Harder werken, langer werken, meer werken.

Ondertussen is het wel duidelijk zeker? Iedereen gaat langer moeten werken. Ik durf er niet aan denken hoeveel keer mijn pensioenleeftijd nog gaat opschuiven, laat staan of ik tout court nog een pensioen ga krijgen…
Verder moeten we harder werken, meer werken. Onze koopkracht moet gegarandeerd worden, de economie gestimuleerd.

En laat ik daar nu net enkele bedenkingen bij hebben…
Koopkracht is een woord dat sinds de economische crisis, die in 2008 begon, plots te pas en onpas opduikt, meestal gelinkt aan uitspraken van vakbondsverantwoordelijken. Koopkracht, de kracht die we nodig hebben om iets te kopen.
De economie moet gestimuleerd worden. Door allerhande extra lasten, belastingen etc gaat dit zeker niet gebeuren. Hell no, 25% van de Vlaamse ondernemers overwegen een verhuis naar het buitenland. Het is er beter.

Bedenking 1: Koopkracht.
Wat ben je met koopkracht als je geen tijd hebt om dingen te kopen? Zaterdagnamiddag raprap naar de Colruyt, innhet terug komen nog snel de Aveve binnen springen, en op een loopke naar de Ikea.
Als we nu eens 4 dagen per week werken? Ok, ons loon gaat een beetje lager uitvallen, maar we gaan meer tijd hebben om geld op te doen, wat uiteindelijk de economie ten goede komt. We gaan ook meer tijd hebben om te genieten.
Jeej voor de economie en jeej voor onze levenskwaliteit!

Bedenking 2: Economie stimuleren.
4 dagen in de week werken? Dus 3 dagen weekend? Dat zijn 3 dagen waar we geld op kunnen doen. Geld dat langs allerhande wegen terug vloeit naar de economie.
Maar een 4daagse werkweek, werkt dat niet contraproductief? Niet als we stoppen met het traditionele denken. Waarom moeten we perse op zaterdag en zondag weekend hebben? (Behalve dan omdat het effectief het einde van de week is) Ik wil gerust op zaterdag en zondag werken, als ik woensdag en donderdag thuis ben. Ik wil gerust tot laat ‘s avonds werken, als ik dan ‘s ochtends wat kan uitslapen. Door glijdende uren en werkdagen ontstaat ruimte voor meer werknemers.
De supermarkt sluit om 19u. Moest die nu om 22u sluiten, zouden er meer mensen hun inkopen kunnen doen, en zouden er meer mensen werken om de klanten te kunnen verder helpen.
Langere openingstijden, glijdende uren en werkdagen zorgen dat er een potentieel aan nieuwe arbeidsplaatsen ontstaat.
Deze arbeidsplaatsen worden ingevuld door mensen die nu geen werk hebben, dus geld kosten aan de maatschappij (voor er reacties komen, ja, ikzelf heb ook lang genoeg langs de kostenkant van de maatschappij gestaan).
Door de glijdende uren en werkdagen kunnen parttime’s gemakkelijker gecombineerd worden, zodat iedereen kans heeft op een volwaardig loon.
Een loon met een zekere koopkracht, en die koopkracht kan dan aangewend worden op die 3 vrije dagen om de economie te stimuleren.
Onze levenskwaliteit stijgt, de economie picks up slack, win-win!

Door de extra vrije tijd is er ook meer kans op creativiteit. Creativiteit die kan uitmonden in ondernemerschap, als zelfstandige in bijberoep, of misschien zelfs in hoofdberoep. En hup, nog meer stimulatie van de economie.
De extra vrije tijd geeft gezinnen ook kans om meer quality-time samen door te brengen, dus de mensen zijn over het algemeen tevreden. En dat werkt het vertrouwen in de economie, het bestuurd dan weer positief in de hand. Laat die ratings dan maar opniuew stijgen!

Of bekijk ik het te naief?

Nieuw bos in Antwerpen in 1 nacht geplant

Zo kopte De Redactie deze ochtend.

“Actievoerders hebben afgelopen nacht 1.000 bomen geplant op een braakliggend terrein vlakbij het Mexico-eiland in Antwerpen-stad. De milieuactivisten roepen op om overal in Vlaanderen nieuwe bossen aan te planten.” (Lees meer op De Redactie of in De Standaard)

Heel mooi actie. Zomaar een bos aanplanten, op 1 nacht. Heel mooi, ondoordacht, onverantwoord, maar tja, je bent jong en wil eens iets doen.
Ja, ik heb ook guerrilla-gardening-acties gedaan. Ik heb ook zaadbommen gegooid. Maar er waren een aantal regels. Zo werden enkel verloederde stukjes gemeente- of stadsplantsoen aangepakt. En werd er enkel gebruik gemaakt van eenjarigen, die weinig onderhoud vragen.

