Moe maar gelukkig

Net een namiddagje bij de grootouders en nonkel gewerkt. De winterperiode is de tijd van het jaar om serre’s te herzetten. In het najaar stonden er nog bolchrysanten in de serre die we vandaag herzet hebben, nu staat ze op de eerste Prunus.
Een serre verzetten is een zwaar werk, dat begint met ramen afpakken (houten kader van 1,5×2,5m met glas in) en opstapelen in de juiste volgorde.
Nadien kan de serre in onderdelen uit elkaar genomen worden en terug opgebouwd over de nieuwe teelt.
Morgen moeten de “brugges” en de ramen nog gelegd worden en dan kan de eerste Prunus afgestookt worden.

Dus nu ben ik moe… moe maar gelukkig. Zware handenarbeid, maar ondertussen babbelen en lachen met de nonkel(s) (vandaag heeft een andere nonkel ook nog geholpen, normaal is het enkel onze nonkel Willy), naar de verhalen van vroeger luisteren van mijn grootvader. Vandaag ging het vooral over bomen afdoen, welke ze waar en hoe hebben afgedaan, en hoe dik die wel niet waren.
Ik voel me dan terug een piepjong gastje tegenover de verzamelde ervaring die er dan rondom mij staat.
En ik voel mij diep gelukkig. Mijn grootvader, mijn held, is de persoon waar ik een massa van heb geleerd over planten, weer en het oude Wemmel.
Nonkel Willy is de persoon die mij mijn passie voor machines bezorgd heeft. Ik kon nog niet lopen toen ik op zijn arm meeging naar de eerste opendeurdagen van machineverkopers in de buurt. Het is ook met hem dat ik al eens kan mijmeren over het komende bloemenseizoen, en over welke teelten waar moeten komen, of wanneer de Pioenen of Hortensia’s moeten verplant worden.
Vandaag was ook Nonkel Paul erbij. In mijn ogen de beste boomzager die je je kan inbeelden. Eentje die geen schrik heeft om een moeilijke boom in moeilijke omstandigheden om te leggen.

Dit zijn de momenten waar ik echt van geniet. Een bord warm eten van de meter en dan na het middagnieuws den hof in trekken om te werken.

Jaja, van werken op de bloemisterij word ik gelukkig….

Push!

Soms zijn er zo oude nummers die je ergens vaag opvangt, je weet dat je het kent, maar alleen een lijntje tekst blijft hangen. En dan is het tijd om Google nog eens te gebruiken. Gisteren hoorde ik bij @Xi0n zo een nummertje passeren, maar het was te laat, iTunes stond op shuffle, en we vonden het niet terug. Google bracht soelaas. Ik heb het gevonden!

She said I don’t know if I’ve ever been good enough
I’m a little bit rusty, and I think my head is caving in
And I don’t know if I’ve ever been really loved
By a hand that’s touched me, well I feel like something’s
Gonna give
And I’m a little bit angry, well

This ain’t over, no not here, not while I still need you
Around
You don’t owe me, we might change
Yeah we just might feel good

In the fade

Nu we toch bezig zijn met wat youtuberkes… In the Fade van de Queens of the Stone Age.
Ik blijf het een zalig nummer vinden.

Cracks in the ceiling, crooked pictures in the heart
Countin and breathin, I’m leaving here tomorrow
They don’t know, I’d never do you any good
Laughin is easy, I would if I could

Ain’t gonna worry
Just live till you die, wanna drown
With nowhere to fall into the arms of someone
There’s nothing to save I know
You live till you die

PORTISHEAD!

Oh boy was dat genieten!
Uiteindelijk toch nog iemand zo lief gevonden dat ze meewou, en het andere ticket kunnen verkopen.

Ik had beetje schrik dat P vooral hun nieuwe nummers zouden spelen, en aangezien k die nog ni ken, had k daar niet echt veel zin in. Ik wou een ouwe set, met hier en daar een nieuw nummer. En dat heb ik ook gekregen.

Een uurtje te laat vertrokken naar Vorst, dus we stonden helemaal achteraan in de zaal, maar soms toch een volledig overzicht over het podium. Boven het podium 3 schermen, dus dat was dik in orde.

En dan, tja, anderhalf uur genieten! Humming, Wandering Stars, Glory Box, Mysterons, Roads, Numb,… Echt genieten dus!

I want moooaarrrr!
Wat een zalige avond!

Nog kippevel!