jaar te maaien, plant er enkele bomen op. Groepeer deze plekjes en laat ze evolueren tot een bos, een groen lint van het ene woud naar het andere.
Een 3de manier is stuctureel inplannen van korte-omloop-hout-aanplantingen. Ok, deze aanplantingen ontwikkelen niet naar een volwaardig bos, maar vormen ook een toevluchtsoord voor vele dieren en insecten. Of ze vormen een corridor tussen bossen langs waar wild kan oversteken.

Groen in de stad is iets dat mij al lang fascineert, maar zo’n dingen moeten doordacht gebeuren. En niet zoals vannacht.
Ik hoop dat dergelijke zaken geen navolging krijgen, en dat de mensen die vannacht op pad waren allemaal eens goed nadenken, zich misschien aansluiten bij het VBV/Natuurpunt/andere organisaties, en zo hun energie samen spenderen aan zaken die een toekomst hebben.


(En tegelijk hoop ik stiekem dat de mensen van het GHA eens lachen, knipogen en het bos laten voor wat het is, zodat de Antwerpse jeugd van 2020 en later een bos hebben in de stad.)

Posted on

Een sauteerpan

Een tijdje geleden kreeg ik een mailtje van Goedles met de vraag of ik eventueel eens een nieuwe pan kon gebruiken. En dat kwam goed uit, want mijn Tefal-pan was versleten. En wat bleek? Ik kreeg dan nog wel een Tefal-pan ook!
Bij Tefal hebben ze namelijk een nieuwe serie uit, genaamd “Natura“. Ondertussen heb ik de sauteerpan van 24cm uitgebreid getest, en zeer goed bevonden.
De Natura-reeks zijn potten en pannen van 100% gerecycleerd gegoten aluminium. Voor de stelen en handgrepen van de deksels wordt 30% hout uit PEFC-bossen gebruikt. De verpakkingen worden gemaakt uit gerecycleerd papier! En verder zijn de gekende Tefal-dingen aanwezig, zoals de Thermo-Spot, die van kleur veranderd als de pan op temperatuur is, een harde anti-kleeflaag etc etc.

Allemaal mooi en wel, die verkoopspraatjes, maar hoe is de pan zelf? Ik heb er al vanalles in gemaakt, gaande van worsten gebakken, croque-monsieurs tot een vers vispannetje voor 4 man (waar 2 dagen van gegeten is… veeeeels te veel gemaakt!).
De vorm van de pan (een sauteerpan is hoger dan een gewone pan) is handig voor bijvoorbeeld vispannetjes of dingen die je roerbakt. Het glazen deksel zorgt er ook voor dat de warmte binnen de pan circuleert en heeft dus een positieve invloed op baktijd. Als ik terugdenk aan mijn oude pan merk ik ook dat de nieuwe sneller opwarmt. Dit zou komen door het gegoten aluminium (werden de pannen voorheen geperst of zo? Mss iemand van Tefal die daar een antwoord op heeft?)
De harde anti-aanbaklaag heb ik niet op de proef gesteld. Ik gebruik namelijk alleen houten spatels of kunststoffen spatels in pannen…
En na het bakken komt dan de grote test. De afwas. Ik heb namelijk een hekel aan pannen afwassen. De pan zelf is niet zozeer het probleem, maar de plaats waar de steel aan de pan zit is de ideale plek voor vuil en vet om zich vast te zetten. En de volgende keer bakt dat natuurlijk in. Bij deze nieuwe pan is deze aanhechting gegoten waardoor er een vloeiende overgang is, en het afwassen dus supergemakkelijk wordt.

Een nieuwe pan bakt altijd goed. Maar een nieuwe pan die gemakkelijk afwast? Das een dikke #WIN!!
Op korte tijd is deze pan echt wel mijn favorietje geworden in de pannenkast. (Behalve als het neerkomt op een goed stuk koe of varken te bakken. Dan zweer k nog altijd bij mijn stalen pan met dikke bodem!)