Staken is voor losers!

Vwala, daarmee is dat ook geweten.

In plaats van de staken voor meer koopkracht (what’s in a name??) zouden al die losers beter extra hard werken. Extra hard werken wil zeggen dat er meer gebeurt, dat de economie beter draait, dat er meer ademruimte is. Dat er meer verhandeld wordt, dat er meer inkomsten zijn (en uitgaven), dat er economische acties ondernomen worden.

Staken is een krachtig signaal zeggen de vakbonden. Een krachtig signaal… dan denk ik aan pakweg een vuurtoren, die zelfs bij storm schepen veilig naar de haven kan loodsen. Of die nieuwe verkeerslichten met LEDs. Die zijn ook gerust krachtig te noemen. Het signaal dat de vakbonden nu geven is eerder zwak. Ja, de bussen en treins rijden niet, en daardoor raken anderen niet op het werk, op school, maar evengoed niet naar pakweg de kliniek, bij de dokter etc. En wat is het punt? Normale mensen worden gegijzeld, maar de overheid voelt dit niet.

Bleh, ik vind dat er zoveel zinnigere dingen te doen zijn dan staken. Maar tja, de vakbonden moeten een reden vinden om te blijven bestaan he….

Misschien volgende keer een constructieve post over mijn idee?ɬ´n in verband met die koopkracht. We zullen wel zien zeker.

Protest van brandstofhandelaars tegen ‘samen aankopen’ van stookolie

In Aalter probeert de SP.a een samen-aankoop van stookolie op poten te zetten. Joke blogde er al over, de SPAANS–actie verscheen in Het Laatste Nieuws etc.

Ik ben helemaal voor zo’n organisaties.
Iedereen is georganiseerd, de producenten, de uitvoerende landen, de invoerders, de verdelers. Deze organisaties zijn erop gericht de aangeslotenen maximaal te laten profiteren, winst te maken en “rijk” (Stinkend rijk voor de sjeiks en producenten, rijk genoeg om zich een dikke Mercedes te kunnen veroorloven voor de verdelers) te worden. En dat uiteindelijk allemaal op de kap van ons, de gewone man. Hij/zij die gedwongen is bepaalde zaken aan te kopen, zoals stookolie om warmte te hebben in de winter. (Dit gaat ook op voor elektriciteit, gas, water. Voedsel is een andere zaak. Daar zijn producent en eind-gebruiker de dupe….)
Zolang deze organisaties blijven draaien, zitten we in een muizenval. We kunnen alleen ja knikken wanneer de factuur komt, en deze weer eens tig procent duurder is. En we kunnen er niets aan doen.

De SPAANS-actie van de SP.A Aalter heeft als bedoeling om een gezamenlijke aankoop te doen van stookolie. Er zijn een aantal regels aan deze actie verbonden, zoals minstens 500l bestellen of in Aalter of een van de deelgemeenten wonen. Door de gezamenlijke aankoop kan stevig onderhandeld worden over de prijs en leveringsvoorwaarden.
Mooi initiatief toch. Zo kan de gewone man eindelijk ook eens verenigd opkomen voor zijn rechten, kan hij ook eens aan de onderhandelingstafel zitten, en is hij niet langer verplicht van alles gewoon te slikken.

Maar niet voor de brandstoffenhandelaars! Die vinden het ongepast. Op de jaarmarkt van Aalter, waar het SPAANS-initiatief wordt voorgesteld, gaan ze hun grieven mee-delen aan Freya Van den Bossche, die daar aanwezig zal zijn bij de lancering van het initiatief.
Grieven. Inderdaad, grieven… Zo hebben de mazoutverkopers vragen bij de milieuzorg van dergelijke samen-aankopen.
Kan iemand mij uitleggen waar het verschil zit tussen 5 mensen die bestellen, waar geleverd wordt, en 1 persoon die bestelt, met 5 afleveradressen? In de grote industrie wordt continu gesproken over centralisatie. 1 aankoopdienst voor alle vestigingen. Dit is toch krak hetzelfde?

Gewone man, verenig U, neem de wapens (pen, briefpapier, email) op en bevecht de gewetenlozen!
Ook wij hebben recht op onderhandelde prijzen of volumekortingen!