Month: March 2011

Posted on

Koning Twitter

Twitter bestaat 5 jaar! Hoera voor Twitter!
Ikzelf deel mijn liefde en leed al 1399 dagen (dat is bijna 4 jaar), van 21 mei 2007, met mijn volgers. De tijd vliegt.

Twitter was in het begin een redelijk abstract ding. Ik postte redelijk stomme berichtjes, had geen volgers en eigenlijk kon het mij ook niet echt boeien. Ondertussen is dat sterk veranderd… Ik tweet redelijk gericht over wat mij bezig houdt. Wat ik eet, hoe het op het werk gaat, wat ik rond me zie in de natuur en de avonturen van Desmo en tot voor kort Donut. Ik durf als eens de hashtag #bierkunde gebruiken om zo mijn idee over een bepaald bier te delen, of #autospot als ik een coole auto gezien heb. Ik word gevolgd door mensen die op de ene of andere manier gelinkt zijn aan wat mij bezig houdt. Mensen die min of meer dezelfde denklijnen hebben, die met dezelfde zaken bezig zijn.

Ik heb in die jaren volgers bijgekregen, volgers verloren. Maar ik heb ook echte vrienden leren kennen via twitter. Mensen waarmee ik al nekeer in het echt afspreek.

Twitter is gegroeid doorheen de jaren. Oprah en Ashton rondden de kaap van 1 miljoen volgers en kwamen daarmee in het nieuws. En ook in ons landje sprongen bekende mensen op de twitter-kar. Twitter werd op die manier meer en meer een eenrichtingsverkeer. In plaats van interactie tussen tweeps, door mentions, @replies of retweets kwam er een stroom van ideeën en links op gang. Twitter werd een gerichte stroom in plaats van een wervelend water.
Ook de media heeft het Twitter-gebeuren opgepikt. TV-programma’s worden tijdens de uitzending becommentarieerd, door het gebruik van hashtags en twitterwalls. Discussies over #idool11 of #7dag zorgen voor volle tijdslijnen, waardoor ook de mensen zonder TV er worden ingezogen.

Vandaag was het De 7de Dag op Eén, en was er een item over Twitter. Over de verjaardag. En over Twitter in de Wetstraat. Daarin mocht onzer aller @VincentVQ opdraven, als twitteraar van het eerste uur. En kreeg hij de titel van “Koning Twitter” toegekend.
Agh, het is maar een kort stukje in de 7de Dag, en wat stelt het allemaal voor?
Maar toch, meer en meer krijg ik kleine irritaties van dergelijke dingen. Twitter is van ons allen en voor ons allen. Wil je het gebruiken, gebruik het. Leer de klappen van de zweep en treur niet als je een volger minder hebt. Krijg je een mention of een retweet, wees blij! Maar vooral, life goes on, offline.
Vincent is reeds 1 jaar en bijna 3 maand een tweep. Begonnen net voor de verkiezingsstrijd losbarstte, maar blijven hangen in tegenstelling tot vele andere politici. En hij doet wat wij allen doen. Hij tweet waar hij mee bezig is, of het nu vanuit de Wetstraat is, vanuit zijn tuin of vanop een of andere voetbaltribune. En ja, hij heeft veel volgers, en daardoor invloed. Maar om hem Koning Twitter te gaan noemen?

@VincentVQ Koning Twitter? Hahahahaaa ma jongens toch! Wie doet die research?? #7dag

Dat twitterde ik deze ochtend. En ik kreeg reactie. Van De 7de Dag zelf, maar ook van anderen.

@ntone @VincentVQ voel u geroepen en doe een suggestie. Mss is er een nieuwe toekomst voor u weggelegd? #7dag

De reactie van @dezevendedag. Een nieuwe toekomst? Ik wil geen Koning Twitter worden. Helemaal niet!
Maar wat me lichtelijk/mateloos irriteert is het opdraven van mensen als VincentVQ die het nekeer gaan zeggen hoe het zit met twitter. Twitter is van ons allen, niet alleen van een celeb die het gebruikt.
En OK, toegegeven, @vincentvq heeft een massa volgers, die hem volgen omwille van zijn bekendheid. En door die massa volgers heeft hij “influence”. Beïnvloedt hij mijn of uw leven? Neen. Maar het algoritme van Klout kent hem wel veel influence toe. Omdat hij veel volgers heeft, en omdat daardoor hij ook veel geretweet wordt, veel op zijn links geklikt wordt etc.

