Een stadsboerderij in Brussel!!

Saraswati Matthieu, een Groen politiek beest twitterde vroeger vandaag volgende tweet:

@msaraswati: Stadsboerderij op dak slachthuizen brusselnieuws.be/artikel/stadsb… soms is BXL de coolste stad ever #groenwerkt#fb

Hoe cool is dat? Een stadsboerderij in Brussel. Boven op het dak van de nog te bouwen voedingshal aan het slachthuis van Anderlecht, den Abbatoir zoals we plegen te zeggen. 30 are oppervlakte om groentjes te kweken, die lokaal kunnen afgezet worden. En de keuze gaan ook naar lokale groenten, zoals spruitjes (Brussels sprouts) of witloof (endives de Bruxelles). Deze worden verder aangevuld met asperges, verschillende soorten sla, worteltjes, champignons, prei etc.
Strikt praktisch heb ik enkele vraagtekens, zoals bvb de teelt van witloof is een 2jarige teelt, die zeer diverse omstandigheden nodig heeft om zowel wortels te telen als de kroppen te forceren.
Ook heeft bvb de teelt van asperges een totaal andere grond nodig dan champignons. Maar de specialisten ter zake zullen hier wel het nodige voor doen.

Ergens ben ik stiekem jaloers… Ik speel al heel lang met die idee, maar praktische uitwerking is moeilijk…. Het is een experiment waar het nodige budget moet voor uitgetrokken worden.

Maar ik ben wel blij. Zeer blij.
Een dergelijk project heeft invloed op verschillende vlakken. Den Abbatoir ligt vlakbij of in Kuregem, de “ambetantste” wijk van Brussel. Hoge werkloosheid, veel laaggeschoolden, armoede, criminaliteit. En als gevolg daarvan verloedering, slechte eetgewoontes of toegang tot (vers) voedsel, achteruitgang.
Een project als dit kan een uitkomst bieden voor de vele jongeren die op straat rond hangen.
Okay, op 30 are kan je geen 100 man te werk stellen, maar er gaat wel volk nodig zijn. Volk om in “de tuin” te werken, zaaien, wieden, onderhouden en oogsten. Volk om de bijhorende winkel te bemannen en de verse producten aan te prijzen.
Hopelijk zorgen deze mensen voor een sociale opwaardering door contacten met de klanten, door een positief gevoel over hun job, door dit uit te dragen.
De gekweekte groenten worden lokaal aan de man gebracht, de negatieve impact op het lokale leefmilieu is dus quasi nihil. Geen vrachtwagens die groenten over grote afstand aanvoeren. Geen luchtvervuiling, lawaai en gevaarlijke situaties.
De boerderij zelf heeft een aantal positieve invloeden op de omgeving, al zijn het kleine, maar vele kleintjes maken 1 groot. Zo vormt de tuin een regenwaterbuffer. Al het regenwater dat niet in het riool terecht komt zorgt voor minder belasting op de waterzuiveringsinstallaties. De planten zorgen voor een zekere vorm van luchtzuivering, al is dit maar miniem. Maar zoals ik al zei, alle beetjes helpen.

De stadsboerderij past in een groter geheel dat Kuregem en de buurt rond het slachthuis moet opwaarderen. Ik hoop dat er op meerdere plekken in Brussel dergelijke projecten worden opgestart. Maar over die hoop later meer, als ik mijn Masterplan Brussel uit de doeken doe 🙂

Het project kan rekenen op geld van het Gewest en de Europese Fondsen voor Regionale Ontwikkeling (Efro). Het project past in het masterplan voor de ontwikkeling van de site van de slachthuizen, goed voor een investering van 21 miljoen euro.
Een duurzame evolutie kan van Brussel terug een leefbare, aangename stad maken. Een evolutie die verder gaat dan economisch of bouwkundig, een evolutie die open staat voor het leven, sociale vooruitgang, een leefbare omgeving, waar mensen zich effectief goed voelen.

