Dankoe

Vlam deed een  enquête naar het zuivelgebruik van Vlamingen tussen 18 en 30 jaar. Daaruit bleek dat zuivel als iets vanzelfsprekends gezien wordt, maar dat de jeugd er nog maar weinig over weet én de voeling met de oorsprong ervan mist.   Daarom werd een ludieke actie gedaan, het #dankoe festival. Kort samengevat, elke keer de hashtag #dankoe gebruikt werd kregen de koeien extra perks. Voer op een gouden schoteltje, een pedicure, live muziek. Over het “festival” zelf ga ik mij niet uitspreken. Ik heb er wel mijn gedacht over, maar ze hebben mijn nummer bij Vlam…

Behalve koeien die een plezante dag hadden, was de hashtag ook goed voor wat opiniestukjes van bedenkelijke inhoud (onwetendheid kent geen grenzen blijkbaar….)  en reacties van usual suspects zoals Biteback.  Ik heb op twitter al het stukje dat in Knack verscheen van de nodige duiding voorzien en op gedoe zoals Biteback reageer ik liever niet meer, zij houden toch vast aan hun leugens.

Wat me elke keer weer zwaar valt wanneer er aandacht is voor de veehouderij (zij het een actie, zij het een nieuwsbericht),  is hoe groepjes als Biteback erop springen en een blik leugens open trekken. Maar goed, het werkt voor hun, spijtig genoeg.
Wat me nog zwaarder valt is dat ik intelligente mensen, waar ik ooit zelfs naar opkeek, zie diezelfde leugens verspreiden. Mensen die zelf maar al te snel reageren op hoaxes met de boodschap om eerst te checken voor je iets deelt die nu zelf met graagte volstrekte leugens delen. Plots is er de nood niet meer om te checken…

Wil je geen melk drinken? Goed voor jou. Wil je geen vlees meer eten? Ok, je moet niet van mij. Maar neem je beslissing gebaseerd op feiten.  Valt het je emotioneel zwaar om een dier te eten? Geen enkel probleem. Maar leg jouw keuze niet op aan anderen. Wil je echt weten hoe het er op de boerderij aan toe gaat? Vraag het ons. Wil je eens op bezoek komen? Dat kan! Voor mij als vleeseter en zuiveldrinker is het niet moeilijk om respect te tonen voor zij die dit niet doen. Waarom voelen de veggies en vegans toch die nood om anderen hun overtuiging op te dwingen?

Racist! – Of hoe een probleem echt niet meer ontkend kan worden

De afgelopen week was het weer de moeite in de media. Iemand had een onderzoek gedaan naar racisme en, als bij wonder, waren de Vlamingen en blanke Brusselaars allemaal racist! Zij VS wij! ‘Jamaar wij zijn geen racisten, kijk maar naar Zuhal en Joël!’ Zuhal werd een wasmiddel, Joël werd door de andere Joël een alibi-neger genoemd. Ondertussen wordt de politie in Borgerhout belaagd en blijkt het de fout te zijn van de Antwerpse  burgemeester.  Ik ben wel te vinden voor zij versus wij. Maar die “zij” en “wij” moeten duidelijker omschreven worden. Continue reading “Racist! – Of hoe een probleem echt niet meer ontkend kan worden”

Veel volk over de vloer

Nodig eens 14 volwassenen en 3 kinderen uit… En geef die ook eten. Awel ja, en het was ook ideaal BBQ-weer! ‘t Is te zeggen, als uw vuur heet genoeg is, deert de regen niet. Zowel het vlees als de slaatjes werden goed onthaald, dus hierbij de receptjes.

Vlees

Cuba Libre kippebilletjes
Voor 15 kippebilletjes:

  • 1 blik cola
  • 20 cc rum (moet geen fancy rum zijn, het is maar om te koken)
  • 200 gram bruine suiker
  • sap van  limoenen
  • 1 spaans pepertje in stukjes gesneden

Combineer alle ingrediënten. Plaats de kippebilletjes in een ovenschotel en giet het mengsel over de billetjes, zorg dat deze onder staan. Plaats in een voorverwarmde oven en laat gedurende een uurtje garen op 160°C. Haal uit de oven en giet de marinade af in een steelpannetje. Laat de marinade inkoken tot ze stroperig wordt.
Leg de billetjes op eenhete grill en smeer ze geregeld in met de marinade. Serveer met een schijfje limoen.

Beercandied Bacon
Voor ongeveer 1 kg spek

  • 1 donkere Grimbergen (of een ander zoet/kruidig bier)
  • 200 gram bruine suiker

Leg de sneetjes spek op de bbq bij medium warmte. Smeer ze in met het bier-suikermengsel en draai om. Smeer ze opnieuw in en draai om. Blijf dit doen tot het bier-suikermengsel op is en het spek goed gegaard is. Crunchyness is volgens goesting. Laat na het bakken even afkoelen voor extra smaakplezier.

