Die keer dat ik nog eens naar de Quick ging

Het was alweer een tijd geleden, maar gisteren ben ik door omstandigheden nog eens in de Quick in Wemmel beland. Lang bij een klant blijven zitten, nog een volle namiddag, de Quick leek een goeie optie voor een snelle hap.
Ik ben buitengekomen met een maag in de knoop door frustratie en ergernis.

Bij het binnenkomen hangen er in de Quick papiertjes op. Zo nieuwsgierig als ik ben, ga ik die dus eens lezen. Spijtig genoeg was er in de hele keet geen enkel van die papiertjes in het Nederlands te vinden. Eentalig franstalige vacatures. In Wemmel. In de vacature ook geen taalvereisten omschreven.
Dit was al genoeg om wat frustratie op te wekken. Ik ben namelijk opgegroeid in Wemmel, de prachtige Vlaamse gemeente tegen Brussel, met faciliteiten voor de Walen. Ik heb de verfransing zien komen, eerst met mondjesmaat, nu ruwweg agressief.

Maar bon, ik ging mijn dag niet laten verknallen door dit futiliteitje. Tot ik aan de besteltoog kwam. Klanten voor mij in het frans, en dat ging allemaal goed en vlot. Toen het mijn beurt was, werd ik hartelijk onthaald met een opgewekte “Bonjour!” Ik antwoordde met “Goeiedag” en plots stond er een arrogante klootzak voor mij. Ik kan het niet anders uitdrukken…
Volhardend nam hij mijn bestelling op in het frans, ook al antwoordde ik op elk van zijn vragen in het Vlaams. Een Big Bacon menu is blijkbaar iets anders in het Vlaams, want ik kreeg een Giant (een Gé-an gelijk ze t zeggen daar…). Heel traag en duidelijk articulerend kreeg ik dan toch aan de persoon aan de andere kant wijs gemaakt dat ik geen Giant had gevraagd maar een Bacon.
Bij het afrekenen kreeg ik natuurlijk in het frans te horen wat mijn schuld was. Meermaals “Excuseer” en “Pardon” monden uiteindelijk uit in met de vinger naar de kassa wijzen en kwaad naar mij kijken.
Ik ben de klant, ik verwacht op zijn minst wat klantvriendelijkheid. En als het even kan was ik graag in een Vlaamse gemeente geholpen worden in mijn moedertaal, het Nederlands. Dit is blijkbaar voor deze Quick-vestiging teveel gevraagd.

Behalve dit gedrag zorgde taferelen in de keuken ook voor een sterk verminderde eetlust. Zonder haarnetjes burgers stapelen, gasten op vuile, afgestampte schoenen, met eten naar elkaar gooien, tijdens het burger-bouwen zelf een stuk burger in de mond proppen, geroep en gescheld… Echt top, die nieuwe opengewerkte keuken met inkijk.

Beste Quick Wemmel en Quick algemeen, Wemmel is nog altijd een Vlaamse gemeente. De aankondigingen en andere mededelingen horen dus in het Vlaams te zijn. Dat er ook franse briefjes ophangen, tot daar aan toe, het blijft een faciliteitengemeente. Maar dit gaat echt te ver.
Als Vlaamse klant word ik ook graag bediend in mijn moedertaal, en niet als vuil behandeld omdat ik Vlaming ben.
Is het zo moeilijk om personeel te vinden dat tweetalig is? Indien ja, dan zit er niks anders op dan het personeel dat nu voor Quick Wemmel werkt op taalcursus te sturen zodat ze zich toch een beetje in het Nederlands kunnen uitdrukken. En misschien direct ook een cursus klantvriendelijkheid.
Qua hygiëne, kijk, dat is jullie probleem. Ik kon het alleen maar constateren, en besluiten dat het de laatste keer was dat ik nog een voet binnen zette in deze Quick-vestiging.

Ik verwacht een concreet antwoord op bovenstaande vragen, en in de zeer nabije toekomst ook een oplossing.

Ik hoor het graag!

 

 

EDIT: Ik heb van de zelfstandig uitbater van de Quick in Wemmel volgende reactie gekregen:

 

Geachte heer,

 

Mijn naam is H.Z.  en ik ben zelfstandig zaakvoerder van de Quick te Wemmel.Via de klantendienst van Quick werd ik op de hoogte gesteld van uw onaangenameervaring in mijn restaurant en ik wens mij hiervoor allereerst te verontschuldigen.

Het taalgebruik in mijn restaurant is voor mij geen futiliteit . Dat een aankondiging voor vacatureenkel in het frans is kan niet voor mij en het kaderpersoneel weet dit nochtans. Ik heb dit danook onmiddellijk laten aanpassen.

