Het is dit weekend een groot feestweekend. 50 jaar jeugdhuizen in Vlaanderen. Ik had het al wel zien passeren, maar stond er niet echt bij stil, de afgelopen dagen en weken. Maar gisterenavond was het een fuifke in JH ‘t Bronneken, en plots besefte ik wat een jeugdhuis was en wat het allemaal voor mij betekend heeft. 50 jaar jeugd die ontwikkeld, groeit, kans krijgt op experimenteren, ondernemen, uitproberen, falen en slagen. Creatief zijn of een avondje tam zijn. Het kan allemaal in een jeugdhuis!
Mijn eerste jeugdhuis-ervaring is ondertussen een 20tal jaar geleden. Een avond in december, koud, ik denk dat er zelfs sneeuw lag. Optreden van de Spinechillers in JH Den Bluts in Strombeek en ik mocht als 13 jarig ketje mee met mijn neven. De grunge-periode was in volle bloei, Nirvana en Pearl Jam stonden in de hitparades, en ik was onder de indruk van een lokaal grungebandje in een klein jeugdhuis.
Nadien was het enkele jaren stil op jeugdhuisgebied.
Mijn volgende ervaring en de start van mijn “carrière” was in JH ‘t Gemak in Relegem. Ik was 15 jaar, en mocht op vrijdag avond tot 11u naar het jeugdhuis! Een houten barak, half boven een vijver gebouwd, met een toppenbiljart en een kicker, zetels en een omgekeerde wc-pot als lampekap. Ik groeide op van stille gast die altijd ergens onopvallend in een hoekje zat tot voortrekker van de creatievelingen. Ik werk voorzitter van de werkgroep, plande avondjes, stak fuifkes in elkaar of organiseerde kicker-competities.
Spijtig genoeg viel JH ‘t Gemak als groep uit elkaar. De groep die het jeugdhuis opgericht hadden, oud Chiro-leiding, gingen studeren, sloegen andere wegen in, en de opvolging stond niet klaar… Het bezoekersaantal kalfde af, het gebouw werd niet meer onderhouden, en meer en meer werd er als eens een avond niet meer open gedaan. Niet veel later volgde de beslissing om er mee op te houden, en in 2005 werd het gebouw afgebroken.
4 mooie jaren heb ik in JH ‘t Gemak doorgebracht. Mensen leren kennen, voorzichtig de eerste stappen in organiseren gezet, eerste pintjes leren drinken.
Nu ‘t Gemak dicht was, ging ik op zoek naar een andere drinkplek. Ik hing wat in ‘t Hooghuis, bij de Go in ‘t Kaffeeke, en leerde daar een nieuwe groep vrienden kennen. Mensen die allemaal jonger waren dan mezelf, die bij mijn zus in de klas hadden gezeten. Toffe bende, een bende die van pubers naar jonge volwassenen aan het ontwikkelen waren, en die al eens bij Anneke in de kelder in de zetels hingen met wat bakken bier. Al snel werd ik opgenomen in de groep en mocht ik, als enige met een rijbewijs op vrijdagavond mijn auto gaan vullen met bier en andere dranken zodat we jeugdhuis konden houden bij Anneke. Heel organisch evolueerden we van vriendenkliekske naar een georganiseerde groep die al eens een fuifke of filmavond deden in GC De Zandloper in Wemmel. Gedurende een 2tal jaar zwierven we rond als jeugdhuis zonder locatie. Een samenwerking tussen ons jeugdhuis, de jeugdraad, VZW De Rand en GC De Zandloper maakten het mogelijk om een eigen locatie te krijgen. De Oude Zandloper, op het schooldomein van de sportschool werd omgedoopt in Villa3S, en wij huurden er onze lokalen. JH Kwamma was er! In de aanloop naar onze eigen locatie werd ik ook verkozen als voorzitter, en die functie heb ik gedurende een dikke 3 jaar met veel plezier gedaan. We hadden een bestuur, een werkgroep, actieve leden en gewone leden. Als jong jeugdhuis stonden we al snel in de top3 van grootste jeugdhuizen van Vlaams Brabant, we hadden leden van Herk-de-Stad tot Oostende en Knokke. Als ik er nu aan terug denk was het een magische tijd, waarin vele mensen, jong en oud, veel geleerd hebben, zowel op persoonlijk vlak als “zakelijk”.
Spijtig genoeg liep het ook mis binnen JH Kwamma. Opnieuw een verhaal van opvolging, vooral opvolging die niet goed voorbereid was. Na Kwamma kwam er JH Barcode, dat een nieuwe locatie kreeg en nu nog altijd zorgt voor vertier voor de Wemmelse jeugd.
Behalve mijn “eigen” jeugdhuizen gingen we natuurlijk dikwijls naar onze collega’s in naburige gemeenten… JH Time-Out, Nijdrop, Knudde, ‘t Sloefke, JHT etc. En natuurlijk JH ‘t Bronneken niet vergeten, waar we als Kwamma altijd wel een speciale band mee hebben gehad…
Ik heb zelf veel geleerd als jeugdhuisganger/hanger… Ik heb geleerd van te organiseren, te leiden, creatief om te gaan met problemen, mensen te begeleiden, op te vangen, te luisteren, en voor groep te spreken. Ik zat bij op werkgroepvergaderingen, maar ging ook naar gewestvergaderingen van het VFJ (nu FORMAAT), vergaderingen met politie en burgemeester, NCRW en allerhande andere belangrijke en onbelangrijke bijeenkomsten.
Ik kijk met veel plezier terug naar mijn dagen in de jeugdhuiswerking, en geniet nog altijd van fuifkes of cafe-avonden in bvb ‘t Bronneken.
Op naar de volgende 50 jaar jeugdhuiswerking in Vlaanderen!