Rundsreepjes met honingmosterd
Voor 20 stuks

  • 600 gram biefstuk van 4-5 cm dikte
  • 1 dikke sjalot
  • 2,5 cl olijfolie
  • 2 cl sojasaus
  • 2 eetlepels honing
  • 2 eetlepels mosterd
  • 20 houten stokjes in water geweekt

Snij de biefstuk in repen van ongeveer 1 cm dikte, de sjalot in grove stukken en rijg deze op de houten stokjes in een S-vorm. Meng de olijfolie, sojasaus, honing en mosterd in een kom door elkaar en marineer de rundsreepjes hierin. Bak op een hoog vuur.

Kippevleugels met colacurryketchup marinade
Goed voor 25 kippevleugels

  • 1 blik cola
  • evenveel curryketchup
  • beetje chilipoeder volgens smaak (mag ook cayennepeper zijn)

Meng de cola, curryketchup en het chilipoeder. Plaats de kippevleugels in een ovenschotel en giet de marinade hier over. Schuif in een oven en laat gedurende anderhalf uur traag garen op 150°. Giet hierna de marinade af en laat de kippevleugels afkoelen. Laat de marinade inkoken tot ze stroperig wordt. Plaats de kippevleugels op een hete bbq en smeer deze geregeld in met de marinade. Serveer heet.

 

Slaatjes

Avocadoslaatje

  • 1 avocado
  • 1 rode ui
  • halve komkommer
  • kwart granaatappel
  • enkele blaadjes koriander
  • 1 limoen
  • mayonaise naar goesting en smaak

Snij de avocado en komkommer in blokjes. Snij de rode ui in fijne reepjes. Maak de granaatappelpitjes los. Snij de koriander fijn. Meng alles in een kom. Pers de limoen uit en sprenkel dit sap over het slaatje. Meng de mayonaise onder het slaatje.

Witloof-appelslaatje

  • 3 kroppen witloof
  • 1 appel
  • handvol rozijen
  • gele ui

Snij het witloof en de appel fijn en meng met de rozijnen. Rasp de ui of snij deze heel fijn en meng ook onder het witloof-appelmengsel. Meng mayonaise naar smaak onder het slaatje.

Open brief aan Minister Turtelboom (en de rest van de regering)

Geachte Mevrouw Turtelboom,
Beste Annemie,

 

ik ga met de deur in huis vallen. Er ligt mij iets op mijn lever. Ik loop al een aantal dagen met een zwaar gemoed rond. Het is ergens zaterdagochtend begonnen. En ik krijg het niet uit mijn lijf… Het doet me terug denken aan een vorige zware periode, eentje waarin ik het echt niet meer zag zitten. Ik werkte hard, kreeg op het einde van de maand mijn loon op mijn rekening gestort en dacht dat ik het voor elkaar had. Maar tegelijk knaagde er iets, diep vanbinnen. Ik was niet gelukkig. Ik werkte voor mijn baas, niet voor mezelf. Ik leefde voor anderen en niet voor mezelf. Ik heb toen een beslissing genomen en sindsdien ging het veel beter. Een belangrijk stuk van mijn ongelukkig zijn toen was het idee dat ik niet beter werd van wat ik deed, ik kwam niet dichter bij een eigen huis of appartementje, mijn spaarrekening bleef op hetzelfde niveau staan. Ik leefde om te werken, om dan na alle kosten en belastingen net genoeg over te hebben om te leven. Ok, ik had misschien wat meer kunnen sparen door eens niet op café te gaan, eens geen tijdschrift de kopen of wat meer bij mijn ouders te gaan eten in plaats van zelf te koken. U ziet, het sparen was toen al besparen op mijn eigen vrije tijd.

Ondertussen zijn we een aantal jaren later. Door omstandigheden heb ik en mijn vriendin nog altijd geen eigen huisje of appartement. We wonen hier nu met 2 in een huurhuisje, te midden van glooiende akkers van de Vlaamse noordrand rond Brussel. We zijn hier gelukkig. Ok, we hebben enkel glas dus we verwarmen wat extra, maar de mazout is afgeslagen dus dat scheelt weer iets. En ‘s nachts als het koud wordt dan draai ik mij in 2 donsdekens, dat is ook lekker warm. De koude kleren ‘s morgens moet ik er maar bijnemen.
U moet weten, mijn vriendin is startend zelfstandige die nog niet de volle uren draait. Haar inkomen is dus ook navenant. In tegenstelling tot wat velen denken wil zelfstandige worden niet automatisch zeggen dat je rijk bent of wordt. Ik pas met mijn eigen loon dus hier en daar wat bij in het huishouden. Op zich vind k dat niet zo erg, al zie ik maandelijks mijn beperkte spaarrekening beetje bij beetje dalen.

