Op tijd gaan slapen.

Althans, dat was het plan. Ik zat zelfs al in mijn mega-zitzak, in comfy-pants en comfy-pull, House te kijken. Tot de bel gaat zo rond 21u45. Eerst dacht ik trick-or-treaters, en aangezien ik daar tegen ben, deed ik niet open. Bleek effe later dat het Reinout was. Die mij heeft overhaald om mee te gaan naar een verjaardagsfeestje.

Drie kwartier later stond ik voor het eerst in ‘t Ey in Belsele. ‘t Ey is een kunstencentrum ondergebracht in een oud schoolgebouw. Met plaats voor workshops, optredens, dans, tentoonstelling en zo verder, en zoals ze zelf zeggen, een abnormale aandacht voor folk, wereldmuziek en alles wat ermee te maken heeft. Door de een of andere reden schijn ik de laatste tijd wel meer in dat wereld verzeild te geraken…

Op tijd gaan slapen zat er niet meer in. Wat dan wel? Trappisten drinken, kijken naar de dansende mensen (toekijken op een 30tal mensen die een Jig doen is leuk, vooral als ze het mooi doen), zelf wat mee dansen op Diep in de zee en helemaal uit de bol gaan op Shiny Happy People.

Maar vanavond ga ik echt eens op tijd slapen.

I (L) Piano

Ik hou van nog veel andere instrumenten ook hoor. Hell, ik hou van alle instrumenten als ze gebruikt worden om mooie muziek mee te maken.

Maar piano…. dat heeft toch een streepje voor. Het begon bij het beluisteren van An Pierl?© jaren geleden. In de tijd dat er in Wemmel nog een caf?© was dat het Kaffeeke heette, waar je bij de Go Guinness van ‘t vat kon krijgen, en de dochter mijn liefje was. Laure speelde ook piano. Beneden in het galerijtje waar haar mama keramiek tentoon stelde, stond een piano, en soms speelde ze eens een stukje. Smelten jong, smelten.

Jaren later, en een nieuw lief, kwam ik te weten dat ook zij piano speelde. Op een zeldzaam moment speelde ze eens een stukje, beetje verlegen, beetje ingehouden. Ik zat dan in de zetel, weg te smelten.

En daarnet? Wel, iemand dat kan piano spelen, piano int Smiske, en smelten he…

Wat een weekend!

Eigenlijk begon het weekend al donderdagavond met BGGD#8. Een beetje een valse start, omdat ik vrijdag nog gewerkt heb. Maar toch, socializen met bloggers, wijn en pintje drinken etc. (Nuja, pintje…. Tauro ja!!)

Vrijdag nog in Gent gebleven, terwijl Greet naar de les was, en in de rust van haar kot zinnig werk verricht. Na de les richting thuis, waar mijn poezebeest een beetje heeeel blij was dat hij terug binnen kon. Zo blij dat hij prompt ging slapen in een oude kartonnen doos, nadat hij onze visjes slaapwel had gewenst. (Ja, den Desmo is niet echt een luxebeest. Karton will do just fine!)
‘s Avonds dachten we er een feestje van te maken, maar omdat er eigenlijk helemaal geen volk was in de Lazarus, en we plots dachten aan een groot project, zijn we terug naar huis gegaan. Middernacht, wat een uur om te beginnen aan zo’n project. Maar tja, beter goed voorbereid beginnen he!

Zaterdag was een beetje hectisch. Hoe hectisch dan wel? … ik heb zelfs niet kunnen douchen!
Het was het verjaardagsfeestje van ‘t Smiske, en ik ging enkele zaken regelen. Het begon goed met ballonnen blazen (Helium is fun!), en na 150 van die stuks, was het tijd voor Het Project.
Greet will tell you all about it! Maar toch enkele kernwoorden : 0,5m¬? (groter dan je denkt), de diepvriezer van de GB, 10 helpers, 500m over straat lopen in een mega-tshirt, een massa kaarsjes!
Ondertussen werden we nog geschminkt, werd er chocolademousse gemaakt, waren er optredens van Les Busiciens, Venus in Flames (aka Penus in Flames) en een klein fuifje achteraf.

En vandaag? Wel, uitgeslapen, wentelteefjes (verloren/gewonnen brood) als ontbijt, verwend met pianomuziek, een wandeling door het park/bos en straks wok!

Wat een weekend inderdaad!

Blogbeque pt2 : het zit erop!

Gisteren was het dus de langverwachte Blogbeque. Gelukkig drong het vrijdag ineens door dat we al 19 september waren, anders was het vrij ambetant geweest gisteren!

De voorbereidingen verliepen in een chaos, gelukkig had ik een eiland van rust waar ik geregeld kon naar terug keren. Dit eiland was mijn keukentafel, waar Life en Greet rustig groentjes sneden, fruit sneden, een gemetste taart maakten etc.
4 maal heb ik triomfantelijk de deur geopend en gezegd:”Nu heb ik alles…” Gelukkig wees Greet me er geregeld op dat dat niet het geval was!

