Het voorbije weekend vonden in Oudenaarde de Werktuigdagen plaats. We Internationale Werktuigendagen zijn een hoogfeest voor de Belgische land- & tuinbouw.
Je vindt de nodige foto’s op flickr!
Werktuigdagen Oudenaarde 2009
CSA – Het Open Veld
Lekkere, verse en lokaal geteelde groenten zijn nog maar moeilijk te vinden. Wanneer je langs de winkelrekken loopt kom je heel de wereld tegen. Boontjes uit Kenia, uien uit Egypte, appels uit Argentinië, enz…
Het Open Veld wil een positief alternatief zijn voor een productiemethode die energieverslindend is en mens en milieu uitbuit.
Dat lees je wanneer je de website van Het Open Veld bekijkt. Het Open Veld is een door de gemeenschap gesteunde boerderij (CSA – Community Supported Agriculture). Door de gemeenschap gesteund wil niet zeggen dat ze leeft van subsidies. De gemeenschap zijn de buren, geïnteresseerden, mensen die verse groentjes en fruit willen, en daarom lid worden van deze “gemeenschap”.
Het Open Veld is 1 van de eerste 2 CSA-boerderijen in België. De boer, Tom Troonbeeckx, zorgt voor de grondbewerking, het zaaien en de gewasverzorging. Dit allemaal op een biologische manier. De oogst gebeurd door de leden van de gemeenschap.
Er worden een 70 tal soorten groenten gezaaid en geplant, en tevens is er een grote boomgaard met zoete kersen.
Het Open Veld is te vinden in Heverlee. De andere CSA-boerderij is in Gent, het Wijveld.
Online vind je meer info op de site van Het Open Veld (http://www.hetopenveld.be/)
De inspiratie voor deze blogpost komt uit een artikel dat ik op DSO heb gelezen (Pluk zelf je groenten bij de boer)
Zijn er alternatieven voor vegetariër worden?
Gisteren passeerde er weer enkele tweets over al dan niet vegetariër worden. De trigger voor deze tweets was een filmpje (opgelet, niet voor gevoelige kijkers) gepost door @Bnox.
Het filmpje is een hidden-camera-filmpje gemaakt bij Hy-Line Hatchery, een industriële kippenkwekerij in Spencer, Iowa.
De beelden zijn allesbehalve. Kuikentjes worden geworpen, geplet, vermalen of levend gekookt in een afwas-automaat.
Doorheen de afgelopen jaren kregen we wel meer dergelijke filmpjes voorgeschoteld. Zowel amateur beelden (waarvan ik de echtheid niet in vraag stel), tot mooi gemonteerde gruwelijke horror-taferelen in PeTa-films (waarvan ik de echtheid sterk in vraag stel. Monteer genoeg materiaal en je krijgt de reactie die je zoekt…) Ook in ons eigen landje hadden we een storm rond een video gemaakt door GAIA, met beelden vanuit het slachthuis van Anderlecht.
Ik zie die beelden ook niet graag, helemaal niet! Iedereen die mij kent weet wat voor een dierenliefhebber ik ben, en welk klein hartje ik heb als het neerkomt op dieren die pijn hebben. Maar, ik geniet wel van mijn steak, kippenfilet of koteletje. Wanneer ik weet dat mijn vlees van dergelijke vleesfabrieken komt, dan laat ik het liever links liggen.
Moet je nu, omwille van dergelijke beelden, overstappen op vegetarische maaltijden? Helemaal niet. Wil je het doen, dan heb ik er alle respect voor, maar het _moet_ niet. Een betere insteek om die stap te zetten vind ik dingen als je gezondheid (al blijf ik ervan overtuigd dat wij als mens vlees nodig hebben), je zorg om het milieu (methaanproductie van koeien & schapen, en vooral, de mestproductie van deze dieren) etc.
Heb je niet echt zin om vegie te worden, maar wil je niet op je geweten hebben dat je vlees van dergelijke industrie komt, kies dan voor lokaal geproduceerd vlees. Woon je in de stad, dan ligt dit natuurlijk moeilijker, maar op het platteland biedt menig boer koeie- of varkensvlees aan, dat ter plaatse is gekweekt, en soms zelfs geslacht en verwerkt. Op die manier heb je niet alleen superlekker, vers en gezond vlees, maar kan je dikwijls ook een kijkje nemen in de stallen of kan je vragen aan de boer wat de beesten te eten krijgen.
Een andere mogelijkheid is vlees van het Meritus-label (voor rundsvlees), Certus (voor varkensvlees), BCV (voor kalfsvlees). (Meer info over deze labels vind je op http://www.belgianmeat.com/)
Deze labels geven je de garantie dat de dieren zijn opgekweekt volgens specifieke en strikte normen qua voedselkwaliteit, huisvestingskwaliteit etc. Om alle twijfel weg te nemen, worden deze normen gecontroleerd door onafhankelijke controle-instanties.
