Hopduvelfeesten, het zit erop.

Ze zijn voorbij, de Feesten. Ik voel me een echte Assenaar. Wemmel lijkt zo ver weg tegenwoordig.

Maar goed, de feesten dus. Vrijdagavond had ik al kort overlopen, en Greet heeft een mooi overzicht van het weekend.

Zaterdag begon voor ons met een optreden van De Mens. Voor mij direct het hoogtepunt van de avond. Ik blijf genieten van de snelheid, de kracht, de uitstraling van die gasten. Ondertussen ook al wel wat op leeftijd, maar toch zwaar blijven rocken. Frank was wel sterk vermagerd had ik de indruk.

Na De Mens volgde Vive la f?ɬ™te, altijd wel prettig dansbaar. Maar ik begin toch stilaan genoeg te krijgen van altijd hetzelfde actje. Kirrende Els, wauwelende Danny.. het wordt afgezaagd.

De Trippelfuif was de moeite, al hebben we alleen buiten meegemaakt. Alle Assenaren mochten hun top5 opsturen, en daaruit werd dan een feestje gebrouwen.

Zondagochtend was wat wazig. Maar dat duurde niet lang. Zondag is namelijk stoetdag. De Hopduvelstoet. En ditmaal was het speciaal, ik had namelijk heel hard meegewerkt aan de duvels van Kunstencentrum ‘t Smiske. De aanloop naar de stoet was leuk, geschminkt worden in duivel, alles de laatste keer checken, en dan wachten tot het vertrek. Een klein technisch probleempje zorgde ervoor dat we wat later vertrokken, maar eens dat opgelost was, was er geen houden meer aan.
En dat alles goed ging, hoorden we ‘s avonds. We hebben namelijk de eerste prijs gewonnen in de categorie “Best uitbeelden van de spreuk” (Alle groepen kregen een Assese uitspraak die ze moesten uitbeelden, de onze was “De witte duivel is slechter dan de zwarte”).
Ook onze brandduivel viel in de smaak lees ik net in de krant.

Na de stoet trad Aedo op, na hun vorige doorgang met een beatboxer, nu terug normaal. Ik heb mij enkele keren gewaagd aan een bourr?ɬ©e, een tovercirkel en een scottisch, maar het is duidelijk, 45 minuten boombal-initiatie is _niet_ genoeg!
Na Aedo was het tijd om thuis mij te gaan ontschminken, en wat op te warmen. Bij mij viel het mee, maar Greet was een ijsklompje op pootjes.

Het slotspektakel was, in tegenstelling tot de opening, zeer goed. Kort, krachtig, sjiek, heel goed in elkaar gestoken. Een goeie overgang tussen de act, de verbranding van de brandduivels en het vuurwerk. (Tijdens het vuurwerk maakte ik me wel zorgen, Desmo was namelijk buiten, en hij is niet direct fan van vuurwerk. Ik ben al is een kat verloren door vuurwerk, en ben dit geen 2de keer van plan!)

The expendables waren niet de moeite om over te schrijven. Slechte covers, slechte zangkwaliteit, alles behalve grappige intermezzo’s. De pintjes met paar mensen van ‘t Smiske waren veel interresanter!

Foto’s van de stoet etc volgen nog, maar daar zorgt Greet voor!