Wat er vannacht in Antwerpen gebeurd is, roept bij mij toch enkele vragen op…
Wat als de eigenaar van het braakliggend stuk grond klacht indient wegens vandalisme? Het Gemeentelijk Havenbedrijf Antwerpen is een autonoom gemeentebedrijf met rechtspersoonlijkheid. Het zomaar beplanten van gronden van dit bedrijf kan aanzien worden als vandalisme, als een soort eco-terrorisme.
En is er rekening gehouden met pakweg wat de bomen zelf nodig hebben? De ruimte om te kunnen ontwikkelen, als het ooit zo ver komt. Lucht, water om wortels te laten groeien, kruinen te laten vormen?
Als morgen het Gemeentelijk Havenbedrijf Antwerpen het terrein met een bosfrees aanpakt, en al die 1000 boompjes de grond in freest, is dat dan geen 1000 euro verloren? Weggesmeten? Was die 1000 euro niet beter besteedt geweest aan een blijvend, serieus project?

“En ze roepen iedereen op om bossen te planten overal waar er plaats is in Vlaanderen. ‘Wij hebben getoond dat het kan.'”
Overal waar er plaats is… Dat is nogal ruim gezien he? Want als morgen enkele jongeren in Wemmel hier dat zo’n goed idee vinden, en het stuk landbouwgrond van mijn nonkel vol zetten met bosplantgoed wat dan? Opnieuw geld weggegooid, maar tja, de oproep is wel aanhoord en vervuld.
Een kortzichtige actie lijkt het me. Leuk om er effe mee in de krant te komen, maar gaan deze jongeren ook instaan voor het onderhoud van hun boompjes? Gaan zij instaan voor de kosten als er ooit moet gerooid worden?

Er zijn zoveel mogelijkheden om Vlaanderen groener en bossiger te maken. Een raad aan deze jongeren: Neem eens contact op met de Vereniging voor Bos in Vlaanderen die het project “1 miljoen bomen voor Vlaanderen” hebben. Op een doordachte manier Vlaanderen voorzien van 1 miljoen bomen, bomen die een toekomst hebben.
Een andere manier om Vlaanderen ietsje bosrijker te maken, zijn de vele kleine grondeigenaars. Gronden die alsmaar meer versnipperd geraakt zijn door erfenissen en verdelingen. Nonkel Jos en tante Julia hebben een halve hectare slechte wei. Marcel heeft 25 are onbestemde, overwoekerde grond. In plaats van deze plekjes zomaar 2 keer per jaar te maaien, plant er enkele bomen op. Groepeer deze plekjes en laat ze evolueren tot een bos, een groen lint van het ene woud naar het andere.
Een 3de manier is stuctureel inplannen van korte-omloop-hout-aanplantingen. Ok, deze aanplantingen ontwikkelen niet naar een volwaardig bos, maar vormen ook een toevluchtsoord voor vele dieren en insecten. Of ze vormen een corridor tussen bossen langs waar wild kan oversteken.

Groen in de stad is iets dat mij al lang fascineert, maar zo’n dingen moeten doordacht gebeuren. En niet zoals vannacht.
Ik hoop dat dergelijke zaken geen navolging krijgen, en dat de mensen die vannacht op pad waren allemaal eens goed nadenken, zich misschien aansluiten bij het VBV/Natuurpunt/andere organisaties, en zo hun energie samen spenderen aan zaken die een toekomst hebben.


(En tegelijk hoop ik stiekem dat de mensen van het GHA eens lachen, knipogen en het bos laten voor wat het is, zodat de Antwerpse jeugd van 2020 en later een bos hebben in de stad.)

Harvest green project, vancouver – vertical farming

Het ‘harvest green project’, getekend door romses architects was een winnend project in een wedstrijd uitgeschreven door de stad Vancouver getiteld ‘The 2030 Challenge’. De bedoeling van deze wedstrijd is een doordachte oplossing ontwikkelen voor de klimaatsveranderingen, en om een groenere weg in te slagen in verband met stadsontwikkeling.

Romses Architects hebben in ‘Harvest’ een combinatie gemaakt tussen verschillende takken uit de land en tuinbouw. In 1 gebouw, opgebouwd rondom een verticale tuin, zijn op de verschillende verdiepingen ruimtes en voorzieningen voor fruit- en groente-kweek, viskweek, scharrelkippen, etc. Bovenop zorgt een opvang van regenwater voor vers drainagewater. Op het dak van het hoofdgebouw is ruimte voorzien voor het weiden van koeien, schapen en geiten. In het hoofdgebouw is er winkelruimte voorzien voor de verkoop van de organisch verantwoorde producten die in de “groeitoren” zijn gekweekt.
Ondergronds is er een verbinding met het openbare vervoer-netwerk, in het gebouw zijn flats/lofts voorzien voor de werknemers en verder is er nog restaurant-ruimte, parkeergarage etc.

Een leuke insteek, die combinatie. Een soort van flatgebouw-boerderij, waar een combinatie gemaakt wordt van verschillende deelgebieden, zoals het vroeger in de landbouw ook gebeurde. Weg van de agro-industrie, welkom stadslandbouw!

Gelezen via http://www.designboom.com/, afbeeldingen eigendom van romses architects