Year: 2011

Posted on

VW Golf, the Golf Story

Er zijn een aantal constanten in mijn leven. Liefde voor John Deere, Ducati, lekker eten, drinken en zeker de liefde voor VW. Yups, mijn 3 grote merken, John Deere, Ducati en Volkswagen. En dat dit duidelijk is, blijkt uit het feit dat ik een mailtje kreeg van den Andrew van de Regie met de vraag of ik, ter gelegenheid van het uitkomen van de nieuwe Golf Cabrio, eens mijn Golf Story wou uitschrijven.

Het begon allemaal toen ik nog een jong ketje was. Mijn neef, die een 4tal jaar ouder is, reed als 18-19 jarige met een VW Jetta als eerste auto. Natuurlijk geen gewone Jetta, maar een zwarte, verlaagde, op dikke velgen rustende monster-Jetta. Of zo zag ik het toch. En in de zomer ging ik dan mee naar meetings. Ik kocht tuning-boekjes, liefst specifiek over Volkswagen (Performance VW, Golf Tuning, VW-Power) en kon al snel de verschillende types Volkswagen uit elkaar houden.
Mijn favoriete meeting was de VW-Mania, in Hofstade. Alle types VW opgedeeld in ‘straten’, een dragstrip en zo verder.

Ondertussen begon ik uit te kijken naar mijn eigen Volkswagen. Die kwam er pas toen ik al 20 was, en aan het werk ging. Een lichtblauwe VW Jetta II met een 1600 benzine motor. Grootse plannen om er ook een coole bak van te maken, maar verder dan een radio ben ik nooit geraakt. Wel nog altijd zeer mooie herinneringen aan die “ouwe bompa” auto met open dak. Menig kilometer mee versleten, en wat een koffer dat dat ding had! 12 bakken bier gingen daar in. Wat de Jetter (zo was de Jetta gedoopt) dus ook meteen de muilezel van het jeugdhuis maakte.
Spijtig genoeg heb ik een ongeluk gehad met mijn eerste Volkswagen en was het een perte totale…

Maar, al snel was er vervanging. Op de parking van mijn VW-dealer (Philips uit Opwijk) stond een eveneens lichtblauw Golf Itje. Een echte “Einser”. 5-deurs, wat not done was, maar ik persoonlijk wel cool vond. Met een 1100cc moteurke, en vals lederen/stoffen interieur. In de garage direct er mijn dikke 15duims ATS Cup-velgen er onder laten vijzen en we waren vertrokken.
Mijn eerste Golf 1 werd Beepke gedoopt. Dit omwille van het zalige beep-beep-geluid ze maakte als je toeterde.
Maar na een lange winter en redelijk wat kosten moest ik toch uitkijken naar vervanging. Omdat het dringend was week ik af van “mijn merk” en ging voor een Peugeot (Nooit meer), nadien volgde een Honda (leuk autootje, maar dat was het dan ook…)
Ondertussen had ik een vaste job en ruimte om terug uit te kijken naar oude VWtjes.
Om mijn Volkswagen-story wat kort te houden ga ik ze gewoon opsommen: Golf I 3 deurs, Golf I Cabrio 1800 non-GTi, Jetta I Coupé, Jetta II Coupé, Golf I 5 deurs, Polo II, Polo II Club Classic (wat een beauty!!) en een spiksplinternieuwe VW Caddy bestelwagen toen ik zelfstandige was.

Ondertussen heb ik nog een Polo te koop staan, en heb ik een aantal nieuwe Passat’s versleten als bedrijfswagen.

Ooit hoop ik genoeg tijd/geld/ruimte te hebben om mijn liefde voor VW om te zetten in een mooie collectie oude Volkswagens. Golf en Polo I, II, Jetta II, ze blijven mijn hart warm maken.

Trouwens, om de komst van de nieuwe Golf Cabrio te vieren kan je de Golf Story Game spelen op je smartphone! Meer info vind je op The Golf Story

Posted on

Courgette-bloemkoolsoep

Daarnet vroeg ik op twitter of de combinatie courgette, bloemkool, boursin en kippewit een goeie combinatie zou zijn. Reacties wogen vooral door naar #mmm dus heb ik hiernet een potje soep gemaakt. En inderdaad, het is #mmm!