Was het niet interessant geweest om gewone tweeps aan het woord te laten? Geen specialisten-ter-zake, niet Koning Twitter, maar gewone alledaagse tweeps. Mensen die ‘s ochtends vloeken op de NMBS, ons laten weten of het lekker was wat er op hun boterhammekes lag, delen wat hun huisdier nu weer heeft uitgespookt. De democratie dat twitter is, en niet het gebruik/misbruik van 1 persoon.

En inderdaad, Twitter is voor allen, je doet er mee wat je wil. Er zijn geen regels of wetten. Wil je eenrichtingsverkeer dan kan dat. Maar gelukkig mag ik omwille van die regels ook mijn irritatie spuien. En er over bloggen.
Ik hoop dat er volgende keer een leukere insteek is op programma’s als de 7de dag.

(Het lijkt wel alsof ik alsmaar meer een hekel krijg aan @VincentVQ…)

Posted on

Het heeft lang geduurd….

In juni 2010 kreeg ik, niet geheel onverwacht, mijn ontslag… (zaak draaide niet zoals het hoorde, input was quasi 0, interesse in wat ik deed was naar mijn gevoel onbestaande…)
Het liet me eigenlijk redelijk koud, want zelf dacht ik er aan om na mijn proefperiode niet verder te gaan met die firma toen.

Ik was ondertussen al bijna 3 jaar niet zo goed bezig… Een eigen zaak die niet de hoge vlucht nam die ik hoopte/had uitgerekend, redelijk labiele gezondheid etc. De vrije tijd die ik plots kreeg was welkom. Enerzijds kon ik mij concentreren op Donut, anderzijds kon ik me concentreren op mezelf. Zelf eens uitzoeken hoe het met me ging, waar ik naar toe wou en hoe ik dit ging aanpakken.

Ik had ondertussen genoeg ervaring met jobs die ik deed, maar niet me de volle goesting. Ervaring die zich uitte in slecht slapen, onfris opstaan en mezelf de dag doorsleuren. Op werkgebied had ik dus redelijk snel een besluit genomen. Ik zou enkel nog gaan voor die ene job die ik _echt_ graag zou doen.
Nu is het zo dat ik in een redelijke niche-markt zit. Waar de jobs voor ITers, marketingmannen/vrouwen en social media experts in mijn ogen redelijk dik gezaaid zijn, is het in de agrarische/biomassa-sector maar een mager beestje.
Daardoor had ik dus niet veel sollicitaties, en nog minder concreet uitzicht op een nieuwe job.

Achter de schermen (maw, niet op twitter/facebook/blog) deed ik mijn ding. Ik trainde Donut tot wat ze is geworden, ik hielp op de bloemisterij (mijn grootvader wordt stillekesaan oud, en ik spring dan zeer graag bij wanneer nodig), ik pluisde de gespecialiseerde pers uit en schreef ondertussen artikels. Dit alles natuurlijk zoals het hoort (legaal enzo, moest je je er vragen bij stellen…)
Het feit dat dit achter de schermen gebeurde zorgde op een gegeven moment bij een aantal kennissen/twittervrienden voor frustraties. Begrijpelijk, maar in mijn ogen een beetje onterecht. Ik had liever gehad dat over dergelijke frustraties kon gesproken worden in plaats van dat ik via via iets moest opvangen. Maar zoals ik al zei, begrijpelijk…

Het tij keerde onlangs. Het heeft lang geduurd, maar plots op een blauwe maandag zag ik een vacature voor Operations Manager voor een firma gespecialiseerd in biomassa. Na een kort gesprek op het interim/selectiebureau en een langer gesprek met de bazen kon ik op 1 februari aan de slag.
Ondertussen zijn we ongeveer anderhalve maand verder, en kan ik zeggen dat ik gelukkig ben in mijn job. Ik regel transporten, zoek partijen hout(chips), hou contact met de energie/verwarmingscentrales, boek boten en zorg dat ze gelost of geladen worden. De dagen beginnen dikwijls vroeg, en stoppen doe ik als ik in slaap val. Maar ik sta graag op, en vind het niet erg dat er om 8 of 10u ‘s avonds nog een telefoontje binnenloopt.
Ik babbel met de chauffeurs van trekker, bulldozer of vrachtwagen, en leer bij. Ik babbel met de ingenieurs van pakweg Electrabel, en leer bij. En ik heb het gevoel dat mijn kennis er mooi tussenin past.