(TT) – Een insectenhotel

De winter trekt stilaan weg, en dan begint het bij mij te kriebelen om terug in de tuin te werken. Vorig jaar ben ik verhuisd, en heb ik de tuin een beetje op zijn beloop gelaten, zodat ik een indruk kreeg van hoe hij in elkaar zat. En dit jaar gaan we hem herwerken, herkneden.

Een van de eerste dingen die mijn opvielen vorig jaar, is hoe weinig licht er in mijn siertuin valt. Ik heb onder meer een grote Hazelaar staan die veel licht weg nam. Die heb ik in november vorig jaar dan ook vakkundig ingesnoeid. De takken heb ik opgeschoond, zodat ik 3 hopen had. Dik mooi hout, dunnere takken en uiteindelijk twijgjes.
Omdat ik zo weinig mogelijk wil werken in mijn tuin, en er zo veel mogelijk van wil genieten, probeer ik mijn tuin zo ecologisch mogelijk in te richten.
Het hout dat van de Hazelaar is gekomen probeer ik dus ook te recupereren in mijn tuin. En omdat ik niet echt te vinden ben voor chemische middelen in mijn tuin heb ik insecten nodig.

Dus heb ik maar een insectenhotel gemaakt van al dat hout. Nuja, 1 deel is al klaar.

Wat is een insectenhotel?
Een insectenhotel is een kunstmatig overwinter-, kweek- en overleefplekje voor nuttige insecten. Dit kan een stapel stenen zijn, enkele oude dakpakken, hout met gaatjes in geboord etc.

Welke insecten komen logeren?
Solitaire bijen, wespen en hommels zijn typische gebruikers van een insectenhotel.
Ook Lieveheersbeestjes zoeken een plekje tussen het fijne hout, en als je een soort kamer met kleine onderverdelingen kan maken, dan maak je ze helemaal blij, Lieveheersbeestjes overwinteren namelijk graag in groep.
Kruipende insecten zoals Oorwormen, Pissebedden vertoeven graag in de onderste lagen van het hotel. Zij zorgen voor de opkuis.
Vlinders overwinteren dan weer in de kieren en spleten tussen muren of blokken hout.

Mijn insectenhotel…

Ik heb eerst 4 redelijke stokken van de Hazelaar in de grond geklopt. Deze zijn ongeveer 60cm hoog. Hiertussen heb ik dan zo veel mogelijk twijgjes van de Hazelaar gestapeld. Telkens goed aangedrukt, zodat er een netwerk van gangetjes en holtes ontstaat tussen de twijgjes.

Boven op deze mini-takkenwal heb ik een halve palet gelegd en vast gevezen. Op deze palet heb ik oude bakstenen gelegd, en de ruimte tussen de stenen opgevuld met aarde, compost en gehakseld hout, als basis voor het groendak van het hotel. Binnenkort moet ik eens naar de plantenboer voor Sedum en Sempervivums om het groendak aan te planten.

 

 

 

 

Naast dit stukje hotel komt nog een houtstapel met dikke blokken hout met gaatjes in geboord, rottend hout etc, zodat elk insectje zich thuis voelt. Ik neem aan dat als alles goed geplaatst is, er niet alleen insectjes zich gaan thuis voelen, maar familie Muis en Egel zullen ook wel op bezoek komen…

Rondom het hotel ga ik nog een stukje bloemenweide inzaaien met nectarhoudende bloemen, en reukerwten die tegen de houtblokken opklimmen.

Nieuw bos in Antwerpen in 1 nacht geplant

Zo kopte De Redactie deze ochtend.