Het recept:

  • een dikke ui
  • een kleine tot medium courgette
  • evenveel bloemkool-bloemen als courgette
  • 300gr kippeborstfilet
  • 2 kippebouillonblokjes
  • snuifje peper en zout
  • Boursin cuisine met fijne kruiden

Laat de ui zacht stoven in wat boter tot ze glazig wordt. Snij ondertussen de bloemkool en courgette in grove stukken. Als de ui glazig is, vul aan met water (ongeveer een liter) en doe er de courgette en bloemkool bij. Laat koken tot de bloemkool en courgette gaar is.
Haal de mixer door de soep tot alles gemixt is.
Snij de kippeborstfilet in kleine stukjes en voeg bij de soep. Laat koken tot de kip gaar is.
Voeg een dikke klodder Boursin toe en laat smelten. Kruid bij met wat peper en zout.

Bij het serveren kan je nog een toefje Boursin in de soep roeren (in elk kommetje/bord) voor de presentatie. Fijngesnipperde peterselie is ook lekker erbij.

Een half uurtje werk, meer moet dat niet zijn!
Smakelijk!

Posted on

Somersby

Of ik een pakje wou ontvangen vroegen de Mannen van de Regie. Iets over drank en appels etc. Natuurlijk!

Enkele dagen later stond er inderdaad een doos voor mijn deur. Een houten kratje gevuld met appels en een 6tal flesjes Somersby cider. Voor zij die cider niet kennen, appelsap with a (small) kick.

Eigenlijk ben ik geen fan van cider. De wrange smaak, de iet of wat lege nasmaak… Nope, niet echt iets voor mij. Maar een gegeven paard kijk je niet in de muil, dus legde ik de gekregen flesjes in de koelkast, en wachtte tot ze ijskoud waren, zoals de bijsluiter voorschreef.

En voorwaar. Geen wrange smaak! Lichtzoet, bruisend. Lekker.
Aangezien er 6 flesjes in het kratje zaten, had ik ook wat ruimte voor experiment. Zo stelde ik vast dat Somersby in een longdrinkglas, met de nodige ijsblokjes ook zeer lekker was, ideaal als aperitief voor een BBQ. En met een scheutje vodka krijg je een venijnige cocktail. (Type 1 glas ok, 2de glas ok, 3de glas vloer)

Hadden we een hete zomer gehad waarin tijd was voor een BBQ, ik had mijn gasten zeker een Somersby-aperitief of cocktail voorgeschoteld.

Posted on

De Hoorn van Afrika

Er is honger in de Hoorn van Afrika. Heb je de afgelopen weken in een grot in de Ardennen doorgebracht, dan is dit breaking news. De rest onder ons heeft de schrijnende beelden in het nieuws gezien, de krantenartikels gelezen, de tv-spotjes voor 12-12 gezien. Misschien werd je zelfs al aangeklampt door een fondsenwerver van Artsen zonder Grenzen of Oxfam.

Ook op twitter worden de tweets voor 12-12 gretig geretweet. Zo zag ik deze morgen de tweet van @Philippehenon passeren, geretweet door Lies Corneillie…

@Liescorneillie: RT @Philippehenon: Sms “1212” naar 4666 en geef 1 euro voor de #hoorn van Afrika. Plse RT

En ik reageerde erop…

@liescorneillie @Philippehenon moest die euro structureel gebruikt worden heeft dat mss zin…

Natuurlijk vraagt Lies (en anderen met haar) zich af wat ik in godsnaam bedoel, want ik geef toe, mijn tweet komt nogal bot en egoïstisch over. Mijn reactie vloeit eigenlijk voort uit een samenloop van eigen gedachten en een gesprek dat ik gisteren had met iemand.

Het gaat inderdaad niet goed in de Hoorn van Afrika. Niet alleen honger, maar de armoede, het geweld, de natuur die niet meewil. Structurele oplossingen zijn nodig.
Opnieuw komt er een situatie waarin ons geld gebruikt wordt voor noodhulp, de eerste noden lenigen, voedselpakketen en water. Ik denk dan terug aan halverwege de jaren 80, ik was nog klein, en zie de beelden voor me, op ons klein zwart-wit-televisie-toestelletje… Stervende kindjes, graatmagere moeders, opgeblazen buikjes.
Live Aid zamelde wereldwijd geld in om de honger uit de wereld te helpen.
We zijn ondertussen ongeveer 25 jaar later, en de situatie is nog altijd dezelfde.