Ja, ik ben gelukkig in mijn job. Het heeft lang geduurd, maar nu kan ik zeggen dat de tijd die ik genomen heb me naar deze situatie heeft geleid. Tijd waarin de wandelingen met Donut een moment van reflectie waren, tijd waarin de #20KK van Koen Delvaux me dingen liet inzien, zowel toen ik voor de camera zat als toen ik kookte voor Koen en Patrick. Tijd die ik online spendeerde… tegelijk twitterend en zeverend, maar ook zoekend en speurend naar dat wat me bezig hield.

Bedankt voor jullie begrip in die tijd, en aan degene die ik gefrustreerd/op de zenuwen heb gewerkt, sorry, laat het toch maar niet aan je hart komen!

Ik doe mijn job graag.

Posted on

Twunch, of hoe het concept deze week zijn charme verloor…

Ik herinner me mijn eerste Twunch nog zeer goed. Het was in de Quick in de Nieuwstraat, en Boskabout, Wim, Bruno en nog enkele anderen waren er ook. FMBrussel kwam ons interviewen over wat een Twunch nu eigenlijk was. En we aten samen gezellig hamburgers. Boskabout en Bruno kende ik al, Wim had de dag tevoren een twitterstorm veroorzaakt over een zekere presentatrice en haar slechte gewoontes dus daar hadden we ook snel een gespreksonderwerp, en de anderen, dat liep ook los.
Of zoals Twunch omschreven wordt:

“Twunch is lunch, twitter-style: twitterers gather without ceremony at a place to talk about the things that make them tick. The location is a restaurant where one can eat fast, cheap and without bookings.”

Sinds die ene Twunch heb ik er nog vele gedaan. In de Quick in Kontich, in de Wok-a-way in Gent, op Cactusfestival en op nog vele andere plekken. In La Cantina in Brussel organiseerde ik zelf ook een keer een Twunch… aaaah, good times!

Maar deze week heeft het concept Twunch helemaal zijn charme verloren. Voorbije woensdag was het een twunch op het dakterras van MinisterQ, Quickie, De Vince voor de vrienden neem ik aan. Een massaal bijgewoonde twunch, met presentaties, een agenda, een vraaggesprek. Imho, net niet wat een twunch is.

Het vrije van aan tafel te gaan met mensen die je enkel via twitter kent, en te tweets over te brengen naar een offline gesprek, dat is waar een twunch om draait. Gesprekken aanknopen met iemand die je al maanden volgt, of misschien maar pas gaat volgen na die twunch. Casual een hamburger eten, wat bijkletsen en dan hop, terug naar het werk.

Mijn gevoel bij de #Twunchq is natuurlijk zeer subjectief, maar valt uit elkaar in enkele puntjes:

  • Hoort een twunch een agenda te hebben? Neen, een twunch is redelijk vrij binnen en buiten lopen zoals je middagpauze/werkomstandigheden het je toelaten .
  • Presentaties op een twunch? Neen, een twunch is eten en babbelen. Presentaties zijn voor BGGDs, Barcamps, CafeNumerique en andere bijeenkomsten die net bedoelt zijn om te werken rond een thema.
  • Een vraaggesprek? God why? Je mag niet babbelen met eten in je mond!
  • Zouden de aanwezigen ook naar andere twunches komen? Er staan een aantal gekende namen op de lijst, mensen van wie ik weet dat ze ook naar een twunch met 5 mensen komen. Maar er staan er veel meer op die nog nooit van twunch gehoord/gedaan hadden, maar door de bekendheid van @VincentvQ plots wel er bij wouden zijn. Gaan die nu @twunch in het oog houden? Gaan ze er de volgende keer in de Quick of Wok-a-Way zijn? Ik vrees er voor.

En zo verliest een heel leuk concept veel charme.

Minister Q, organiseer de volgende keer een Barcamp, misschien in het Parlement of zo? Ik neem aan dat daar zalen genoeg zijn. Laat daar je mensen hun ding doen, en zorg voor open slots zodat ook wij rond datzelfde thema iets kunnen komen vertellen. En de volgende #twunchQ zet je een BBQ op je dakterras en draai jij het vlees. Ik zal je veel sympathieker vinden op die manier.