Een 3de mogelijkheid is vlees van dieren die ingezet worden om natuurgebieden te onderhouden. In verschillende natuurgebieden in Vlaanderen worden runderen of schapen ingezet om grasland kort te houden, om wildgroei van jonge bomen te beperken en zo verder. Meestal zijn de dieren hier van stevige rassen zoals Salers of Galloway (‘vreemde’ rassen) of lokale rassen zoals het Belgisch Wit-Blauw (Mixte), het West-Vlaamse Rood of Wit-Rood bij de runderen. Bij schapen zijn het typische Belgische rassen zoals het Vlaamse schaap, Belgisch melkschaap of Lakens Schaap. Ook geiten worden toegepast, maar dit vlees is minder aantrekkelijk.
Het vlees is steviger dan het zachte vlees dat je koopt in de supermarkt, maar ook voller van smaak.
Wil je wel eens vlees proberen van dieren die in natuurgebieden rondlopen? Dan kan je terecht bij Buitengoed (vlees van Salers) of bij VeeAkker (niet alleen verschillende soorten rundsvlees, maar ook vis en kokosolie).
Een lijvig dossier rond ‘Natuurvlees’ kan je lezen op Regionaal Landschap Houtland
Moet je vegie worden? Neen. Er zijn andere oplossingen. Wil je vegie worden? Niemand kan je tegenhouden! Meer info over vegetariër worden? Check eens bij Vegatopia!
Overload
Info, informatie, brochures, websites, tweets. Het wordt wat teveel. Ik zie door de bomen het bos niet meer.
En dan heb ik het niet over de twitterruis, die is aangenaam…
Ik heb het over zoveel dingen die mij interesseren, waar ik meer wil over lezen, meer wil over weten. Ecologie, verticaal tuinieren, energiewinning, recuperatie.
Ik heb 8 tabs openstaan in Firefox met stuff to read. En iedere link in die webpage’s is een link naar nog meer info, nog meer dingen die ik wil weten.
Kan iemand die info niet gewoon in een hapklare pil gieten?
Boerenprotesten en de melkprijs
De afgelopen dagen was er een Europese top in Brussel. Niet alleen de hoge pieten waren afgezakt naar onze hoofdstad, maar ook talrijke boeren uit Polen, Duitsland, Nederland. Ook Belgische boeren sloten zich aan bij de colonne’s die ons land doorkruisten. Waarom kwamen deze boeren van zo ver?
Truckers boos op tractoren
BRUSSEL – De organisatie van wegtransporteurs, de UPTR, vraagt dat er paal en perk wordt gesteld aan de oneerlijke concurrentie door landbouwtractoren. Die vervoeren soms goederen over de weg die eigenlijk voor een vrachtwagen bedoeld zijn. Omdat ze met diesel rijden waarop geen accijns wordt betaald, kan dat flink goedkoper. Bovendien komt de verkeersveiligheid in het gedrang, waarschuwt de UPTR, die verwijst naar een spectaculair ongeval in Begijnendijk tussen een tractor en een personenwagen. (Lees het volledig artikel op #DSO)
Er gebeurd eens een ongeluk hoor! Ik wil het zeker niet minimaliseren, maar er moet ook niet overdreven worden! Hoeveel ongelukken gebeuren er met trucks? Heeft dit ook te maken met verkeersveiligheid?
Bon, misschien effe de situatie schetsen. Door de crisis in de landbouwsector hebben niet alleen de boeren het moeilijk, maar ook de loonwerkers. Deze beschikken over tractoren, karren, en in de tussenseizoenen hebben ze ook veel “vrije tijd”. Deze tijd vullen ze op met kleine transportwerkzaamheden en grondwerken. De transportwerkzaamheden zijn transporten van grond, stenen, grind over korte afstanden. Op lange afstand kan je met een tractor niets doen. Ook de inhoud van de dumpers/karren zijn opmerkelijk kleiner (5 tot 20m¬? in een dumper tov 45-60m¬? in een vrachtwagenkipper/100m¬? in een walking floor oplegger). De transportsnelheid van een tractor is gemiddeld 40km/u (al zijn er enkele fabrikanten zoals Fendt, JCB en Massey Ferguson die speciale CVT-versnellingsbakken hebben die tot 50-60km/u halen).
De tractoren zijn inderdaad geen klein grut, met een wieldiameter van bijna 180cm vooraan, 215cm achteraan en een gewicht van iets meer dan 10ton. Ook de dumpers staan op grote wielen. Dit zijn net de voordelen tov een truck. Met een tractor kan er op plaatsen gewerkt worden, in omstandigheden die een vrachtwagen simpelweg niet kan. Dikwijls is de traktor op dat ogenblik de link tussen de graafplaats waar de grondwerken gebeuren en de stortplaats waar de vrachtwagens staan te wachten.
