All along the watchtower

There must be some way out of here, said the joker to the thief,
Theres too much confusion, I cant get no relief.

Origineel van Bob Dylan maar vooral gekend in de versie van Jimi Hendrix. Het is ook op die manier dat ik het nummer heb leren kennen. De typische Dylan-klank vervangen door het vette Hendrix-geweld. Toen ik klein was, en Tour of Duty nog op tv kwam (op Nederland2, op donderdagavond als ik mij het nog goed herinner), was ik er al zot van. Het stond ergens op een cassetje, samen met ondermeer “Paint it Black” van de Stones, “Born to be wild” van Steppenwolf en nog zo van die krakers.
Nadien kwam ik het opnieuw tegen in Forrest Gump. Net zoals in Tour of Duty was het gelinkt aan de Vietnam-periode.

Aangezien ik te jong ben om the summer of love te hebben meegemaakt, laat staan de Vietnam-oorlog, link ik het nummer aan andere dingen. De zonsondergang tegemoet rijden, ergens op een autostrade in het zuiden van Frankrijk. Wandelen in de Cirque de Moureze, met een pintje genieten van een zwoele avond en mijmeren.

De tekst zit vol verwijzingen, is Dylan de Joker in het liedje? Zijn de platenbonzen de mensen die zijn wijn drinken? Wie zijn de 2 mannen te paard die aankomen en die de wind meebrengen?
Bob Dylan schreef de tekst en de muziek, en speelde het in met een akoestische gitaar, begeleidt door basgitaar en drums. Jimi Hendrix gooide er zijn vet gitaargeluid over. De manier waarop hij de Fender Stratocaster bespeelde is voor velen een inspiratie geweest.

Agh, ik wil er niet teveel over nadenken, ik wil gewoon genieten van de mooie tekst en de prachtige, krachtige muziek.

Voor meer info over de recent uitgekomen onuitgegeven tracks van Jimi Hendrix kan je altijd eens kijken bij Adhese. Daar kan je ook meer lezen over hoe je als commenter de backcatalogue van Jimi Hendrix kan winnen.

Een Pareltje

In the Fade van Queens of the Stone Age, met Mark Lanegan als zanger…. (al vind ik de versie gezongen door Josh Homme nog knapper)

Push!

Soms zijn er zo oude nummers die je ergens vaag opvangt, je weet dat je het kent, maar alleen een lijntje tekst blijft hangen. En dan is het tijd om Google nog eens te gebruiken. Gisteren hoorde ik bij @Xi0n zo een nummertje passeren, maar het was te laat, iTunes stond op shuffle, en we vonden het niet terug. Google bracht soelaas. Ik heb het gevonden!

She said I don’t know if I’ve ever been good enough
I’m a little bit rusty, and I think my head is caving in
And I don’t know if I’ve ever been really loved
By a hand that’s touched me, well I feel like something’s
Gonna give
And I’m a little bit angry, well

This ain’t over, no not here, not while I still need you
Around
You don’t owe me, we might change
Yeah we just might feel good

You don’t understand me

Zo’n zalig nummer! The Raconteurs… Jack White doet het nog maar eens…

And there’s always another point of view
A better way to do the things we do
And how can you know me
And I know you.
If nothing is true

The Do & Yoko Sounds

Gisteren nog eens naar het Cirque Royale afgereisd. In zeer goed gezelschap. Life had 2 tickets voor The Do, en ik heb haar kunnen overtuigen dat ik echt wel geschikt was om mee te gaan. De deal was, als ik haar voorzag van eten, mocht ik mee. Zo gezegd zo gedaan. Wok van kip, prei, sjalot en paprika met penne in ruil voor een avondje muziek, ik vind dat een goeie deal.

Zoals gewoonlijk wanneer ik naar het Koninklijk Circus ga, had ik weer geluk met parkeren. Doe het maar he, Brussel centrum, en meteen een plaatske vinden! We waren dik op tijd, maar aangezien het genummerde plaatsen waren, geen stress. De plaatsen zelf vond ik niet schitterend, de stoeltjes oncomfortabel, en het geluid was een beetje te mono (we zaten rechts van het podium..)

De openingsact, Yoko Sounds, klinkt zeer goed op myspace. Live vond ik het gene vette. Te elektronisch, te clean. Hier en daar zag je invloeden van Portishead, Hooverphonic, maar er had een vetter randje aangemogen. (Pakweg een basgitaar of contrabas hadden al veel geholpen…)

The Do was wel de moeite. Echt de moeite. Hun cd klinkt heel zacht, indie-poppy. Live ging het er heel wat trashier aan toe. De bandleden waren zich overduidelijk aan het amuseren, en het publiek genoot. De bekendere nummers zorgden voor heel wat reactie, maar ook het nieuwe nummer dat ze voor het eerst speelden werd meteen meegeklapt. Als bisnummer volgde nog “Stay just a little bit more”, meteen het prachtigste nummer van de hele avond.

Een afsluitend palmke en colaatje in ‘t Smiske maakte de avond compleet.

Wat heb ik gemist??

Een hele tijd geleden ging ik naar Circuit Zolder omdat ik wist dat Top Gear er ging zijn…Door omstandigheden (security en zo) geraakt ik niet binnen… Ik¬† ken het circuit van binnen en van buiten, dus ik stelde me buiten ergens op. Maar, ik ben een slechte paparzzi, dus ik gaf het snel op.

En dit is wat ik miste, een DBRS9 tegen een Porsche 997. De Porsche ziet eruit als een PSI GT2….