Ondertussen leven wij hier, in de Westerse wereld, aan het zelfde ritme verder. We gaan naar de Aldi of Lidl en kopen Ethiopische snijbonen, en aan de kassa nemen we nog snel een bos rozen uit Kenia mee.
Gisteren was ik op bezoek bij een anjer-kweker. Aangezien ik zelf uit de tuinbouwsector afkomstig ben gaan gesprekken al snel over techniek en verkoop. Het was een slimme anjerkweker, die in de nodige vakgroepen zit en verder kijkt dan zijn eigen serre. Een kweker die een keuze gemaakt heeft. Betrekkelijk kleine oppervlakte, alles wat kan in eigen beheer, en met de collega’s een vakgroep opgericht, met eigen kwaliteislabel, eigen verpakkingsmateriaal, interne en externe controle over de kwaliteit. En met een duidelijke afzetmarkt, de betere bloemenwinkel. Want de groothandels, die worden overspoeld met rozen uit Kenia en anjers uit Ethiopië.

En daar word ik ambetant van. Heel ambetant. In Kenia, Ethiopië en de buurlanden zijn de nodige vruchtbare gebieden. Ideaal gelegen op en rond de Evenaar, met aangenaam subtropisch klimaat, het nodige vocht en stabiele lichturen.
Wordt er voedsel gekweekt? Neen… “Slimme” Nederlandse tuinders hebben hun boeltje hier bij elkaar gepakt, en zijn naar ginder getrokken, om daar bloemen te kweken en te exporteren naar hun vroegere afzetmarkt. De oppervlaktes zijn immens, de werkkrachten spotgoedkoop en de kosten laag. Verwarming en bijlichten is niet nodig, veiligheidsnormen onbestaande.
We mogen blij zijn dat door de komst van de Blanke Bloemenkweker een heel deel van de bevolking ter plekke aan de slag is. En dagelijks misschien een dollar verdienen.
Ik zou veel blijer zijn moest de vruchtbare grond ginder gebruikt worden om voedsel te produceren dat op de lokale markten verhandeld kan worden. Maar dat houdt een heleboel structurele veranderingen in…

En net die veranderingen zijn zo moeilijk. Op zich is dat logisch, want de lokale overheden moeten willen meewerken, en voor ze kunnen meewerken moeten ze inzien dat oorlog en geweld tot niets leiden. En na de lokale overheden zijn er nog de milities, de krijgshoofden en zoveel andere groepen en groepjes die de boel verzieken door hebzucht en machtsgeilheid.

Moest ik weten dat mijn geld ging naar een systeem waar het gebruikt wordt om de lokale bevolking op te leiden, ze op die manier in staat te stellen om zelf hun voedsel te produceren, dan gaf ik met alle plezier.
Maar nu blijf ik het wrange gevoel hebben dat het niet meer is dan een pleister op een (etterende) wonde….

Deze blogpost is sterk toegespitst op de bloementeelt in de streken waar de mensen getroffen worden door de hongersnood. Dit komt natuurlijk omdat dit binnen mijn vakgebied ligt. Ik ben er zeker van dat er nog talloze andere mogelijkheden zijn om de bevolking ginder lokaal en structureel te helpen.
Het sleutelwoord in gans dit verhaal is “structureel”

Enkele cijfers ivm de import van bloemen uit de Hoorn van Afrika:

– aanvoer stelen in 2005: 1,517 miljard (bron: flowercouncil) (Enkel Kenia)
– omzet in euro’s in 2005: 201,962 miljoen (bron: flowercouncil) (Enkel Kenia)
– aanvoer stelen in 2009: 3,75 miljard (bron: CBS) (Enkel Kenia)
– geschatte oppervlakte gebruikt voor rozenteelt (geen rekening houdend met andere sierteelten): +3000 hectare (Enkel Kenia)
Voor de andere landen zijn cijfers moeilijker te vinden, maar Ethiopië benadert stilaan de cijfers van Kenia

Posted on

De toekomst van energie

Ik ben altijd redelijk begaan geweest met alles wat met biomassa te maken had. In eerste instantie vooral de technische kant van de zaak (verkleinen, zeven etc), maar gaandeweg ook meer en meer geïnteresseerd geraakt in het energetisch potentieel van de verschillende vormen van biomassa.
Door mijn groeiende interesse in hernieuwbare energie uit biomassa volgde automatisch ook interesse in andere hernieuwbare energiebronnen. Zonne- en windenergie, waterkracht, geothermaal, and so on.

Ondertussen ben ik werkzaam in de biomassa-sector en ben ik er van overtuigd dat het biomassa zal zijn die de grote energievraag van de toekomst opvult.
Waarom? Wel, daar zal ik in onderstaande blogpost een antwoord op geven.

