Waarom ik stilaan het zuur krijg van SJWtjes…

Deze week leerde ik dat ik een seksist en racist ben. Blijkbaar hoort dat bij het pakketje man en blank. Ik wist effe niet goed wat ik las, maar toch, als blanke man ben je dus per definitie een seksistische racist, of een racistische seksist, afhankelijk van waar je voorkeur ligt.

Ik voel me alles behalve een van beiden, maar volgens de Social Justice Warrior die het nodig vond om haar superioriteit te doen gelden in mijn twitterfeed was het toch zo.
Er groeit bij mij al een tijdje een afkeer tegenover de SJWs in onze samenleving. Niet tegen de social justice op zich, wel tegen de keyboardstrijders die hun groot gelijk opdringen aan anderen.
Tegen de puberende meisjes die, nadat ze een indrukwekkende tekst met moeilijke woorden op Tumblr hebben gelezen, in het jeugdhuis die donkere jongen aanstaren en met zaadvragende ogen verklaren dat ze voor “één strijd, gelijkheid” zijn. En ‘s avonds met hun smartphone onder de dekens fier op Twitter verklaren hoe ze de barman van het jeugdhuis op zijn plaats hebben gezet want hij had een ander meisje een compliment gegeven, de vuile seksist!

Bestaat er ongelijkheid, racisme, seksisme? Zeker. Moeten we daar iets aan doen? Ook zeker! Ik ben geen racist, geen seksist, ook al lijken veel mensen dat wel te denken. Ik heb geen problemen met gemengde toiletten (al zou dat mijn illusie dat meisjes en vrouwen geen roffelende ruften laten wel doorprikken..), ik heb meerdere vrienden die genderfluid zijn, die trans, bi, gay, les zijn. Ik heb vrienden en vriendinnen die aseksueel zijn en andere die superseksueel zijn. En die drinken samen een pint (of een spuitwatertje als ze geen alcohol drinken, zonder commentaren!)
Ik heb geen probleem met Ahmed of Jasmien op de werkvloer, of in het hoger kader for that matter.
Ik heb een probleem met armoede in onze samenleving. Het is dan ook niet de eerste keer dat ik iemands diepvries vol stop met eten, omdat hij of zij het niet kan betalen op dat ogenblik. (En nee, de rekening wordt niet gemaakt, ooit komt dat op de ene of andere manier wel terug).
De lijst van zaken waar ik geen probleem (positief) of wel een probleem (negatief) mee heb is lang, te lang. En deze week werd die dus nog wat langer.

Ik heb een probleem met de activistjes die mij er op wijzen dat ik geprivilegieerd ben. Blijkbaar moet ik mij er voor schamen dat ik per toeval hier geboren ben. Ik heb een probleem met de pubermeisjes die mij er op wijzen dat ik als man in hun richting keek en dat dat seksistisch is! Misschien had je per toeval net een mooi kleedje aan… (of er passeerde een dikke tractor achter jou, kans is groter dat ik daar naar keek!) Ik heb een probleem met het feit dat er keyboardwarriors zijn die mij met de vinger wijzen omdat nieuwkomers in onze samenleving niet dezelfde kansen krijgen als mij. Mijn diepste excuses, ik zal het nooit meer doen, kansen krijgen (en ze grijpen!) Ik heb een probleem met de sneeuwvlokjes -iedereen is uniek- die graag willen dat iedereen hetzelfde wordt. Nee, niet elke vrouw wil die vrijgevochten sterke vrouw zijn die werk en kinderen en een sociaal leven balanceren als godinnen. Er zijn vrouwen die stiekem graag koken voor hun sterke man, een pets op hun billen krijgen of die toch genieten van nagefloten worden op straat. Iedereen is uniek, maar je moet wel het zelfde denken en doen als mij! En neen, niet elke man wil die fitboy zijn die met één oog naar de voetbal kijkt en ondertussen joviaal met zijn maten hypercorrecte mopjes maakt aan de toog. Sommige mannen willen ongegeneerd naar Thuis kijken, met de poedel op schoot, en liefdevol kijken naar hun dominante vrouw. Ik heb een probleem met de Tumblrboys en -girls die zo voor gelijke kansen zijn, dat ze nog het liefst de slimmen dom maken en de dommen iets slimmer. De rijken arm om de armen rijker te maken. Iedereen zo gelijk dat zij die initiatief durven nemen blaffend terug achter de lijn gedwongen worden. Zo gelijk dat humor onbestaande wordt, want het zou iemand kunnen kwetsen. Zo gelijk dat muziek en kunst maken een criminele daad wordt, want je zou maar eens iemand kunnen raken.
Ik heb een probleem met de hypocrieten die stiekem geile privéberichten sturen maar ondertussen op Facebook zich voordoen als superfeministen (in de hoop geliefd te worden en zo stiekem hopen op meer kansen om in een slipje te geraken..)

