Ardet nec consumitur

“Brandt maar vergaat niet”

Dinsdagavond was ik, samen met een hoopje andere bloggers/bierliefhebbers, te gast in de Abdij van Grimbergen. Grimbergen, het bier, niet de gemeente, nodigde ons uit voor een rondleiding in de Abdij, met bijhorende degustatie van de Grimbergen-bieren.

Persoonlijk ben ik al lang een fan van de verschillende Grimbergens, dus ik keek er echt wel naar uit.
We werden opgewacht in het Fenikshof, waarna we opgehaald werden door Abt Erik (volgens mijn grootmoeder ‘nen beir van ne mens, azu ne groèten da da es!’) voor de rondleiding. Over deze rondleiding ga ik een apart postje schrijven, met gegronde redenen…

Na de rondleiding stond de brouwmeester van het Grimbergen-bier ons opnieuw op te wachten in het Fenikshof, voor de degustatie. Zoals ik al zei, ik ben wel een serieuze fan, maar een degustatie geleid door de brouwmeester, daar leer je toch altijd vanalles bij….
Zo leerden we over het verschil tussen bieren van hoge & lage gisting, over het brouwproces en over de ingrediënten.

We begonnen met de Grimbergen Blond, de ‘instapper’. Een aangenaam, weinig complex biertje. Weinig over te zeggen eigenlijk, behalve dat ik die wel geregeld drink 🙂
Na de Blonde volgde de Dubbele (ook gekend als “den Bruinen”). Een vrij zoete smaak, beetje caramel, aangenaam in de mond. De mooie donkere maar heldere kleur, de geuren die vrijkomen uit het glas en de smaak maken van de Dubbele voor mij een echt dessertbier.
Ondertussen kregen we hapjes voorgeschoteld, met de nodige sausjes, en om heel eerlijk te zijn, dat paste niet in mijn ogen/mond. De smaken van de hapjes waren te nadrukkelijk waardoor de verschillende toetsen in het bier verloren gingen. Misschien was gewoon een stukje droog brood beter geweest 😉
Na de Dubbele kregen we een glas Goud voorgeschoteld. Misschien wel mijn favoriet uit het huidige aanbod van Grimbergen. Een mooi geelgouden kleur, een zeer aangename, volle bitterheid en een “hoppig karakter”. Lekker!
Van Goud sprongen we naar de Tripel van 9°. Terug een blonde, al noemen ze die kleur bij Grimbergen zelf Oker. Bitter met zoet gecombineerd is het een aangenaam bier, maar hij springt er niet uit voor mij…. (Bij Chateaubrys blijkbaar ook niet…)
Als laatste kregen we een Optimo Bruno, de Beste Bruine. Oorspronkelijk een paasbier, maar heden het hele jaar door verkrijgbaar. Een zeer helder, amberkleurig bier, met een zeer aangename smaak, maar met een duidelijke alcoholprik op de tong. En dat laatste vind ik een beetje spijtig. Nuja, ik ben er geen fan van….

EDIT: Mijn favoriete Grimbergen-bier, de Cuvee de l’Ermitage, wordt blijkbaar niet meer gebrouwen…. als ik 20.000 fans bij elkaar krijg op facebook, dan gaan ze nog eens een brouwing doen 😉 (Wordt hier fan!)

Op het einde van de avond kregen we nog een dik boek mee, dat, bij het openen, gewoon een stiekeme smokkelmanier was voor 4 flesjes Grimbergen en het bijhorende glas.

Merci aan Enchanté/Adhese om mij uit te nodigen, aan Abt Erik voor de rondleiding, en aan de aanwezigen voor het gezellige …euhm ja…. gezelschap!

Lees ook bij

Bekijk de foto’s van JanosiZoltan, appelogen op Flickr, of lees er de tweets nog eens op na….

Soms, heel soms

Kan je iemand haten, onverklaarbaar waarom, want ze doen niks mis, ze maken je het leven niet zuur, ze doen gewoon hun ding, mijlenver weg van jezelf…

En dan plots, na jaren, springen ze in je hoofd, en dan moet je toch nog eens effe checken. Dan bekijk je haar website. En zo plots als ze opspringen in je hoofd, springen die gevoelens ook weer naar boven.

En dan herinner je je weer die hautaine manier waarmee ze die eerste dag in het klaslokaal binnenliepen. Hoe ze minachtend zuchtte bij je schetsen, want zij kon het toch beter. Of hoe ze telkens weer moest vermelden hoe haar ouders toch wel een eigen designzaak hadden, en hoe zij, ja zij, en niemand anders, zo goed technische tekeningen kon digitaliseren. Hoe ze dankzij die ouders geraakte waar ze stond, en helemaal niet door er zelf voor te werken. Hoe ze slijmde bij de leerkracht, en hoe die leerkracht op haar beurt alles wat ze deed prachtig vond. Geen originaliteit, geen vernieuwing, geen eigen denken.

En dan klik je die website terug dicht, zucht je eens diep, en ga je verder met leuke dingen. Donut een streeltje geven, Desmo een knuffel. En dan denk je… “Ik heb bereikt wat ik wou met die lessen, en ik voel me goed bij wat ik gedaan heb… en jij, jij gaat daar niks aan veranderen!”

Jannemans zei:

“Hate is letting someone live rent-free in your head.”

Assistent Ntone

Ik maak graag foto’s… Of neen, ik maak graag mooie foto’s.
En ik leer graag bij.

Toen ik donderdag een tweet van Fotofolio zag passeren met de vraag voor een assistent, dan zag ik dat helemaal zitten. Assisteren bij 2 supergoeie fotografen is namelijk de ideale manier om bij te leren. Bert en Tom (Fotofolio) gingen enkele nieuwe PocketWizard-dingen uitproberen in Oostende. Als assistent sleur je dan met allerhande materiaal (wat goed meeviel, aangezien ze zelf t meeste droegen…), hou je reflectieschermen en flits-statieven vast (leuk zenne, zo op het randje van een droogdok, quasi met 1 voet over de rand…) en leer je vooral heeeel veel bij.

Stelen met de ogen, toekijken hoe flitser en reflectiescherm opgesteld staan, het verschil waarmee ze beiden omgaan met het model, maar ook dingen als posities van fotograferen (Bert legt er zich graag bij neer…), de verschillende lenzen en bijhorende resultaten etc etc.

De eerste locatie was een droogdok. Een houten constructie die in het water gelaten wordt om dan boten op het droge te trekken voor onderhoud en herstellingen. Het type locatie waar ikzelf nooit op zou komen, om de eenvoudige reden dat ik niet van het bestaan afwist. Na enkele testshots en gedoe volgen dan plots foto’s om jaloers op te zijn…. Recht om in een lifestyle-magazine terecht te komen!

Nadien trokken we naar Fort Napoleon. Een oud (aja, Napoleon heeft er nog rondgelopen), vijfhoekig fort in Oostende. Dankzij VisitOostende konden we zelfs gratis gebruik maken van de locatie. Blijkbaar was het hier moeilijker voor goede foto’s te maken… Ergens zat er interferentie op de PocketWizards, of waren de muren te dik om signaal door te geven. Nog enkele shots buiten en de dag zat er op.

Wat heb ik geleerd? Je hebt niet veel materiaal nodig voor een goede foto, have fun, doe uw ding.

Er werden ook foto’s gemaakt van de assitent trouwens: (Een twitpic van @Bertstephani)

PS: Napoleon was een mietje