Moe maar gelukkig

Net een namiddagje bij de grootouders en nonkel gewerkt. De winterperiode is de tijd van het jaar om serre’s te herzetten. In het najaar stonden er nog bolchrysanten in de serre die we vandaag herzet hebben, nu staat ze op de eerste Prunus.
Een serre verzetten is een zwaar werk, dat begint met ramen afpakken (houten kader van 1,5×2,5m met glas in) en opstapelen in de juiste volgorde.
Nadien kan de serre in onderdelen uit elkaar genomen worden en terug opgebouwd over de nieuwe teelt.
Morgen moeten de “brugges” en de ramen nog gelegd worden en dan kan de eerste Prunus afgestookt worden.

Dus nu ben ik moe… moe maar gelukkig. Zware handenarbeid, maar ondertussen babbelen en lachen met de nonkel(s) (vandaag heeft een andere nonkel ook nog geholpen, normaal is het enkel onze nonkel Willy), naar de verhalen van vroeger luisteren van mijn grootvader. Vandaag ging het vooral over bomen afdoen, welke ze waar en hoe hebben afgedaan, en hoe dik die wel niet waren.
Ik voel me dan terug een piepjong gastje tegenover de verzamelde ervaring die er dan rondom mij staat.
En ik voel mij diep gelukkig. Mijn grootvader, mijn held, is de persoon waar ik een massa van heb geleerd over planten, weer en het oude Wemmel.
Nonkel Willy is de persoon die mij mijn passie voor machines bezorgd heeft. Ik kon nog niet lopen toen ik op zijn arm meeging naar de eerste opendeurdagen van machineverkopers in de buurt. Het is ook met hem dat ik al eens kan mijmeren over het komende bloemenseizoen, en over welke teelten waar moeten komen, of wanneer de Pioenen of Hortensia’s moeten verplant worden.
Vandaag was ook Nonkel Paul erbij. In mijn ogen de beste boomzager die je je kan inbeelden. Eentje die geen schrik heeft om een moeilijke boom in moeilijke omstandigheden om te leggen.

Dit zijn de momenten waar ik echt van geniet. Een bord warm eten van de meter en dan na het middagnieuws den hof in trekken om te werken.

Jaja, van werken op de bloemisterij word ik gelukkig….

Club69 – K’s Choice

Enkele weken geleden, toen k op de BBQ-workshop was, kreeg ik telefoon van Andrew, in naam van Sony Music… “Of ik zin had in K’s Choice?”
Mensen die mij een beetje kennen weten natuurlijk dat ik een superfan ben. Zowel van K’s Choice als van Sarah Bettens solo trouwens. Maar bon, Club69 van Stubru had dus K’s Choice op bezoek, en ik mocht erbij zijn!

Marnik, ook al zo’n superfan, vergezelde mij die avond. We waren nog maar enkele dagen tevoren naar de groep gaan kijken in de Lotto-Arena, maar Marnik is van hetzelfde principe als ik, namelijk “er bestaat niet zoiets als een overdosis K’s Choice”.

In de Lotto-Arena waren ze super, maar we stonden op het bovenste balkon, en zaten dus niet helemaal in de sfeer… In de kleine Marconi-studio van de VRT was dat natuurlijk anders. Sarah en Gert op arm-afstand, directe interactie met het publiek, puur genieten.
Het leuke aan K’s Choice is dat ze zo een ongelooflijke vaste fan-base hebben. Ok, merendeel (as in 99%) zijn lesbinims, maar om het met de gevleugelde Tweuven-slogan te zeggen, “Dat voelt ge niet….” Een voordeel aan zo’n fanbase is natuurlijk dat de sfeer er van de eerste noot inzit. En vanaf die eerste noot was het genieten. Kippevel bij “Butterflies instead”, de nieuwe nummers die al iets vertrouwder klonken, mee neuriën met “Not an addict”, en afsluiten met het prachtige “God in my bed”.

Voor Marnik een prachtig verjaardagscadeau, voor mijzelf een prachtig gewone cadeau, danku Sony Music!! (en Andrew/Enchanté/Adhese, en Stubru, en Sarah & Gert en de rest van de groep!