Een zeer belangrijke zaak voor de energiebron van de toekomst is het CO²-neutraal zijn. Verder zal veiligheid en hernieuwbaarheid een belangrijke rol spelen. Omwille van die reden hou ik geen rekening met kernenergie in deze post.
Kernenergie is CO²-neutraal, maar er zijn grote vraagtekens bij de veiligheid en er wordt nog altijd gewerkt met een niet-hernieuwbare energiebron.

Biomassa

Biomassa is een volledig hernieuwbare energiebron, die quasi-CO²-neutraal is. Ongeveer alle plantendelen kunnen gebruikt worden als energiebron, eventueel nadat ze eerst voor andere toepassingen gebruikt zijn. Afhankelijk van de plantendelen en een resem andere factoren zoals vochtinhoud, vervezeling van de plantendelen, fractionering etc kan de biomassa verbrand, vergast of vergist worden, kunnen ze via pyrolyse of torrefactie geconditioneerd worden voor verdere bewerkingen en kan het energiepotentieel verhoogd worden.

Op dit ogenblik is het zo dat er eigenlijk 2 stromingen binnen de biomassa zijn.
De eerste is het hout. Hout wordt gechipt of geshredderd en afgevoerd voor verbranding. Eventueel wordt het hout voor het verbrandingsproces nog in pellets of briketten geperst.
De 2de stroom is het zachtere materiaal, dat aangewend wordt voor biogas. Meestal gaat het hier over energiemais of andere energie-teelten maar meer en meer worden ook andere zaken toegepast zoals dierlijke bijproducten, restafval van chemische nijverheid, GFT-afval of bermmaaisel.
Om het gebruikt en de opbrengst van biomassa te verhogen zal in de toekomst vooral moeten uitgekeken worden naar ofwel biomassa-boilers die een zeer breed spectrum van stoffen kunnen verbranden, ofwel de grondstoffen zo gaan conditioneren dat ze op bredere schaal kunnen ingezet worden.

Eigenlijk moet het geheel zo bekeken worden dat elke vorm van plantaardig materiaal, of het nu reeds bewerkt/verwerkt is of niet, een potentiële energiebron is.

Door de juiste conditionering en een logistieke keten afgestemd op de energieproductie zal biomassa een stabiele, veilige en CO²-neutrale basisbron zijn van onze toekomstige energiebehoeftes.
Waar vooral ook rekening mee moet gehouden worden is het feit dat biomassa, als enige alternatieve energiebron, een continue, stuurbare bron van energie is.

Zonne-, wind- en golfkracht

Waarom deze 3 vormen van alternatieve energie bij elkaar in 1 ondertitel? Omdat ze 1 ding gemeen hebben… onvoorspelbaarheid.
Jan-met-de-pet denkt bij hernieuwbare energiebronnen aan hun dak vol zonnepannelen of de windmolens die liefst niet in hun achtertuin staan. Net als bij biomassa is er een energiebron nodig, de zon en de wind die door de zonnepanelen of de windmolens omgezet worden in elektriciteit. Maar de zon schijnt niet altijd, en de wind is ook geen constante.

Ik hoop dat het besef snel groeit dat zonnepanelen en windmolens niet de oplossing zijn om in 2020 20% van onze energie uit hernieuwbare bronnen te halen.

Waar ik wel toekomst in zie is de toepassing van SmartGrids om de piekenergie van zonnepanelen en windmolens zo te gaan verdelen over het net dat deze gebruikt wordt daar waar hij effectief nodig is, en misschien zelfs kan opgeslagen worden om te kunnen voldoen aan een latere vraag.

Posted on

Burgemeester zoekt alternatief voor windmolens

Zo titelt ondermeer Het Nieuwsblad vandaag.
Men wil in Merchtem windmolens zetten. Na veel onderzoek is er 1 locatie geschikt bevonden, namelijk de Hoge Jan op de grens tussen Peizegem en Buggenhout. Toen ik dit de eerste keer las, enkele weken geleden, had ik er al mijn bedenkingen bij, en met dit nieuwe artikel wordt het er niet beter op…

Ik ben een grote voorstander van alternatieve, hernieuwbare energiebronnen. Maar blijkbaar bekijk ik de zaken vanuit een ander perspectief dan de meeste mensen rondom mij… Zo ben ik geen grote voorstander van windmolens en zonne-energie. (Daarover meer in een andere blogpost.)

