In Duitsland gaan hardnekkig stemmen op voor een hogere belasting voor kinderloze mensen. Bondskanselier Angela Merkel heeft het idee direct van tafel geveegd, maar CDU-partijgenoten blijven erop terugkomen.
Dat stond onlangs te lezen in Het Laatste Nieuws. Ik weet niet goed hoe ik mijn gevoel moet omschrijven dat ik voelde toen ik dat las. Walging, woede, pissed-off, niet-goed-in-het-hoofd….
En ik weet dat ik niet de enige was met die gevoelens.
Mijn reactie was: “Ze zouden beter het kindergeld afschaffen…”
En dat lokte bij velen net dezelfde reactie uit als diegene die ik had op het artikel zelf.
Het ene is het andere… Waarom zou iemand die bewust geen kinderen wilt meer belastingen moeten betalen dan iemand die bewust kinderen wil?
Waarom zou een koppel dat kinderloos blijft door medische redenen meer belastingen moeten betalen dan een tienermoeder die per toeval door haar vriendje is bezwangerd?
Koppels met kinderen, gescheiden ouders, alleenstaande ouders hebben een aantal voordelen die kinderloze mensen sowieso niet hebben. Kindergeld, belastingsvoordeel “Kinderen ten laste”, de mogelijkheid van kosten van kinderopvang in te brengen in de belastingen, zelfs bij een hypothecaire lening is er gedurende 10 jaar voordeel wanneer je kinderen hebt.
Akkoord, kinderen hebben kost ook handen vol geld. Pampers, babyvoeding, kleertjes waar ze binnen de kortste keren uitgroeien, schoolspullen, lidgeld van allerhande verenigingen (jeugdvereniging, sportclub, muziekschool etc).
“Een kind kost evenveel als een villa” heb ik al dikwijls horen zeggen. Ik heb er zelf geen flauw benul van omdat ik tout court niet stil sta bij kinderen, laat staan dat ik weet wat een villa kost.
Maar, het is een bewuste keuze, om als koppel kinderen te krijgen (en te houden). Die bewuste keuze brengt kosten mee, kosten die als koppel zelf gedragen worden, de directe kosten, en kosten die door de gemeenschap gedragen worden, zoals onderwijs bvb. Het is een stomme houding, maar mijn belastinggeld wordt al gebruikt om andermans kinderen op te voeden. Ik heb echt geen zin om nog extra te gaan betalen voor iemand anders zijn/haar kinderen, kinderen die ik niet gemaakt heb.
Dit klinkt heel egoïstisch, maar ik hoop dat jullie er zelf over nadenken, en beseffen dat ik het helemaal zo hard niet bedoel als het klinkt in jullie hoofden.
Er zijn andere manieren om aan geld te geraken…
De reden waarom ik over dit onderwerp een mening heb is zeer simpel. Vroeger, lang geleden wou ik kindjes, snel, en veel. Dat gevoel is sterk afgezwakt, en sinds enkele jaren weet ik heel zeker dat ik geen kinderen wil.
Waarom? Moeilijk om daar zo heel droog een antwoord op te geven. Het is een combinatie van rationele gedachten gemengd met sterke gevoelens.
Het ergste aan die bewuste keuze is dat ik ze telkens opnieuw sterk moet verdedigen. En telkens opnieuw krijg ik dingen te horen als “Ge zult nog wel van gedacht veranderen!” of “Wacht tot ge de juiste vrouw tegenkomt.” Of “Ge weet niet wat ge mist…”
Van gedacht veranderen? Ik ben zeker van niet. Vroeger zou ik getwijfeld hebben. Nu niet meer. Waarom niet? Omdat ik ondertussen genoeg kinderen op mijn schoot heb gehad en niks nadda noppes voelde om ooit zelf zo eentje groot te brengen. Mijn baby-neefje Felix is cute en schattig, en ik ben er zeker van dat als hij groot genoeg is, ik een coole Nonkel Toon ga zijn. Maar op dit ogenblik heb ik niet de klik die nodig is om zelf die keuze te maken. De keuze om mij voort te planten. Mijn kleine zus is ook zwanger. Haar kindje-on-the-way is hier meer dan welkom. Ik kijk er naar uit om haar en S. gelukkig te zien. Maar ik zie mijzelf niet gelukkig moest ik in hun plaats zijn.
Ook voor hun spruit ben ik graag de coole Nonkel Toon, maar Papa Toon, nope, dat zit er niet in.
Wachten tot ik de juiste vrouw tegen kom… Ik ben al menig maal een vrouw tegen gekomen. En in het begin denk je telkens dat het “de juiste” is. Of soms niet, maar dan weet je dat ook voor je aan iets begint. De laatste jaren is het al dan niet kinderen hebben/willen een breekpunt geweest. Ik wil niemand ongelukkig maken door haar te onthouden van kinderen. Ik wil zelf ook niet toegeven aan het gevoel van “Dat komt wel goed” om dan vast te stellen dat het toch niet goed komt als dat kind er is.
Ik heb nu iemand die net als ik geen kinderen wil, wel dieren, samen een boerderijtje, samenlopende toekomstdromen zonder dat we van onze lijnen moeten afwijken. Is zij de juiste? Ik heb het gevoel van wel. De toekomst zal dat laten blijken. Van zo iets ben je nooit 100% zeker. Wat wel zeker is, is dat we geen van beiden kinderen willen, en elkaar op dat vlak niet gaan teleur stellen.
