Mijn eerste keer….

Er is voor alles een eerste keer… zo ook zaterdag voor mij.
Het was voorbije zaterdag namelijk de 2de Kust Ze Comedy met ondermeer Gerrit De Bremme en Raf Coppens en Peggy praatte alles aan elkaar. Maar onze opener, Sven Hardies, die moest spijtig genoeg afzeggen.

Sommigen onder jullie wisten al dat ik zelf begonnen was met materiaal te schrijven. Gerrit wist dit ook. We hadden al een nieuwe opener gevonden, maar die speelde maar 5 minuutjes. En zo vond Gerrit het een goed idee om mij ook het podium op te sturen! Eerst zag ik dat totaal niet zitten… Je moet weten, ik heb ongelooflijke plankenkoorts, ben eigenlijk niet zo heel sociaal en was helemaal niet voorbereid! Maar nadat ik wat gedachten en kernwoorden op papier had gezet begon het toch te kriebelen….

En daar stond ik dan, achter mijn toog, weg te kwijnen van de zenuwen! Eerst ging Kris t podium op, zodat ik niet voor een compleet onopgewarmde zaal moest beginnen. En dan…. dan hoorde ik plots Peggy iemand aankondigen…

“…. lokale jongen…. debutant… eerste keer…. applaus…. ANTOON!”

No way back, ik liep naar het podium, stond plots in de schijnwerpers en nam de micro vast… De zenuwen verdwenen als sneeuw voor de zon en ik begon er aan.
Spijtig genoeg kreeg ik halverwege mijn set te maken met technische problemen, gekraak in de boxen. Tijdens mijn debuut heb ik dus zowaar 2 keer het podium mogen oplopen.

Het volk heeft paar keer gelachen, ik heb geen boe-geroep gehoord, kortom een superervaring! Volgende keer wil ik wel beter voorbereid zijn :p


Oja, voor zij die dachten dat ik mijn sexleven hier ging vertellen….. Ik was er laat bij, t was op mijn verjaardag en t was goed.

Myxomatose

Donut haar jachtinstinct komt stilaan naar boven. Zo is ze al met een duif aangekomen die door de jagers niet was gevonden, en vandaag had ze opnieuw een spoor te pakken…. Zoals het bij een goeie Retriever past vond ze het dier…

Maar, mijn hartje! Een vrij jong konijntje, bibberend, stuiptrekkend… Eerst dacht ik dat Donut het beestje al gepakt had, maar toen ik de rode droge randen rond de ogen zag, het gehijg hoorde en de stuiptrekkingen zag wist ik genoeg. Het konijntje had myxomatose. Het zag af, het was aan het lijden. Het enige dat ik kon denken was “Ocharme t beestje!!”

Effe dacht ik ook van het uit zijn lijden te verlossen, maar ook al deed mijn hartje zo’n pijn van het lijden te zien, ik kreeg het echt niet over mijn hart.

Ik ben een softie….

Twitterlists

Twitter, het micro-blogplatform, ongetwijfeld door jullie allen gekend, is gegroeid van een soortement website met interactie naar een ding dat niet meer weg te denken is uit mijn leven.
Een van de vele nieuwigheden sinds een tijdje is de mogelijkheid van lijstjes te maken (okay, niet zo heel nieuw, maar toch een grote verandering.) In het begin was het een egostreling van jewelste wanneer ik merkte dat ik op zo’n lijstje van een andere tweep terecht was gekomen. Nu, x tijd later, sta ik op ongeveer 56 lijstjes, waaronder een aantal auto-gegenereerde, maar ook een aantal hand-picked. En die laatste, dat is een leuke soort. Het geeft mij een beeld van welk beeld anderen van mij hebben. Wat valt hun aan mij op, hoe zien ze mij op twitter, aan wat linken ze mij?

Een kort overzichtje:

Het is stuk voor stuk een eer om er op te staan.

Het leuke aan twitter is ook dat de negativiteit achter wege gelaten wordt. Je gaat geen lijstje maken van mensen die stinken, onnozel zijn of irritant doen. Die volg je gewoon niet. Enkel de goeie dingen in je twitterstream!