Wat met opvalt in het krantenartikel is dat 1 negatief advies voldoende is om het project niet te laten doorgaan. Geachte Heer Burgemeester, Beste Eddy, bij deze een negatief advies, ook al is het van een burger.
Windmolens zijn niet de toekomst van de hernieuwbare energie, zeker niet in Merchtem. Windmolens zijn hoogstens een aanvulling op continue energiebronnen.

Concreet voor Merchtem zouden windmolens niet meer zijn dan enkele storende elementen in het landschap die enkel bij wind piek-energie leveren, maar globaal genomen niet voldoende om 70% van de inwoners te voorzien van groene energie. Willen we de alom gekende skyline van Merchtem, met als enige herkenningspunt de oude Ginder-Ale brouwerij, echt bezoedelen met laag-rendement vehikels?

Naar mijn bescheiden mening moet een landelijke gemeente als Merchtem volop de kaart trekken van biomassa. Merchtem heeft nog altijd een hele resem actieve boeren, waaronder enkele zeer grote jongens. Merchtem heeft enkele industrietakken die bij de toepassing van biomassa gebaat zouden zijn. Merchtem heeft een niet onaardig areaal aan bermkanten, boskanten en kleine landschaps-elementen. De inwoners van Merchtem brengen jaarlijks redelijk wat groen- en GFT-afval naar het containerpark.

Door een gedecentraliseerd systeem van gekoppelde biomassa-units kan Merchtem zichzelf voorzien van elektriciteit en warmte.

Wat hieronder volgt is een denkoefening die ik hier nu maak, en natuurlijk openstaat voor herwerking, discussie en de nodige bedenkingen.
Continue reading “Burgemeester zoekt alternatief voor windmolens”

Posted on

Dag peter Mollem

Het tekstje dat we met enkele kleinkinderen hebben vppoorgelezen op de begrafenis van onze grootvader…

Dag peter, peter Mollem, grote sterke grootvader, de vaste waarde van de familie. Vader van 10 kinderen, grootvader van 20 kleinkinderen, overgrootvader van 13 achterkleinkinderen en nog 2 op komst. In de woonkamer op Sleewagen hangen foto’s van dat indrukwekkende nageslacht. Lang geleden pasten ze nog op een prikbord, intussen palmen ze bijna de hele muur in.

Je was altijd zo blij om ons te zien en toonde oprecht interesse. Je vond het belangrijk dat we goede punten haalden op school, je was niet voor niks onderwijzer. Maar je wilde toch vooral dat we een richting of een job kozen die we echt graag deden, waarin we ons konden ontplooien en gelukkig zijn, ook als onze keuzes minder evident waren. Elk nieuw lief werd met open armen ontvangen, al hielp het wel als ze konden meepraten over voetbal, de koers of politiek. Elke nieuwe baby tilde je enthousiast in de lucht of nam je bij je op schoot. Je werd er zo vrolijk van! Je ogen schitterden als er kindjes waren.

Liefste peter, we hebben zoveel warme herinneringen aan die grote boomgaard, waar we mochten ravotten en sjotten, in de appelbomen klimmen, over de beek springen. We mochten volop kind zijn bij jou. Eindeloos zaten we op die oerdegelijke wipplank, veel plezanter dan een schommel. We zien je nog staan, op die ellenlange ladder in de kerselaar, met je hoed op. Je was en bleef een boerenzoon met veel liefde voor de natuur. Je genoot van je moestuin, tot op het allerlaatst. En wie in de zomer langskwam, kreeg een krop sla, een paar kilo appelen of heerlijke tomaten mee naar huis.

Peter, je hebt ons wijze levenslessen gegeven door te zijn wie je bent. Jij hebt ons geleerd te houden van anderen zonder te oordelen. Jij hebt ons getoond hoe waardevol het is om je in te zetten voor de gemeenschap. Belangeloos, zonder iets terug te vragen. Jij hebt bewezen dat je een druk en gepassioneerd leven kan leiden zonder te stressen. Geduld hebben, sober leven, vreugde scheppen uit kleine dingen, aandacht voor gezinsgeluk: we kunnen er allemaal een voorbeeld aan nemen.

Peter, je was een man uit de duizend. Een grote, maar kwetsbare beer van een vent. Het verlies van meter viel je zwaar, je bent haar zo hard blijven missen. Ook je hersenbloeding heeft je een grote schok gegeven. Het leek alsof je daardoor nog meer besefte hoe kostbaar je tijd was. Je vroeg niks, wilde niemand tot last zijn. Je slaagde erin om met de hulp van je kinderen in je huis te blijven wonen, vastberaden om je vrijheid te behouden. We koesteren de uren en momenten die we nog met jou hebben mogen delen. Je mag nu rusten bij meter, nonkel Ludwig, Tommeke en Thomas. Danku, peter, je bent een goede grootvader geweest. We dragen je voor altijd in ons hart.

