Opgelet! Dit is geen speelgoed!

Deze middag hoorde ik op de radio een reclamespotje. Reclamespotjes zijn standaard te horen op de radio, voor auto’s, verzekeringen, elektrische/elektronische producten, etc etc. Maar deze middag hoorde ik eentje voor Stihl kettingzagen. En effe later zag ik ook een affiche, zo’n grote, langs de kant van de weg. Voor Stihl kettingzagen.

Ik heb zelf al jaren ervaring met kettingzagen, en heb Stihl gedurende enkele jaren verkocht. En ik stel mij serieuze vragen bij dergelijke reclame. Voor slechts 199 euro kan je een kettingzaag kopen. Dat was voorheen al zo. De Stihl MS170, het kleine instappertje, kost al enkele jaren ongeveer zoveel. Ideaal om brandhout te zagen, of kleine boompjes te snoeien. Maar doorheen de jaren dat ik Stihl verkocht heb ik dikwijls vragen gehad bij wie met dergelijke machines aan de slag ging. Mijn eerste werkdag kreeg ik al bijna een boom op mijn hoofd omdat de “professioneel” nog nooit een boom had omgelegd, en zomaar in het wilde weg begon te zagen. Ik heb kettingen gezien die onder druk sprongen, ik heb zaagbladen gezien die geklemd zaten door een blok hout die wegschoof. Allemaal situaties die vragen om kennis en ervaring.
Op bepaalde kettingzagen hing een zelfklever waar duidelijk op stond dat de machine enkel mocht bedient worden door iemand met de nodige opleiding.
Onze studenten tuinbouw (technisch en beroeps-onderwijs) krijgen cursus over hoe om te gaan met dergelijke machines. In die cursussen gaat het niet alleen over hoe en waar te zagen, maar ook bijvoorbeeld over het onderhoud van de ketting. Want een slecht onderhouden ketting is levensgevaarlijk! Te los op het zaagblad en ze kan er af springen. Te strak op het zaagblad en ze kan breken en weggeslingerd worden. En dat is het goeie scenario. Ze kan ook terugslaan, en dan wordt je geconfronteerd met een ketting met vlijmscherpe tanden die richting je been, hand of gezicht geslingerd wordt. Een ketting die zonder olie draait wordt gloeiend heet, en breekt dan.

Tot voor kort wisten de mensen die er echt nood aan hadden wel waar ze een kettingzaag konden vinden. En bij je keuze werd/wordt je begeleid door een ervaren verkoper.
Door nu reclame te maken voor spotgoedkope kettingzagen wordt een markt aangesneden van mensen die mss beter niet op de hoogte zijn van het bestaan van deze machines. Inderdaad, brandhout zagen kan iedereen, maar voor sommige mensen is een botte boogzaag nog te gevaarlijk. Stel je eens voor dat deze mensen plots denken van “Ik heb toch die kettingzaag, dus ik kan die boom ook wel vellen…”

Ik vrees voor menig kapotte veranda (al dan niet die van de buren), verpletterde auto en vooral, lichamelijke verwondingen door deze reclame.
Ze zouden beter reclame maken voor beschermende kledij, helmen en veiligheidsbrillen. En er een verplicht pakket van maken!

Katsjoe botten

Gisteren serieus geld uit gegeven! Een investering als het ware! Een investering in mijn voeten. Ik heb me een nieuw paar Aigle rubberlaarzen gekocht. Nu vraag je je misschien af wat Aigle dan zo speciaal maakt. Wel, een Aigle rubberlaars is niet zomaar een rubber laars. Behalve het gebruik van natuurrubber en het feit dat ze met de hand in elkaar worden gezet, zijn er enkele niet zo onbelangrijke andere zaken.

Een Aigle is een rubberlaars met een smalle voet. Een Aigle is een rubberlaars die goed rond het been past, en niet zomaar los rond je been fladdert. Je moet je inbeelden dat je een rubberlaars aan hebt, en dat je daarmee dingen doet wat je met rubberlaarzen hoort te doen. In plassen springen, in modder wandelen, in het veld werken, in je tuin werken etc. In zo’n situaties wil je geen ding aan je voeten waar veel te veel plaats is, dat rond je been zwabbert. Neen, goed aansluitende, zodat je doorheen je laars toch nog contact hebt met de omgeving.