“Actievoerders hebben afgelopen nacht 1.000 bomen geplant op een braakliggend terrein vlakbij het Mexico-eiland in Antwerpen-stad. De milieuactivisten roepen op om overal in Vlaanderen nieuwe bossen aan te planten.” (Lees meer op De Redactie of in De Standaard)

Heel mooi actie. Zomaar een bos aanplanten, op 1 nacht. Heel mooi, ondoordacht, onverantwoord, maar tja, je bent jong en wil eens iets doen.
Ja, ik heb ook guerrilla-gardening-acties gedaan. Ik heb ook zaadbommen gegooid. Maar er waren een aantal regels. Zo werden enkel verloederde stukjes gemeente- of stadsplantsoen aangepakt. En werd er enkel gebruik gemaakt van eenjarigen, die weinig onderhoud vragen.

Wat er vannacht in Antwerpen gebeurd is, roept bij mij toch enkele vragen op…
Wat als de eigenaar van het braakliggend stuk grond klacht indient wegens vandalisme? Het Gemeentelijk Havenbedrijf Antwerpen is een autonoom gemeentebedrijf met rechtspersoonlijkheid. Het zomaar beplanten van gronden van dit bedrijf kan aanzien worden als vandalisme, als een soort eco-terrorisme.
En is er rekening gehouden met pakweg wat de bomen zelf nodig hebben? De ruimte om te kunnen ontwikkelen, als het ooit zo ver komt. Lucht, water om wortels te laten groeien, kruinen te laten vormen?
Als morgen het Gemeentelijk Havenbedrijf Antwerpen het terrein met een bosfrees aanpakt, en al die 1000 boompjes de grond in freest, is dat dan geen 1000 euro verloren? Weggesmeten? Was die 1000 euro niet beter besteedt geweest aan een blijvend, serieus project?

“En ze roepen iedereen op om bossen te planten overal waar er plaats is in Vlaanderen. ‘Wij hebben getoond dat het kan.'”
Overal waar er plaats is… Dat is nogal ruim gezien he? Want als morgen enkele jongeren in Wemmel hier dat zo’n goed idee vinden, en het stuk landbouwgrond van mijn nonkel vol zetten met bosplantgoed wat dan? Opnieuw geld weggegooid, maar tja, de oproep is wel aanhoord en vervuld.
Een kortzichtige actie lijkt het me. Leuk om er effe mee in de krant te komen, maar gaan deze jongeren ook instaan voor het onderhoud van hun boompjes? Gaan zij instaan voor de kosten als er ooit moet gerooid worden?

Er zijn zoveel mogelijkheden om Vlaanderen groener en bossiger te maken. Een raad aan deze jongeren: Neem eens contact op met de Vereniging voor Bos in Vlaanderen die het project “1 miljoen bomen voor Vlaanderen” hebben. Op een doordachte manier Vlaanderen voorzien van 1 miljoen bomen, bomen die een toekomst hebben.
Een andere manier om Vlaanderen ietsje bosrijker te maken, zijn de vele kleine grondeigenaars. Gronden die alsmaar meer versnipperd geraakt zijn door erfenissen en verdelingen. Nonkel Jos en tante Julia hebben een halve hectare slechte wei. Marcel heeft 25 are onbestemde, overwoekerde grond. In plaats van deze plekjes zomaar 2 keer per jaar te maaien, plant er enkele bomen op. Groepeer deze plekjes en laat ze evolueren tot een bos, een groen lint van het ene woud naar het andere.
Een 3de manier is stuctureel inplannen van korte-omloop-hout-aanplantingen. Ok, deze aanplantingen ontwikkelen niet naar een volwaardig bos, maar vormen ook een toevluchtsoord voor vele dieren en insecten. Of ze vormen een corridor tussen bossen langs waar wild kan oversteken.

Groen in de stad is iets dat mij al lang fascineert, maar zo’n dingen moeten doordacht gebeuren. En niet zoals vannacht.
Ik hoop dat dergelijke zaken geen navolging krijgen, en dat de mensen die vannacht op pad waren allemaal eens goed nadenken, zich misschien aansluiten bij het VBV/Natuurpunt/andere organisaties, en zo hun energie samen spenderen aan zaken die een toekomst hebben.