Posted on

Koning Twitter

Twitter bestaat 5 jaar! Hoera voor Twitter!
Ikzelf deel mijn liefde en leed al 1399 dagen (dat is bijna 4 jaar), van 21 mei 2007, met mijn volgers. De tijd vliegt.

Twitter was in het begin een redelijk abstract ding. Ik postte redelijk stomme berichtjes, had geen volgers en eigenlijk kon het mij ook niet echt boeien. Ondertussen is dat sterk veranderd… Ik tweet redelijk gericht over wat mij bezig houdt. Wat ik eet, hoe het op het werk gaat, wat ik rond me zie in de natuur en de avonturen van Desmo en tot voor kort Donut. Ik durf als eens de hashtag #bierkunde gebruiken om zo mijn idee over een bepaald bier te delen, of #autospot als ik een coole auto gezien heb. Ik word gevolgd door mensen die op de ene of andere manier gelinkt zijn aan wat mij bezig houdt. Mensen die min of meer dezelfde denklijnen hebben, die met dezelfde zaken bezig zijn.

Ik heb in die jaren volgers bijgekregen, volgers verloren. Maar ik heb ook echte vrienden leren kennen via twitter. Mensen waarmee ik al nekeer in het echt afspreek.

Twitter is gegroeid doorheen de jaren. Oprah en Ashton rondden de kaap van 1 miljoen volgers en kwamen daarmee in het nieuws. En ook in ons landje sprongen bekende mensen op de twitter-kar. Twitter werd op die manier meer en meer een eenrichtingsverkeer. In plaats van interactie tussen tweeps, door mentions, @replies of retweets kwam er een stroom van ideeën en links op gang. Twitter werd een gerichte stroom in plaats van een wervelend water.
Ook de media heeft het Twitter-gebeuren opgepikt. TV-programma’s worden tijdens de uitzending becommentarieerd, door het gebruik van hashtags en twitterwalls. Discussies over #idool11 of #7dag zorgen voor volle tijdslijnen, waardoor ook de mensen zonder TV er worden ingezogen.

Vandaag was het De 7de Dag op Eén, en was er een item over Twitter. Over de verjaardag. En over Twitter in de Wetstraat. Daarin mocht onzer aller @VincentVQ opdraven, als twitteraar van het eerste uur. En kreeg hij de titel van “Koning Twitter” toegekend.
Agh, het is maar een kort stukje in de 7de Dag, en wat stelt het allemaal voor?
Maar toch, meer en meer krijg ik kleine irritaties van dergelijke dingen. Twitter is van ons allen en voor ons allen. Wil je het gebruiken, gebruik het. Leer de klappen van de zweep en treur niet als je een volger minder hebt. Krijg je een mention of een retweet, wees blij! Maar vooral, life goes on, offline.
Vincent is reeds 1 jaar en bijna 3 maand een tweep. Begonnen net voor de verkiezingsstrijd losbarstte, maar blijven hangen in tegenstelling tot vele andere politici. En hij doet wat wij allen doen. Hij tweet waar hij mee bezig is, of het nu vanuit de Wetstraat is, vanuit zijn tuin of vanop een of andere voetbaltribune. En ja, hij heeft veel volgers, en daardoor invloed. Maar om hem Koning Twitter te gaan noemen?

@VincentVQ Koning Twitter? Hahahahaaa ma jongens toch! Wie doet die research?? #7dag

Dat twitterde ik deze ochtend. En ik kreeg reactie. Van De 7de Dag zelf, maar ook van anderen.

@ntone @VincentVQ voel u geroepen en doe een suggestie. Mss is er een nieuwe toekomst voor u weggelegd? #7dag

De reactie van @dezevendedag. Een nieuwe toekomst? Ik wil geen Koning Twitter worden. Helemaal niet!
Maar wat me lichtelijk/mateloos irriteert is het opdraven van mensen als VincentVQ die het nekeer gaan zeggen hoe het zit met twitter. Twitter is van ons allen, niet alleen van een celeb die het gebruikt.
En OK, toegegeven, @vincentvq heeft een massa volgers, die hem volgen omwille van zijn bekendheid. En door die massa volgers heeft hij “influence”. Beïnvloedt hij mijn of uw leven? Neen. Maar het algoritme van Klout kent hem wel veel influence toe. Omdat hij veel volgers heeft, en omdat daardoor hij ook veel geretweet wordt, veel op zijn links geklikt wordt etc.

