Door samenloop van omstandigheden hoorde ik de afgelopen week geregeld over allerhande reünies. Van de kleuter/lagere/middelbare school, een vorige werknemer, de chiro of scouts etc.
Dan probeer ik mij dat in te beelden. Hoe zou het er aan toegaan? Zoals Peter Griffin, die probeert aan zijn ex-klasgenootjes wijs te maken dat hij “a Secret Agent-Astronaut-Millionaire” is? Of eerder zoals in “Zack & Miri make a porno“?
Eerlijk gezegd heb ik er geen nood aan, aan al die mensen terug te zien. Sommige zie ik wel eens op de jaarmarkt van Wemmel, en daar ben ik van op de hoogte. Maar eigenlijk kan het mij weinig schelen hoeveel kinderen mijn lagere-school-klasgenootjes hebben, hoe “succesvol” de mensen zijn waarmee ik de jaren op het Sint Pieterscollege in Jette heb moeten doorbrengen of hoe goed het bedrijf van de gasten van op de Tuinbouwschool draait. Uiteindelijk is zo’n reünie toch niet meer dan uiterlijk vertoon? 1 avond tonen hoe goed en succesvol je bent, wat voor een sexy lief/vrouw je wel niet gevonden hebt en proberen om je dikke auto zo dicht mogelijk bij de deur te parkeren, zodat iedereen hem gezien heeft.
Neen, het hoeft voor mij niet, zo’n reünies… Moest ik werkelijk geïnteresseerd zijn in hoe het met je gaat, dan had ik je al wel gecontacteerd hoor. En niet via facebook, maar via telefoon of door een druk op je deurbel.