Tegen 16u, een half uur te vroeg, stond Boskabout al voor de deur. Effe later kwamen we op straat ook Zofie en Myle tegen.
Omdat ik vreesde voor het weer, en omdat het ‘s avonds al snel donker is, mochten we gebruik maken van Kunstencentrum ‘t Smiske.

Terwijl we daar alles aan het klaarzetten waren, druppelden de bloggers beetje bij beetje binnen.
Tegen dat de aperitiefhapjes klaar waren, zat iedereen gezellig buiten op het binnenkoertje.
Terwijl ikzelf de scampi’s met Proven?ɬßaalse kruiden kookte, de mosseltjes met groentjes en witte wijn stoomde en de champignonhoedjes met kruidenboter grilde, zochten de aanwezigen een plekje in de zon.

Nog voor dat de eerste mojito’s gemaakt waren, werd er al vrolijk een flesje cava gekraakt. Dries en Carolien hadden hiervoor gezorgd. Het was ook dankzij hen dat Lime en Koen in Asse geraakt zijn.
Carpoolen werd trouwens meer gedaan gisteren! Dankzij Tom geraakte ook Lucie bij ons.
En Zofie en Myle reden ook samen. Zo milieubewust en economisch gereden allemaal!

De ontdekking van de dag was trouwens het feit dat ons gemeentehuis tegelijk ook het gemeentehuis is van Samson en Gert!

Na het aperitief (en voor hem eten) moest Maarten ons spijtig genoeg al verlaten.

Ondertussen werd het pyromaantje in Dries wakker. Ik ben nog nooit zo zeker geweest van een vuur dat warm genoeg was!

Terwijl we souvenirfoto’s aan het maken waren voor het Samson-en-Gert-gemeentehuis, kreeg ik telefoon van paar mensen die te laat waren voor het aperitief, maar net op tijd voor het eten.
De regel was dat iedereen zijn eigen vlees meebracht. Zo was iedereen zeker dat hij/zij iets had dat hij/zij lekker vond. Het leuke was dat ongeveer iedereen iets anders nam, dat er gedeeld werd (Ikzelf en nog iemand zat zonder vlees, hoe vergeetachtig kan je zijn?), dat er geproefd en rondgedeeld werd!

Omdat het buiten te donker en koud werd, zaten we binnen gezellig aan een grote tafel. Het haardvuur knetterde en knisperde en zorgde voor warmte en sfeer (en sterretjes in de ogen van Dries en Manuel).

Het dessert werd verzorgd door Greet. En wat voor eentje! Verse fruitsla, indien gewenst aangevuld met verse druifjes van Lucie, of Gemetste Taart!! Gelukkig moest er niks in de oven of zo, anders had ik het ergste gevreesd.

Ondertussen zorgde Boskabout voor muziek, in naam van Club Noord.
Na het dessert begon de eerste vermoeidheid slachtoffers te eisen, en al snel werd het tijd voor een vlugge opkuis.
Mijn bedje heeft in lange tijd niet zo zacht aangevoeld.

De 2de editie van Blogbeque was een geslaagde editie! Geslaagd dankzij de aanwezigen, dankzij de hulp bij de voorbereidingen (Danku Leen & Greet!!), dankzij sponsoring (Danku Adhese voor de Mojito’s, danku Club Noord/Boskabout voor de muziek, danku ‘t Rein@ ‘t Smiske voor de ruimte!).
Volgende keer? Dat zal ergens in het voorjaar zijn. En ja, dan mag JIJ er ook bij zijn!!

Hopduvelfeesten, het zit erop.

Ze zijn voorbij, de Feesten. Ik voel me een echte Assenaar. Wemmel lijkt zo ver weg tegenwoordig.

Maar goed, de feesten dus. Vrijdagavond had ik al kort overlopen, en Greet heeft een mooi overzicht van het weekend.

Zaterdag begon voor ons met een optreden van De Mens. Voor mij direct het hoogtepunt van de avond. Ik blijf genieten van de snelheid, de kracht, de uitstraling van die gasten. Ondertussen ook al wel wat op leeftijd, maar toch zwaar blijven rocken. Frank was wel sterk vermagerd had ik de indruk.

Na De Mens volgde Vive la f?ɬ™te, altijd wel prettig dansbaar. Maar ik begin toch stilaan genoeg te krijgen van altijd hetzelfde actje. Kirrende Els, wauwelende Danny.. het wordt afgezaagd.

De Trippelfuif was de moeite, al hebben we alleen buiten meegemaakt. Alle Assenaren mochten hun top5 opsturen, en daaruit werd dan een feestje gebrouwen.

Zondagochtend was wat wazig. Maar dat duurde niet lang. Zondag is namelijk stoetdag. De Hopduvelstoet. En ditmaal was het speciaal, ik had namelijk heel hard meegewerkt aan de duvels van Kunstencentrum ‘t Smiske. De aanloop naar de stoet was leuk, geschminkt worden in duivel, alles de laatste keer checken, en dan wachten tot het vertrek. Een klein technisch probleempje zorgde ervoor dat we wat later vertrokken, maar eens dat opgelost was, was er geen houden meer aan.
En dat alles goed ging, hoorden we ‘s avonds. We hebben namelijk de eerste prijs gewonnen in de categorie “Best uitbeelden van de spreuk” (Alle groepen kregen een Assese uitspraak die ze moesten uitbeelden, de onze was “De witte duivel is slechter dan de zwarte”).
Ook onze brandduivel viel in de smaak lees ik net in de krant.