Was het niet interessant geweest om gewone tweeps aan het woord te laten? Geen specialisten-ter-zake, niet Koning Twitter, maar gewone alledaagse tweeps. Mensen die ‘s ochtends vloeken op de NMBS, ons laten weten of het lekker was wat er op hun boterhammekes lag, delen wat hun huisdier nu weer heeft uitgespookt. De democratie dat twitter is, en niet het gebruik/misbruik van 1 persoon.

En inderdaad, Twitter is voor allen, je doet er mee wat je wil. Er zijn geen regels of wetten. Wil je eenrichtingsverkeer dan kan dat. Maar gelukkig mag ik omwille van die regels ook mijn irritatie spuien. En er over bloggen.
Ik hoop dat er volgende keer een leukere insteek is op programma’s als de 7de dag.

(Het lijkt wel alsof ik alsmaar meer een hekel krijg aan @VincentVQ…)

Posted on

Het heeft lang geduurd….

In juni 2010 kreeg ik, niet geheel onverwacht, mijn ontslag… (zaak draaide niet zoals het hoorde, input was quasi 0, interesse in wat ik deed was naar mijn gevoel onbestaande…)
Het liet me eigenlijk redelijk koud, want zelf dacht ik er aan om na mijn proefperiode niet verder te gaan met die firma toen.

Ik was ondertussen al bijna 3 jaar niet zo goed bezig… Een eigen zaak die niet de hoge vlucht nam die ik hoopte/had uitgerekend, redelijk labiele gezondheid etc. De vrije tijd die ik plots kreeg was welkom. Enerzijds kon ik mij concentreren op Donut, anderzijds kon ik me concentreren op mezelf. Zelf eens uitzoeken hoe het met me ging, waar ik naar toe wou en hoe ik dit ging aanpakken.

Ik had ondertussen genoeg ervaring met jobs die ik deed, maar niet me de volle goesting. Ervaring die zich uitte in slecht slapen, onfris opstaan en mezelf de dag doorsleuren. Op werkgebied had ik dus redelijk snel een besluit genomen. Ik zou enkel nog gaan voor die ene job die ik _echt_ graag zou doen.
Nu is het zo dat ik in een redelijke niche-markt zit. Waar de jobs voor ITers, marketingmannen/vrouwen en social media experts in mijn ogen redelijk dik gezaaid zijn, is het in de agrarische/biomassa-sector maar een mager beestje.
Daardoor had ik dus niet veel sollicitaties, en nog minder concreet uitzicht op een nieuwe job.

Achter de schermen (maw, niet op twitter/facebook/blog) deed ik mijn ding. Ik trainde Donut tot wat ze is geworden, ik hielp op de bloemisterij (mijn grootvader wordt stillekesaan oud, en ik spring dan zeer graag bij wanneer nodig), ik pluisde de gespecialiseerde pers uit en schreef ondertussen artikels. Dit alles natuurlijk zoals het hoort (legaal enzo, moest je je er vragen bij stellen…)
Het feit dat dit achter de schermen gebeurde zorgde op een gegeven moment bij een aantal kennissen/twittervrienden voor frustraties. Begrijpelijk, maar in mijn ogen een beetje onterecht. Ik had liever gehad dat over dergelijke frustraties kon gesproken worden in plaats van dat ik via via iets moest opvangen. Maar zoals ik al zei, begrijpelijk…

Het tij keerde onlangs. Het heeft lang geduurd, maar plots op een blauwe maandag zag ik een vacature voor Operations Manager voor een firma gespecialiseerd in biomassa. Na een kort gesprek op het interim/selectiebureau en een langer gesprek met de bazen kon ik op 1 februari aan de slag.
Ondertussen zijn we ongeveer anderhalve maand verder, en kan ik zeggen dat ik gelukkig ben in mijn job. Ik regel transporten, zoek partijen hout(chips), hou contact met de energie/verwarmingscentrales, boek boten en zorg dat ze gelost of geladen worden. De dagen beginnen dikwijls vroeg, en stoppen doe ik als ik in slaap val. Maar ik sta graag op, en vind het niet erg dat er om 8 of 10u ‘s avonds nog een telefoontje binnenloopt.
Ik babbel met de chauffeurs van trekker, bulldozer of vrachtwagen, en leer bij. Ik babbel met de ingenieurs van pakweg Electrabel, en leer bij. En ik heb het gevoel dat mijn kennis er mooi tussenin past.