(En tegelijk hoop ik stiekem dat de mensen van het GHA eens lachen, knipogen en het bos laten voor wat het is, zodat de Antwerpse jeugd van 2020 en later een bos hebben in de stad.)

9 oplossingen voor het klimaatprobleem (en mijn bedenkingen hieromtrent…)

Boskabout schreef een blogpost over de klimaatproblematiek, op zijn gekende manier. Ik kan me in veel punten vinden, maar heb hier en daar toch een bedenking of aanvulling. Bij deze….

  1. Steven haalt als eerste punt aan dat we moeten stoppen met het klimaatprobleem te aanschouwen als een probleem. Hier kan ik in volgen. Het is geen probleem, het is een opportuniteit, een mogelijkheid tot versnelde ontwikkeling, diepgaand onderzoek, maar op kleine schaal ook een mogelijkheid tot zelfontwikkeling. Als ieder van ons een stilstaat bij zichzelf, en kijkt wat hij/zij zelf kan doen, dan gaan vele kleintjes al 1 groot maken.
  2. Stop met energiecentrales die dagelijks enorme hoeveelheden CO2 uitstoten.
    Volgens Boskabout moeten kerncentrales en zonnepanelen onze noden op korte termijn oplossen. In een korte termijnvisie kan ik mij vinden. De kerncentrales langer openhouden is voor mij ondenkbaar. Liever zie ik een gefundeerd onderzoek naar de mogelijkheden om met hernieuwbare energiebronnen onze noden te lenigen. Het potentieel energie dat er zich rondom ons bevindt is ondenkbaar. Rioolwater kan, mits toevoeging van energierijk materiaal (vetten, slachtafval, energiemais, vermalen gft afval) methaan, biogas opleveren. Gemengd Korte Omloop Hout aangeplant op marginale gronden kan CO2 vastleggen tijdens de groei, kan aangewend worden voor energiewinning, en gaat tegelijk een verrijking vormen voor de streek waar de aanplanting gelegen is.
  3. Belasting op massa.
    Lol, mja, hij heeft een punt…
  4. Iedereen terug zijn eigen hof.
    Voor zij die frequent mijn blog lezen, het is duidelijk dat ik helemaal achter dit punt sta. Een eigen groentetuintje, lokaal voedsel, community gardening, urban agriculture, ik ben er helemaal voor. Waarom voedsel eten dat 100en kilometers heeft afgelegd?
    Ook ben ik helemaal voor seizoensgroenten. In de zomer witloof eten? Witloof is een wintergroente! In de winter komkommers? Die opgekweekt zijn in serre’s die warm gestookt moeten worden, waar s nachts het licht moet branden om de plant te doen denken dat het zomer is? Nee bedankt!
  5. Minder lokaal-kouwelijke vrouwen.
    en meteen ook
  6. Meer lokaal-hete vrouwen.
    Minder, meer, en niet alleen vrouwen. Zet die verwarming een tikkeltje lager, doe een dikkere pull of fleece aan. “Vroeger” toen ik nog op school zat, veranderde ik van een humaniora in Jette (Sint Pieters College om precies te zijn) naar de Tuinbouwschool in Merchtem. Ik was een koukleum…. In Jette was het altijd lekker warm, het hele gebouw werd warm gestookt, en we slorpten energie. In Merchtem werden, winter of zomer, de ramen geregeld opengezet. Het was fris in de lokalen, maar we leerden leven met de seizoenen. Als het in de zomer warm was, dan was het genieten. Was het in de winter koud, tja, doe een extra pull aan, leer schrijven met handschoenen. Nu besef ik dat ik dankzij die paar winters in Merchtem, me eigenlijk veel beter kan beschermen tegen de koude.
    Zet die verwarming een tikkeltje lager, en niet alleen op Dikke-truien-dag... (de volgende is blijkbaar op 12 februari 2010…)
  7. Geboortebeperking.
    Hier ga ik niet te diep op in. Ethisch is dit nogal een heet hangijzer. Vele mensen hebben een kinderwens, en vervullen die ook. Puur persoonlijk gezien is dit allemaal leuk, dat kindjes kweken. Maar op grote schaal…. Wat Yab daar zegt: “Elk probleem op deze aardkloot heeft zijn wortels in de overbevolking.”, daar kan ik mij wel in vinden….
  8. Back to the basics.
    De wereld is een groot dorp geworden. Ongeveer alles is met een muisklik bereikbaar, en op een kilometer meer of minder kijken we niet. Maar is dat nu echt nodig, die dagelijkse files, die verkeersknopen. Zijn er geen andere mogelijkheden?
    Die files zijn er natuurlijk door verschillende factoren. De werkmens die van het platteland naar ‘t stad moet voor zijn dagtaak, de distributie-sector die van het gecentraliseerde depot naar alle winkels moet, het vervoer van goederen van (lucht)haven naar datzelfde depot.
    Lokaal gekweekt voedsel zou al een beetje een oplossing zijn. Thuiswerken voor jobs waar het kan (ik denk aan vele jobs in de IT, marketing, sales.)
    Zaken die je te voet of met de fiets kan doen, doe die dan ook. Sinds ik hier in het centrum woon doe ik een massa te voet, een fiets heb ik niet. Maar ik schrik soms van mijn buren die met de auto tot het einde van de straat rijden voor snel iets te halen in de GB… Seriously people!
  9. Betere isolatie van huizen.
    Voor de plaatsing van zonnepanelen zijn subsidies uitgetrokken, en Steven heeft een punt. Was dergelijk budget niet beter gestoken in het isoleren van huizen? Ik woon in een huurhuisje dat zo goed als niet geïsoleerd is. Enkel glas, holle vloeren, slechte dakisolatie, kieren en spleten. Mijn huisbaas gaat niet investeren in zonnepanelen, maar mits aanmoediging had ik misschien een betere isolatie gekregen, gevolgd door een lagere energiefactuur, en een kleinere ecologische voetafdruk.