Na de stoet trad Aedo op, na hun vorige doorgang met een beatboxer, nu terug normaal. Ik heb mij enkele keren gewaagd aan een bourr?ɬ©e, een tovercirkel en een scottisch, maar het is duidelijk, 45 minuten boombal-initiatie is _niet_ genoeg!
Na Aedo was het tijd om thuis mij te gaan ontschminken, en wat op te warmen. Bij mij viel het mee, maar Greet was een ijsklompje op pootjes.

Het slotspektakel was, in tegenstelling tot de opening, zeer goed. Kort, krachtig, sjiek, heel goed in elkaar gestoken. Een goeie overgang tussen de act, de verbranding van de brandduivels en het vuurwerk. (Tijdens het vuurwerk maakte ik me wel zorgen, Desmo was namelijk buiten, en hij is niet direct fan van vuurwerk. Ik ben al is een kat verloren door vuurwerk, en ben dit geen 2de keer van plan!)

The expendables waren niet de moeite om over te schrijven. Slechte covers, slechte zangkwaliteit, alles behalve grappige intermezzo’s. De pintjes met paar mensen van ‘t Smiske waren veel interresanter!

Foto’s van de stoet etc volgen nog, maar daar zorgt Greet voor!

Van een klein feestje naar ziek zijn.

Gisteren was het een verjaardagsfeestje in ‘t Smiske. (Ik heb de indruk dat ik de laatste tijd veel in ‘t Smiske zit :D)
Een klein gezellig feestje. Met leuke muziek. Lang geleden dat ik nog zo gedanst heb!

Maar waar vind je nog feestjes die een mix spelen van jong en oud, folk, alternatief, soundtracks van tekenfilms etc?
Counting Crows, Jovanotti, Herman van Veen (Uhu, u raadt het goed, de soundtrack van A J Kwak!), de kleine zeemeermin, Hakuna Mattata, Boudewijn de Groot en Faithless.
Ik heb me rot geamuseerd.

En toppunt van de avond?
Iemand een gat in de nacht blij maken met een aardbeienijsje! Ge had haar oogskes moeten zien jong!

Deze morgen was het veel minder. Vroeg eruit omdat ik een buurtfeest organiseer, maar Keelpijn, Hoofdpijn! Inderdaad, met Hoofdletter, want het gaat niet weg met een pilleke 🙁

Blogbeque Pt2 : beetje logistiek

Le moment supr?ɬ™me nadert….
De eerste logistieke bedenkingen beginnen ook te komen.

Zo bedacht ik bijvoorbeeld dat mojito’s in glazen horen. Bacardi of Havana Club kunnen die misschien sponsoren? Bacardi dus niet he… Nope, die geven liever een fles rode Vodka bij aankoop van etc…

Of tafels. Genoeg tafels om al dat volk te zetten. Daar lijkt een oplossing voor te zijn. Indien niet, zoek ik hard verder.

Stel je is voor dat het regent… Dat heb ik echt niet in de hand. Maar de lieve mensen van ‘t Smiske stellen hun etablissement ter onzer beschikking. Het enige dat kan gebeuren is dat er mss iemand anders ook een pintje komt drinken. Of dat er een groepje optreedt. Maar dat maakt het alleen maar leuker!

Paramount Styles

Vorige zondag was het weer een leuk optredentje in t Smiske.
Paramount Styles kwam spelen. Dit is de nieuwe groep van Scott Mcloud van Girls Against Boys.

Als voorprogramma was het Tommigun. Tommigun is een projectje van Thomas Devos van Rumplestitchkin en Joeri Cnapelinckx van Kawada. Een zeer geslaagde opener, en als k ze nog is weet spelen ga’k zeker kijken, een echte aanrader! Geslaagde indiemuziek, met gitaar en piano, 2 goeie stemmen, en vocale effectjes en rare geluiden :d

Paramount Styles speelde stevige rock, met de karakteristieke stem van Scott Mcloud. Soms dacht k dat ik gewoon naar een intiem concertje van Girls Against Boys aan het kijken/luisteren was.

Het leuke aan concertjes van dit type in t Smiske is dat de groepen zich amuseren, en ni spelen omdat ze “moeten”. De electriciteit viel bvb uit waardoor de basgitaar niet meer klonk, maar de rest van de groep speelde instrumentaal verder, de drummer speelde direct wat zachter, en we kregen dus een soort akoestisch optreden op elektrische instrumenten. Grapjes en steken vlogen over en weer, en achteraf stapt de groep gewoon de zaal in voor een pintje of een geuze.

Heb je is de kans een optreden te kijken in t Smiske, zeker doen!