Ik moet mij niet schamen omdat ik hier geboren ben, en de kansen die ik kreeg heb gegrepen. Ik moet geen boete doen voor wat een koning ooit deed in de brousse van Afrika. Ik moet mij niet schuldig voelen omdat ik als man al eens een blik durf werpen in een decolleté. Ik moet mij niet inhouden omdat ik blank ben, mijn probleem is niet met de bevolkingsgroep, mijn probleem is met Rachid of Kalunga die diefstallen plegen of vrouwen verkrachten. (Mijn probleem daar is even groot ware het Pol of Marcel…)

Wat ik zwaar ontbreek bij de SJWs is respect. Zij eisen het voor hun gedachten, zij eisen het voor anderen, maar zij tonen het nooit voor een tegengestelde mening.

En om het met de gevleugde woorden van iemand op Twitter te zeggen:

Moet. Just. Niks.

8 Replies to “Waarom ik stilaan het zuur krijg van SJWtjes…”

  1. “Tegen de puberende meisjes die, nadat ze een indrukwekkende tekst met moeilijke woorden op Tumblr hebben gelezen, in het jeugdhuis die donkere jongen aanstaren en met zaadvragende ogen verklaren dat ze voor “één strijd, gelijkheid” zijn”: waar slaat dat op?
    Ze willen seks omdat ze voor gelijke rechten zijn?
    En waarom is het slecht dat ze onder de indruk zijn van een tekst op tumblr? Zou ik liever hebben, dat mijn dochter daardoor geïnspireerd raakt ipv de commentaren op pakweg de site van hln

    1. Dat is een karikatuur van de meisjes die vandaag helemaal pro gelijkheid zijn en morgen vegan zijn want diene knappe boysbandzanger is dat ook, en de week nadien goth worden want het leven is zo zwaar, maar die fluffy poezeoortjes zijn wel leuk eigenlijk.

      EN die tekst waar ze van onder de indruk zijn, die gaan ze als waarheid nemen want diene ene heeft dat wel gereblogt hé! Maar ze gaan niet zelf nadenken.

      1. Vrij onzinnig, stereotiep en vergezocht. Geef mij maar een hoop tienermeisjes die vegan zijn en dan opkomen voor gelijke rechten (ik snap uw zaadvragende ogen niet, tenzij je gewoon heideroosjes wou verstoppen in de tekst), die lazen tenminste nog teksten op tumblr in plaats van meteen “go make a sandwich , “arm Vlaanderen “, of gelijkaardige dooddoener te gebruiken. En het blijft een feit dat jij nooit zal weten welk onrecht vrouwen meemaken, zoals ik nooit 100% kan begrijpen wat iemand die niet blank is soms moet meemaken.

  2. Elke keer dat je “check your priviledge” hoort, pak je je portefueille, efkes in kijken en blij zuchten terwijl je zegt “whew, still got it.. i was afraid it was gone” en verderlopen.

    Nucleaire detonatie volgt gewoonlijk 5 seconden later

Comments are closed.