En zoals Steven zegt: “Don’t hope. Think. And act.”

De grote impact op het klimaatprobleem gaat niet komen van de wereldleiders. Wij, als kleine man, hebben de kracht in handen om iets concreets te doen. Wij kunnen, door kleine ingrepen, onze ecologische voetafdruk verkleinen. Wij kunnen onze invloed op klimaatswijzigingen verkleinen. Wij kunnen het probleem aanzien als een opportuniteit.

Bedankt Boskabout voor de inspiratie!

VertiGO, een elektrische moto

Een tijdje geleden schreef ik een blogpostje over Circuit Spa-Francorchamps, en de uitbatingsvergunning die al dan niet ingetrokken werd. Béate had het in een terechte comment over het milieu. Motorsport wordt steevast gelinkt met vervuiling, lawaai, uitlaatgassen, CO etc. Dat het anders kan, bewijst Maarten Timmer, een TU-Delft student, die als afstudeerproject een elektrische racemoto ontwikkelde. Het beestje werd de VertiGO gedoopt.
Continue reading “VertiGO, een elektrische moto”

Glas recycleren!

Onlangs kreeg ik een mailtje met de vraag of ik mee wou doen aan een sociaal experiment. De summiere uitleg maakte mij wel nieuwsgierig. Het ging over glas, recyclage etc.

Ondertussen zijn we enkele weken verder, en is er al wat meer duidelijkheid! Wist je dat door 76500 glazen flessen te recycleren in plaats van ze nieuw uit grondstoffen te maken, er genoeg energie bespaard wordt om een stad als Londen gedurende 5 minuten van licht te voorzien. Dit is misschien een nogal triviaal feit, maar het duidt toch iets aan he? Dus, recycleren is de boodschap (en niet alleen glas, maar das voor een andere blogpost!).