Ge weet niet wat ge mist… kakpampers, nachtelijke voedingssessies, kotsende kinderen, eerste tandjes, tweede tanden, een planning die draait rond de openingsuren van school/crèche, en inderdaad, ook die eerste stppen, woordjes, lachjes, de mooie momenten die je als ouder met een kind kan hebben. Dat mis ik. Nuja, missen. Zal ik niet hebben. Heb ik ze nodig om mijn leven dat zin te geven? Of wordt mijn leven maar pas als vol aanschouwt als ik een of meerdere nazaten laat rondlopen op deze (reeds overbevolkte) aardbol?
Het is mijn vrije keuze om geen kinderen te willen. Het is bij anderen geen vrije keuze, maar een medische oorzaak die het zo wil. Nog anderen kunnen door hun geaardheid moeilijk of geen kinderen krijgen.
Moeten wij, als kinderloze groep, gestraft worden met meer belastingen? Ik dacht het niet.
Historisch moment. Ik ben het met u eens.
Yup, volledig mee akkoord. Ik wil ook geen kinderen (mag het?) enne ben zeker geen koe voor een regering om er wat kinderen uit te duwen.
En het argument: “die gaan later wel uw pensioen betalen he.”
Daar gaan toch andere oplossingen voor moeten gezocht worden hoor want dat is geen “duurzame” oplossing 😉
@Cush, we zijn het wel over meer eens he gast. Zoals dat het tijd is om nog nekeer een pint/iets anders te drinken samen
Je perspectief is zo anders…
Jij denkt in functie van de ouders. Kindergeld is kindergeld en geen oudergeld. Je moet een kind, ongeacht zijn afkomst of aantal broers of zussen de kansen geven die het verdient. Dat zijn basisrechten.
En hoe die kansen juist ingevuld worden, dat bepalen de ouders. Daarom wordt er aan de ouders geld gegeven. Zij moeten er met dat geld voor zorgen dat het kind alles krijgt dat het nodig heeft.
Extra belastingen zijn niet meteen het beste idee, maar het omgekeerde evenmin!
Maar Sam, impliceert dat basisrecht dan ook niet dat je, voor je aan kinderen begint, bedenkt of je dat wel aankan? Of je je kind die kansen wel kunt bieden? En als je dat niet kan, begin je niet aan kinderen. Je denkt toch niet: ik heb geen geld om een kind volwaardig groot te brengen, maar ik zal kindergeld krijgen, dus lukt het wel. En procreëren maar! Dat lijkt mij fout.
Ik geef je gelijk dat het ongehoord zou zijn dat je als kinderloze mensen meer belastingen zou moeten betalen. Als je er geen kunt krijgen zou het als een extra mes in de rug aanvoelen, en ook wanneer je zelf beslist dat je geen goede ouder zou zijn vind ik het belachelijk dat je voor die keuze zou moeten betalen.
Daarentegen zijn de belastingvoordelen voor kinderen ten last e.d. ook maar versies van het inbrengen van onkosten (en die onkosten bewijzen), iedereen mag kiezen of hij het onkostenforfait neemt of zijn onkosten bewijst op de belastingbrief. Als ouder merk ik dat deze “voordelen” wel degelijk nodig zijn op sommige momenten. Zonder waren we nog meer terughoudend geweest om een kind op de wereld te zetten, net omdat we het dan willen een goede thuis geven en zelfs tweeverdieners kunnen het heel moeilijk hebben om bijvoorbeeld doktersrekeningen e.d. bij te houden.
Man toch…
Ik heb het (originele) artikel en uitleg niet gelezen. Ik zal u al zeggen dat 9 kansen op de 10 dit weer een uit de context gerukt citaat is van HLN, zoals ongeveer elk item van hun nieuws tegenwoordig. Enkel bedoeld om reactie uit te lokken. Hoe meer comments op hun items hoe liever dat ze het hebben. Dit bereiken ze door ongenuanceerde, ongefundeerde meningen te posten of soms zelf door vlakaf te liegen.
Denkt ge nu echt dat DAT het verschil gaat maken? Zijt ge nu echt jaloers op mensen met kinderen omdat die eventueel iets meer kunnen “inbrengen”?
Ik denk dat er andere “onrechtvaardigheden” in het systeem zitten waar ge u een pakske drukker over kunt maken. Maar zelfs dat maakt niet uit want in onze huidige samenleving wordt zodanig veel misbruik gemaakt van achterpoortjes, belasingontduiking/ontwijking of trucjes uit de grijze zone dat dit allemaal peulschillen zijn.
Maak u liever druk over de structuur van onze staat (met regeringen en bestuursniveaus die enkel zijn uitgevonden voor de show/gelijkheid) of het nut van de senaat.
Anders kunt ge zelfstandige worden, die kunnen nog veel meer aftrekken en verdienen stukken van mensen! 🙂
Die Marco Wanderwitz is ook diegene die de “fat tax” heeft voorgesteld bvb. Dus dikke mensen moeten meer betalen want die zijn een groter risico. Zijt ge daar dan wel voor wat dat treft u niet?
‘s Gewoon ne meutte die in’t nieuws wilt komen. Please carry on.
Ha. Fat tax – ja daar ben ik wel fan van. Hoe vetter ge zijt, hoe meer plaats ge inneemt, hoe meer ge betaalt.
Ja, daar teken ik voor. Kunnen we ook zoiets op poten zetten voor domme mensen?
Stel dat een villa 300 000 à 400 000 euro kost.
Man! Ik ben virtueel rijk!
Wel jammer dat die jong mijn enige huis afbreken door er gewoon in te wonen.
Ik wil ook geen kinderen, ik ben een vrouw van 31.
Het is een bewuste keuze die verschillende redenen heeft, één van de redenen is oa dat de wereld reeds overbevolkt is… Er zijn nog redenen hoor.
Ik vind niet dat wij extra belast moeten worden aangezien het ecologisch beter is om geen kinderen te hebben (cfr. bevuiling, overbevolking,…).