Wat betreft het onthaal verwacht ik een minimum aan tweetaligheid , met name de klant in zijneigen taal bedienen , ook door “franstalig personeel”. Jammer genoeg , en dit is niet de eerste keer zijn er personeelsleden die het vertikken dit toe te passen , ook al kunnen ze zich wel behelpen in het Nederlands. ( zo moeilijk is een onthaal bij Quick nu ook weer niet). Weet wel dat wij heden bijna geen Nederlandstalige kandidaturen meer ontvangen en dat taal wel een selectiecriteria is.

Daarnaast heb ik begrepen dat de houding van de kassier allesbehalve vriendelijk en “correct” was.

Dergelijke houding kan absoluut niet !Ook de taferelen in de keuken zijn zeer onprofessioneel en stroken totaal niet met mijn visie op vlak van kwaliteit en hygiëne.  Ik ga ervan uit dat u vrijdagnamiddag in het restaurant bent geweest en ik zal dan ook niet nalaten te checken wie er op dat moment aan het werk was en hen wijzen op hun verantwoordelijkheid en contractuele verplichtingen.

Daarnaast zal ik een algemene richtlijn lanceren naar kaderploeg op vlak van communicatie en vertrekt er een persoonlijk schrijven naar alle medewerkers om hen te wijzen op hun contractuele verplichtingen wat betreft het tweetalig onthaal.

Ik zal eventueel taalcursussen overwegen indien dit nodig zou blijken.

 Dank voor uw reactie

 Vriendelijke groeten

 H.Z.

Zaakvoerder Quick Wemmel

Moe maar gelukkig

Net een namiddagje bij de grootouders en nonkel gewerkt. De winterperiode is de tijd van het jaar om serre’s te herzetten. In het najaar stonden er nog bolchrysanten in de serre die we vandaag herzet hebben, nu staat ze op de eerste Prunus.
Een serre verzetten is een zwaar werk, dat begint met ramen afpakken (houten kader van 1,5×2,5m met glas in) en opstapelen in de juiste volgorde.
Nadien kan de serre in onderdelen uit elkaar genomen worden en terug opgebouwd over de nieuwe teelt.
Morgen moeten de “brugges” en de ramen nog gelegd worden en dan kan de eerste Prunus afgestookt worden.

Dus nu ben ik moe… moe maar gelukkig. Zware handenarbeid, maar ondertussen babbelen en lachen met de nonkel(s) (vandaag heeft een andere nonkel ook nog geholpen, normaal is het enkel onze nonkel Willy), naar de verhalen van vroeger luisteren van mijn grootvader. Vandaag ging het vooral over bomen afdoen, welke ze waar en hoe hebben afgedaan, en hoe dik die wel niet waren.
Ik voel me dan terug een piepjong gastje tegenover de verzamelde ervaring die er dan rondom mij staat.
En ik voel mij diep gelukkig. Mijn grootvader, mijn held, is de persoon waar ik een massa van heb geleerd over planten, weer en het oude Wemmel.
Nonkel Willy is de persoon die mij mijn passie voor machines bezorgd heeft. Ik kon nog niet lopen toen ik op zijn arm meeging naar de eerste opendeurdagen van machineverkopers in de buurt. Het is ook met hem dat ik al eens kan mijmeren over het komende bloemenseizoen, en over welke teelten waar moeten komen, of wanneer de Pioenen of Hortensia’s moeten verplant worden.
Vandaag was ook Nonkel Paul erbij. In mijn ogen de beste boomzager die je je kan inbeelden. Eentje die geen schrik heeft om een moeilijke boom in moeilijke omstandigheden om te leggen.

Dit zijn de momenten waar ik echt van geniet. Een bord warm eten van de meter en dan na het middagnieuws den hof in trekken om te werken.

Jaja, van werken op de bloemisterij word ik gelukkig….

Mijn vaderland, mijn vlaanderland, mijn nondedjus patatteland

Prachtig stukje tekst, Mijn Vlaanderland van Willem Vermandere. IK hou wel van die oude taalgang van hem, de kronkels, de omschrijvingen. Ook al is Willem een West-Vlaming, ik voel dat wat hij omschrijft in pakweg Mijn Vlaanderland of Blanche en z’n peird ook pas in mijn Vlaams-Brabant.
Ik ben opgegroeid in het Wemmelse, faciliteitengemeente naast Brussel, met aan de voordeur zicht op het Atomium en de Heyzel, en aan de achterdeur zicht over glooiende akkers, met de kerktorens van Relegem, Kobbegem en Hamme.