Maar even terug naar de zaak. Met mijn gewone loon en mijn vriendin haar eerder lage inkomen als zelfstandige komen we er dus niet toe om een huis te kopen. Ik kan een lening aangaan voor een krot, maar dat schiet niet op. En toen we een tijd geleden eens concrete plannen hadden ging het zelfs zo ver dat we uitgelachen werden door een bediende van onze staatsbank Belfius toen we gingen kijken voor een lening. We moesten eens terug komen als we zelf voldoende geld hadden. Tja, geld brengt geld mee…
Geen eigen huis, dus geen mogelijkheid om een lening in de belastingen in te brengen. Geen onkosten om af te trekken bij mij. Geen kinderen ten laste. Gelukkig ook geen ouders ten laste. We worden dus ten volle belast. Het is niet met mijn volle goesting, maar bon, het moet. Ik betaal dus al redelijk wat voor andermans kinderen, de pensioenen van onze (brug-)gepensioneerden, het (slechte) onderhoud van onze wegen, ons leger en politiediensten, het onderwijs, de gezondheidszorg, kortom, alles waar belastingen voor kunnen gebruikt worden.

Ondertussen zag ik mensen rondom mij die in een (bijna) afbetaald huis woonden. Mensen die al jaren genoten van de fiscale inbreng van een hypothecaire lening en deze bijna afbetaald hadden. Mensen die geld hadden om zonnepanelen te leggen, of die een renteloze lening konden aangaan om de panelen te bekostigen. In plaats van deze zonnepanelen te gebruiken om aan hun eigen energiebehoefte te voldoen werden het al snel investeringen die geld opbrachten. De Groene Stroom Certificaten zorgde al snel voor een mooie return on investment.
Er is daar toen, in een niet zo ver verleden, een fout gemaakt. Wie de fout maakte kan mij eigenlijk bitter weinig schelen. Zij die ze maakten gaan het nu toch ontkennen, of misschien zelfs niet eens beseffen dat het hun fout is. Het kan me niet schelen of het een Turteltaks dan wel een Freya-factuur is. Wat me wel kan schelen is het feit dat ik nu opdraai voor zij die toen wel het geld hadden voor een eigen huis en zonnepanelen. Ik draai op voor zij die ondertussen al jaren de zon oogsten en hun spaarrekening zien aandikken. En samen met mij vele anderen. Jongeren die hun eerste stappen in de volwassen wereld zetten krijgen een toeslag in hun maag gesplitst. Mensen zoals ik die doorheen hun carrière als eens een tegenslag hebben gekend. Maar ook mensen die hun hele leven hebben gewerkt in jobkes die net genoeg betaald werden om rond te komen.

Vindt u dit eerlijk? Ik draai op voor iets dat ik zelf niet eens kon bekostigen en betaal nu voor zij die het wel konden betalen. Erger nog, die er geld mee verdienen!

En bon, dat de aansluiting van de grote bedrijven buiten de bevoegdheid van deze regering valt, daar kan u natuurlijk niks aan doen. En dat mensen als Fernand Huts via hun bedrijf ganse zonneparken aanleggen en zo massa’s geld verdienen, wie kan het hem kwalijk nemen. Het was zo wettelijk geregeld. Wie had het in zijn positie niet gedaan? Maar nu een hele groep mensen laten opdraaien voor iets waar zij zelf geen enkele baat bij hebben of hadden, dat gaat te ver.

Ik ben het met zeer veel eens wat in deze regering beslist wordt. Ik ben dan ook een van de mensen die voor deze regering heeft gestemd. Maar ik kan het niet met alles eens zijn, en dit is zo iets.

 

Met vriendelijke groeten

Antoon

 

 

PS: Gezien de manier waarop ik deze brief afsluit en dus aangeef dat ik verder wel te vinden ben in de maatregelen die deze regering neemt, denk ik niet dat de mainstream media deze open brief gaat oppikken, in tegenstelling tot de andere open brieven waarin de regering wordt aangevallen. Ik zal dus zelf het nodige doen opdat mijn boodschap tot bij u geraakt…

Inked

Ergens halverwege mijn puberteit dook het op. Ik wou een piercing, want piercings waren cool! En een tattoo want tatoeages waren cool! En dan zou ik wegrijden op mijn Harley, de ondergaande zon achterna. En nadien werd dat dan op mijn Ducati 916 het kronkelende asfaltlint volgend de bergen in. Continue reading “Inked”

Nu nog op uw bord…

De afgelopen dagen werd ik te pas en te onpas om de oren geslagen dat chocolade binnenkort enkel nog in musea te vinden zal zijn. Dominique Persoone, chocolatier van beroep en passie, wordt voor de kar van Vredeseilanden gespannen. –Stoere jongen, die Dominique, met zijn tattoo’s en alles.- Het reclamespotje en bijhorende campagne van de organisatie draait rond de sputterende voedselproductie, rond de cacaoboeren die er de brui aan geven. Continue reading “Nu nog op uw bord…”

Een gewaarborgd basisinkomen

TL;DR: Blijkbaar is er wel ruimte voor een gewaarborgd basisinkomen. Het zou het leven aangenamer maken. Zijn huisbazen en grote firma’s te vertrouwen?

Ik ga met de deur in huis vallen, dat gewaarborgd basisinkomen, ik was er niet voor te vinden. De eerste keren dat ik er van hoorde spreken was de boodschap ook heel duidelijk. “We nemen t geld van de rijken en verdelen dat onder de armen, iedereen gelijk!” Ik heb het niet voor communisme… Continue reading “Een gewaarborgd basisinkomen”