De oneerlijke concurrentie is een groot vraagteken. Je hoort de truckers namelijk niet klagen als ze worden ingeschakeld voor transport over lange afstand van mais, gras of patatjes…
Live and let live… Door de vooruitziendheid van enkele loonwerkers heeft de landbouwsector een extra bron van inkomsten. Op lange afstand zal een tractor nooit een truck vervangen. Ik ben tegen hokjesdenken, maar hier mag het toegepast worden. Korte afstand = trekker+dumper, middellange afstand = truck met oplegger, lange afstand = met de boot.
In plaats van elkaar af te breken, sla de handen in elkaar!
Harvest green project, vancouver – vertical farming
Het ‘harvest green project’, getekend door romses architects was een winnend project in een wedstrijd uitgeschreven door de stad Vancouver getiteld ‘The 2030 Challenge’. De bedoeling van deze wedstrijd is een doordachte oplossing ontwikkelen voor de klimaatsveranderingen, en om een groenere weg in te slagen in verband met stadsontwikkeling.
Romses Architects hebben in ‘Harvest’ een combinatie gemaakt tussen verschillende takken uit de land en tuinbouw. In 1 gebouw, opgebouwd rondom een verticale tuin, zijn op de verschillende verdiepingen ruimtes en voorzieningen voor fruit- en groente-kweek, viskweek, scharrelkippen, etc. Bovenop zorgt een opvang van regenwater voor vers drainagewater. Op het dak van het hoofdgebouw is ruimte voorzien voor het weiden van koeien, schapen en geiten. In het hoofdgebouw is er winkelruimte voorzien voor de verkoop van de organisch verantwoorde producten die in de “groeitoren” zijn gekweekt.
Ondergronds is er een verbinding met het openbare vervoer-netwerk, in het gebouw zijn flats/lofts voorzien voor de werknemers en verder is er nog restaurant-ruimte, parkeergarage etc.
Een leuke insteek, die combinatie. Een soort van flatgebouw-boerderij, waar een combinatie gemaakt wordt van verschillende deelgebieden, zoals het vroeger in de landbouw ook gebeurde. Weg van de agro-industrie, welkom stadslandbouw!
Gelezen via http://www.designboom.com/, afbeeldingen eigendom van romses architects
Het Patatjesproject: Eersteling in een pot
In mijn tuintips had ik een projectje gelanceerd rond zelf patatjes kweken. Ikzelf heb er nu staan in pot op mijn terras. Om het jullie wat makkelijker te maken, volgt hieronder een stap voor stap handleiding!
De pot: Een plastieken pot met een diameter van 35cm. Het zwarte materiaal zorgt ervoor dat de grond sneller opwarmt.
De pot heb ik half gevuld met een mengsel van tuinaarde en wat potgrond/compost.
Het patatje: In het midden van de aarde ligt mijn patatje. Het had al kleine kiempjes, wat een goed ding is.
Mini-serre: Nadat het plantaardappeltje is afgedekt met een 10cm aarde, heb ik de bodem van een fles water van 5l gesneden, en deze er over gezet. Zo warmt de aarde nog sneller op, blijft het vocht wat langer, ideale omstandigheden om te schieten.
Nu zijn we eigenlijk 2 weken verder, en heb ik al een mooie aardappelplant. Foto’s volgen!
(TT) – Zelf aardappelen kweken pt2
Omdat ik toch een aantal zeer goeie reacties heb gekregen ivm deze blogpost, rijpte het idee van jullie een handje te helpen.
Om op je terras zelf verse patatjes te kweken heb je 2 of 3 plantaardappeltjes nodig. Het is te zot om daarvoor naar een tuincentrum te gaan, waar ze die dingen per kilogram verkopen. Daarom start ik een actie!
Heb je interesse om zelf te kweken, laat me dit weten. Ik ga pootaardappeltjes inkopen, en dan verdeel ik die onder de mensen die ze willen. Per 2 potertjes betaal je 20 eurocent. Ik kan deze meebrengen naar de volgende BGGD (nr 11 is dat) of ik stuur ze op in een postpakje (dan betaal je ook de verzendingskosten…) Je krijgt niet alleen de plantaardappeltjes, maar ook een handleiding om tot een goed resultaat te komen!
Wil je pootaardappeltjes bestellen, zet het hieronder in de comments.
(TT) – De waarheid over mos in de gazon.
De waarheid over mos in de gazon (Of waarom kalk niet altijd de oplossing is)
Een blik op de gazon.
Onze gazon bestaat uit een grasmat die is opgebouwd uit verschillende grassoorten. Zo is er Engels Raaigras (Lolium perenne), Veldbeemd (poa pratensis), verschillende Zwenkgrassen, het traaggroeiende Barkoel, en nog verschillende andere soorten en onderverdelingen. Een goeie grasmat bestaat uit verschillende soorten, gemengd. Doorheen de loop der jaren verdwijnen bepaalde soorten door omstandigheden, en komt er dikwijls Gewoon Straatgras in onze gazon terecht. En dat is nu net de soort die we niet willen.
Continue reading “(TT) – De waarheid over mos in de gazon.”