Ik heb eigenlijk altijd Aigle laarzen gehad. Op 1 keer na…. ik herinner het mij zo nog.
Mijn eerste paar waren rode botjes, halfhoge, met een gele of blauwe streep rond de hals. Menig natte voet en blaar in opgelopen. Toen ik een jaar of 10-11 was kreeg ik mijn eerste echte groene-met-bruin-grotemensen-laarzen. Dat waren ook nog halfhoge. Om koude voeten tegen te gaan maakte mijn grootmoeder toen uit allerhande versleten pulls en jassen “zokskes”. Simpele dubbelgeslagen stof die met een elastiek rond de voet aansloot.
Toen mijn voeten aan het groeien sloegen kreeg ik hoge Aigles. En die heb ik vrij lang gedragen. Maar toen ging ik naar de Tuinbouwschool in Merchtem. Mijn eerste dag in de school kreeg ik een hele boel gereedschap (allerhande messen om groenten te kuisen, bloemen te oogsten en een echt oculeermes, schop, krabber, snoeischaar etc), een overall met schoollogo in 3 maten te groot (“Das niks” zei mijn Nonkel “Den Olifant” de studieopzichter, “ge groeit er wel in….”) en zowaar een paar zwarte rubber laarzen. The horror! Een brede platvoet, een veel te ruime hals, zelfs een maatje40 was te breed… Ik vroeg of ik mijn Aigle’s niet mocht meebrengen, maar neen, iedereen gelijk, allemaal dezelfde laarzen! Geen snobisme op school!
Door deze laarzen ben ik afgestapt van laarzen te dragen. Ik droeg combatschoes, versleten Doc Martens of bergbottinnen om in het veld te werken. In modder wandelen en in plassen springen liet ik voor wat het was.

Maar nu de herfst begint, en modder en dauw alsmaar meer deel uitmaken van mijn wandelingen, drong een nieuw paar rubberlaarzen zich op. Ik heb er voor gespaard!
En sinds gisteren zijn ze hier… Mijn nieuw paar hoge natuurrubberen Aigle’s.

En als ik er ooit geld voor heb, dan wil ik een echt paar lederen Wellington’s met lamswollen voering.

A song for no one

Onlangs zat er een CDtje in mijn bus. Eentje van Miike Snow. Je weet wel, zo van “Animal” en “Black & Blue”.
Nu moet je weten, Miike Snow valt niet onder mijn noemer “favoriete muziek”. Het is wat te zacht en happy om echt in mijn genre’s te vallen. Als ik Animal hoorde op de radio vond ik dat natuurlijk wel een leuk liedje, maar zo een hele cd?
Gelukkig is niet de hele cd zo. Zo is er “Silvia” dat mij soms zelfs deed denken aan een soort Sigur Ros. “Plastic Jungle” is dan weer een uptempo track dat echt wel aanzet tot bewogen. Zelf al is het maar gewoon je hoofd laten meedeinen.

Ik heb de cd op verschillende manieren beluisterd…

  • In de auto: Nope, dit werkt niet. Ik zapte van liedje tot liedje, en kon eigenlijk geen enkel helemaal beluisteren (Behalve “A song for no one”)
  • Aan de afwas: Als achtergrondmuziek werkte de cd magnifiek. Ik kon hem helemaal beluisteren, en bij de uptempo nummers ging mijn afwas-productiviteit er zelfs op vooruit!
  • In bad: in bad was ik een beetje verplicht van de nummers volledig te beluisteren (jaja, mijn mama heeft mij geleerd niet met natte handjes aan elektrische apparaten te komen!) In lekker warm water waren de zachte nummers heerlijk om bij weg te dromen, maar eens er iets meer tempo inzat was het gedaan met dromen.
  • Aan de computer (aan het werken): Eigenlijk super achtergrondmuziek die cd van Miike Snow!
  • Aan de computer (niet aan het werken): Zap, zap, goed nummer… zap… oooooh a Deerabbit….

Conclusie van al mijn luistersessies: Ideaal voor mij wanneer ik aan het werk ben. Minder als ik mij op de muziek kan concentreren!

Een nummer dat wel heel hard blijven hangen is, is “A Song for No One”. Over hoe een liedje van een koppel na een breuk een liedje van niemand meer is.

When your love has gone
 You carry on
 This is her song
 This is a song for no one

Spijtig genoeg is het door Sony Music verboden om naar Miike Snow te kijken en luisteren op Youtube… Gelukkig zijn er genoeg rips etc te vinden die niet officieel verdeeld zijn.

Ne zoekertjessite!

Sinds mijn begindagen op het grote internet is er 1 bepaalde soort site die ik steevast bezoek. De ene keer echt op zoek, de andere keer gewoon rondklikken. Ik heb het over zoekertjessites. (Wie van jullie direct aan porno dacht mag het gerust laten weten in de comments!)

De allereerste zoekertjessite die ik bekeek was nog in de gloriedagen van AdValvas.be. Crappy layout, traag, basic… Nuja, het internet zoals het was in 1998. Achteraf volgde nog verschillende anderen, kocht en verkocht ik zelf op Ebay.
De laatste 2-3 jaar zweerde ik bij Kapaza. Een handige, overzichtelijke zoekertjessite, snel en degelijk.. tot ze het boeltje daar compleet herwerkt hebben.

Mijn frustratie liep soms hoog op, maar kijk eens aan, de opvolger staat al klaar! Aanbod.be is een simpele, doeltreffende zoekertjessite, die logisch in elkaar zit, mooi gestructureerd is en geen fancy gedoe voorschotelt. Gewoon rechttoe rechtaan rubrieken met onderverdelingen en hop, zoekertjes!

Moest er nu nog een systeem bestaan dat fake/frauduleuze zoekertjes automatisch kan uitfilteren, dan zou het echt wel de max zijn!

Dus, laat die “vernieuwde” kapaza links liggen, zoek voortaan uw dingen op aanbod.be


Deze blogpost is een advertorial, maar ik sta zeker achter het product!