Zo’n zalig nummer! The Raconteurs… Jack White doet het nog maar eens…
And there’s always another point of view
A better way to do the things we do
And how can you know me
And I know you.
If nothing is true
Zo’n zalig nummer! The Raconteurs… Jack White doet het nog maar eens…
And there’s always another point of view
A better way to do the things we do
And how can you know me
And I know you.
If nothing is true
Gisteren nog eens naar het Cirque Royale afgereisd. In zeer goed gezelschap. Life had 2 tickets voor The Do, en ik heb haar kunnen overtuigen dat ik echt wel geschikt was om mee te gaan. De deal was, als ik haar voorzag van eten, mocht ik mee. Zo gezegd zo gedaan. Wok van kip, prei, sjalot en paprika met penne in ruil voor een avondje muziek, ik vind dat een goeie deal.
Zoals gewoonlijk wanneer ik naar het Koninklijk Circus ga, had ik weer geluk met parkeren. Doe het maar he, Brussel centrum, en meteen een plaatske vinden! We waren dik op tijd, maar aangezien het genummerde plaatsen waren, geen stress. De plaatsen zelf vond ik niet schitterend, de stoeltjes oncomfortabel, en het geluid was een beetje te mono (we zaten rechts van het podium..)
De openingsact, Yoko Sounds, klinkt zeer goed op myspace. Live vond ik het gene vette. Te elektronisch, te clean. Hier en daar zag je invloeden van Portishead, Hooverphonic, maar er had een vetter randje aangemogen. (Pakweg een basgitaar of contrabas hadden al veel geholpen…)
The Do was wel de moeite. Echt de moeite. Hun cd klinkt heel zacht, indie-poppy. Live ging het er heel wat trashier aan toe. De bandleden waren zich overduidelijk aan het amuseren, en het publiek genoot. De bekendere nummers zorgden voor heel wat reactie, maar ook het nieuwe nummer dat ze voor het eerst speelden werd meteen meegeklapt. Als bisnummer volgde nog “Stay just a little bit more”, meteen het prachtigste nummer van de hele avond.
Een afsluitend palmke en colaatje in ‘t Smiske maakte de avond compleet.
Een hele tijd geleden ging ik naar Circuit Zolder omdat ik wist dat Top Gear er ging zijn…Door omstandigheden (security en zo) geraakt ik niet binnen… Ik¬† ken het circuit van binnen en van buiten, dus ik stelde me buiten ergens op. Maar, ik ben een slechte paparzzi, dus ik gaf het snel op.
En dit is wat ik miste, een DBRS9 tegen een Porsche 997. De Porsche ziet eruit als een PSI GT2….
en ik heb serieus gelachen!
Eindelijk bewegend beeld van den Desmo. Zo hebben jullie eindelijk eens een idee wie hij is.
Desmo, mijn lieve Boskat from Ntone Vds on Vimeo.
Een zalig nummer van Willem Vermandere. Live in den AB.
Van zo’n kleinkunst kan ik dus echt genieten…
Een tijdje geleden heb ik samen met Greet Desmo eens moeten wassen. Lang haar & diarree, ik wens het geen ene kattenliefhebber toe! Het beestje heeft nog schrik van de douche! Jammeren, janken, krabben en blazen, maar het was echt nodig. Gelukkig was hij al iets beter gezind toen we hem droog en warm wreven met zachte handdoeken.
Gisteren zag ik een filmpje over een PettSpa. Een soort van wasmachine voor poezen. Hoe vuil Desmo ook mag zijn, nooit zal ik hem in zoiets steken! Kijk voor jezelf :
Missing you.
Nu we toch bezig zijn met wat youtuberkes… In the Fade van de Queens of the Stone Age.
Ik blijf het een zalig nummer vinden.
Cracks in the ceiling, crooked pictures in the heart
Countin and breathin, I’m leaving here tomorrow
They don’t know, I’d never do you any good
Laughin is easy, I would if I could
Ain’t gonna worry
Just live till you die, wanna drown
With nowhere to fall into the arms of someone
There’s nothing to save I know
You live till you die
I like this one 😀