Ja, ik ben gelukkig in mijn job. Het heeft lang geduurd, maar nu kan ik zeggen dat de tijd die ik genomen heb me naar deze situatie heeft geleid. Tijd waarin de wandelingen met Donut een moment van reflectie waren, tijd waarin de #20KK van Koen Delvaux me dingen liet inzien, zowel toen ik voor de camera zat als toen ik kookte voor Koen en Patrick. Tijd die ik online spendeerde… tegelijk twitterend en zeverend, maar ook zoekend en speurend naar dat wat me bezig hield.

Bedankt voor jullie begrip in die tijd, en aan degene die ik gefrustreerd/op de zenuwen heb gewerkt, sorry, laat het toch maar niet aan je hart komen!

Ik doe mijn job graag.

Posted on

Twunch, of hoe het concept deze week zijn charme verloor…

Ik herinner me mijn eerste Twunch nog zeer goed. Het was in de Quick in de Nieuwstraat, en Boskabout, Wim, Bruno en nog enkele anderen waren er ook. FMBrussel kwam ons interviewen over wat een Twunch nu eigenlijk was. En we aten samen gezellig hamburgers. Boskabout en Bruno kende ik al, Wim had de dag tevoren een twitterstorm veroorzaakt over een zekere presentatrice en haar slechte gewoontes dus daar hadden we ook snel een gespreksonderwerp, en de anderen, dat liep ook los.
Of zoals Twunch omschreven wordt:

“Twunch is lunch, twitter-style: twitterers gather without ceremony at a place to talk about the things that make them tick. The location is a restaurant where one can eat fast, cheap and without bookings.”

Sinds die ene Twunch heb ik er nog vele gedaan. In de Quick in Kontich, in de Wok-a-way in Gent, op Cactusfestival en op nog vele andere plekken. In La Cantina in Brussel organiseerde ik zelf ook een keer een Twunch… aaaah, good times!

Maar deze week heeft het concept Twunch helemaal zijn charme verloren. Voorbije woensdag was het een twunch op het dakterras van MinisterQ, Quickie, De Vince voor de vrienden neem ik aan. Een massaal bijgewoonde twunch, met presentaties, een agenda, een vraaggesprek. Imho, net niet wat een twunch is.

Het vrije van aan tafel te gaan met mensen die je enkel via twitter kent, en te tweets over te brengen naar een offline gesprek, dat is waar een twunch om draait. Gesprekken aanknopen met iemand die je al maanden volgt, of misschien maar pas gaat volgen na die twunch. Casual een hamburger eten, wat bijkletsen en dan hop, terug naar het werk.

Mijn gevoel bij de #Twunchq is natuurlijk zeer subjectief, maar valt uit elkaar in enkele puntjes:

  • Hoort een twunch een agenda te hebben? Neen, een twunch is redelijk vrij binnen en buiten lopen zoals je middagpauze/werkomstandigheden het je toelaten .
  • Presentaties op een twunch? Neen, een twunch is eten en babbelen. Presentaties zijn voor BGGDs, Barcamps, CafeNumerique en andere bijeenkomsten die net bedoelt zijn om te werken rond een thema.
  • Een vraaggesprek? God why? Je mag niet babbelen met eten in je mond!
  • Zouden de aanwezigen ook naar andere twunches komen? Er staan een aantal gekende namen op de lijst, mensen van wie ik weet dat ze ook naar een twunch met 5 mensen komen. Maar er staan er veel meer op die nog nooit van twunch gehoord/gedaan hadden, maar door de bekendheid van @VincentvQ plots wel er bij wouden zijn. Gaan die nu @twunch in het oog houden? Gaan ze er de volgende keer in de Quick of Wok-a-Way zijn? Ik vrees er voor.

En zo verliest een heel leuk concept veel charme.

Minister Q, organiseer de volgende keer een Barcamp, misschien in het Parlement of zo? Ik neem aan dat daar zalen genoeg zijn. Laat daar je mensen hun ding doen, en zorg voor open slots zodat ook wij rond datzelfde thema iets kunnen komen vertellen. En de volgende #twunchQ zet je een BBQ op je dakterras en draai jij het vlees. Ik zal je veel sympathieker vinden op die manier.