Ik las het daarnet per toeval. Al sinds 1998 is Geike bij de groep, na 3 andere zangeressen die het kortstondig uithielden.
Mijn bewuste Hooverphonic-periode begint ergens rond de periode dat Geike bij de groep kwam. 2wicky was mijn eerste grote favoriete nummer van hun. Op een gegeven moment had ik elke CD, een vinylplaat, posters, posters etc. Zelfs een badge van een optreden, met een BAND-vermelding. Access all areas en zo….
Geike was een toffe madam. Nuja, toch in die tijd dat ik de kans heb gehad er een aantal keren backstage of in het KK van de VUB mee te praten.
Hoe gaat Hooverphonic evolueren? Het gaat in ieder geval vreemd zijn.
Nuja, Geike heeft Kyoko Baertsoen doen vergeten, en uiteindelijk is iedereen vervangbaar. Ik ben eigenlijk meer benieuwd naar Geike’s nieuw project.
This strange effect moet, denk ik, de eerste hit geweest zijn met Geike.
(Misschien kan Houbi mij verbeteren indien nodig?)
Sometimes is dan weer ver het einde.
(crappy kwaliteit, sorry)
‘Sometimes’ is echt fantastisch. Iedereen is vervangbaar maar Hooverphonic verliest toch zijn eigen sound zonder Geike, zoals AC/DC dat deed met de wissel Scott/Johnson of Iron Maiden (i know, ik ben oud) met Dickinson en die andere.
oud nieuws ze maat 😀
Volgens mij is dat “Club Montepulciano” geweest (want dat was de eerste single uit de plaat “Blue Wonder Power Milk”).
Ow dat zou zeker ook kunnen! Hoe kon ik Club Montepulciano nu vergeten??