Wil je meedoen? Dat kan, zeer gemakkelijk zelfs! Ga je naar de glasbak, tweet dan achteraf hoeveel flessen (en glazen, potten) je hebt weggedaan. Gebruik #tweetrecycle als hashtag, en zet er eventueel mijn handle bij (@ntone dus), dan maak ik de eindsom!

Meer info vind je op http://www.friendsofglass.com/

Harvest green project, vancouver – vertical farming

Het ‘harvest green project’, getekend door romses architects was een winnend project in een wedstrijd uitgeschreven door de stad Vancouver getiteld ‘The 2030 Challenge’. De bedoeling van deze wedstrijd is een doordachte oplossing ontwikkelen voor de klimaatsveranderingen, en om een groenere weg in te slagen in verband met stadsontwikkeling.

Romses Architects hebben in ‘Harvest’ een combinatie gemaakt tussen verschillende takken uit de land en tuinbouw. In 1 gebouw, opgebouwd rondom een verticale tuin, zijn op de verschillende verdiepingen ruimtes en voorzieningen voor fruit- en groente-kweek, viskweek, scharrelkippen, etc. Bovenop zorgt een opvang van regenwater voor vers drainagewater. Op het dak van het hoofdgebouw is ruimte voorzien voor het weiden van koeien, schapen en geiten. In het hoofdgebouw is er winkelruimte voorzien voor de verkoop van de organisch verantwoorde producten die in de “groeitoren” zijn gekweekt.
Ondergronds is er een verbinding met het openbare vervoer-netwerk, in het gebouw zijn flats/lofts voorzien voor de werknemers en verder is er nog restaurant-ruimte, parkeergarage etc.

Een leuke insteek, die combinatie. Een soort van flatgebouw-boerderij, waar een combinatie gemaakt wordt van verschillende deelgebieden, zoals het vroeger in de landbouw ook gebeurde. Weg van de agro-industrie, welkom stadslandbouw!

Gelezen via http://www.designboom.com/, afbeeldingen eigendom van romses architects

1 Hollander en 100kg regenwormen

Het klinkt als het begin van een slechte mop. En eigenlijk zie ik het ook zo.

In Ieper zitten ze met een te nat voetbalveld. Dus, ergens hebben ze een Hollander opgepikt, die met 100kg regenwormen, het drainage-probleem gaat oplossen. Ik lach ermee, maar lach ook wat groen.

Waarom lach ik groen? Omdat dat net problemen zijn waar ik, als Eco-Tone, een oplossing kan bieden. Omdat ze daar in Ieper blijkbaar liever Hollanders met een crappy oplossing 3000 euro in de zakken schuiven dat een beetje rond te kijken in eigen land. Omdat ze daar in Ieper eigenlijk dik in t zak zijn gezet.

Ik ga die schepen eens een briefke sturen. Ik zal hem hier ook posten…

Eco-tone.be

In afwachting van de laatste details rond de opstart toch nog een beetje nieuws op het Eco-Tone-front. Mijn site is live, online en te bezichtigen! Je kan hem vinden op http://www.eco-tone.be
Greet heeft een pareltje afgeleverd!

En verder? Vergaderingskes, contacten leggen, case-study schrijven.
Het begint te lopen….

(TT) – De Eigenwijze Tuin

Ik durf al eens een tuintip lanceren. De enige al nuttiger dan de andere. Meestal uit eigen ervaring, soms een combinatie van gevonden tips.

Maar oh boy, ben ik nu effe jaloers. Een groene weelde, een halve hectare groot, ecologisch onderhouden, met schapen, en een gemengde haag.
Mijn lapje gras met houtwal en bloemenweide is er niks bij vergeleken!

De tuintip van vandaag? De Eigenwijze Tuin

Ga en ontdek!