Nu woon ik in Asse, op de grens tussen de Wemmelse akkers en het Pajottenland. Mijn uitzicht is minder mooi (een watertoren, flatgebouwen in opbouw en zo meer), maar het gevoel blijft. Ik ben verliefd op “mijn” streek.

Zo zijn er enkele plekjes waar ik graag eens vertoef. De bloemisterij van mijn grootouders bijvoorbeeld, tussen de oude serre’s, de planten en bloemen, en de uitzichten op Relegem, Asse, Kobbegem.

Een ander prachtig stukje Vlaams-Brabant is Pervivo op de Kersterheide. Een park waarin bomen worden aangeplant voor kindjes die aan een handicap overleden zijn. Beetje luguber verhaal, maareen prachtig park op een heuveltop, met uitzicht over zowat gans het Pajottenland.

De andere kant van Asse heb je Meise en Brussegem liggen. Op de heuvelkam tussen beiden loopt een oude romeinse heirbaan. Die weg heet trouwens nog altijd de Heirbaan. Vanop deze heuvelkam, vooral het stukje tussen de 7sprong (een knooppunt van 7 wegen, wandelwegen en vergeten loswegen) en de radiotorens in Brussegem, heb je een zicht over gans Brussel, zie je de Abdij van Grimbergen, en langs de andere kant zie je op een klare dag zowel de Sint-Romboutstoren in Mechelen als de Haven van Antwerpen.

Vlaams-Brabant heeft ook verschillende provinciedomeinen. Een echte aanrader daarin is Het Vinne in Zoutleeuw. Het Vinne was vroeger een meer(tje), dat in de 18de eeuw is drooggelegd, en volgeplant met populieren voor de stekskesfabriek van Union Match. Een aantal jaar geleden is het via omwegen terug onder beheer van de Provincie Vlaams Brabant gekomen, en door (dankzij) mijn vroegere job ben ik in Het Vinne terecht gekomen. De populieren zijn weg, en de pompen zijn stilgelegd. Het Vinne is terug een meer, 80 hectare groot ongeveer, en een prachtig stukje natuur.

Eigenlijk zijn er nog zoveel prachtige stukjes in Vlaams Brabant, gaande van ongerepte natuur, kleine authentieke dorpskommen tot architectuur met een brok geschiedenis. Ga zelf eens op ontdekkingstocht! Wordt fan van Vlaams Brabant

De Midwinter Blogbecue was een succes!

Zo, hij zit er op!Het is te zeggen, al van zaterdagnacht, maar alles is nu bezonken. Ik heb de hele blogbecue eigenlijk een beetje in een roes meegemaakt, ziek en mottig als ik was. Maar gisteren en vandaag is alles doorgedrongen en bezonken. Ik heb weer een heleboel dingen bijgeleerd, maar vooral, ik heb genoten van de sfeer, de geuren en smaken, de comedy en de muziek, en vooral, jullie aanwezigheid!

Ik wil iedereen bedanken, voor de hulp (jullie hebben mijn hartje warm gemaakt), voor de aanwezigheid, voor de fun, de babbels, het gepook (of is het gepoken?), de foto’s, de filmpjes, de knuffels.

Ik zou graag iedereen persoonlijk bedanken, maar ik heb schrik dat ik iemand over het hoofd zou kijken!

Ondertussen zijn er al een resem verslagen geblogd, foto’s en filmpjes gepost, en om het gemakkelijk te maken, geef ik hieronder een opsomming :

Foto’s werden er natuurlijk ook gemaakt. Wat zou een bloggersbijeenkomst zijn zonder een massa camera’s?

De sponsors wil ik graag natuurlijk ook bedanken! Talking Heads, Enchant?© voor de steun, Beat It Club en Freejays voor de muziek, Leven in Leuven voor de Sangria!

De comediens waren Frank Tierens, Gerrit de Bremme en Seppe Torremans. You made me laugh guys!

En ook een heel speciale dank aan de mensen die geholpen hebben! Zonder jullie was het niet gelukt! Bedankt!
Ik ben heel blij dat ik een heleboel mensen voor het eerst zag, ik ben heel blij dat ik anderen terugzag.

En nu? Nu denken we aan de volgende editie he 🙂
Maar, volgende keer doe ik het beter, want ik vraag jullie hulp, op voorhand. Mensen die mee willen organiseren, laat iets weten 😉

Jaarmarkt Wemmel

Gisteren had ik al geblogt over Get Ready & het Hooghuisfestival, vandaag gaan we de rest van de jaarmarkt is overlopen he 🙂

Dus, ik ben eigenlijk wel ne serieuze sucker voor de Jaarmarkt van Wemmel. Aangezien ik toch nog altijd een echte Wemmelaar ben, ook al krijg ik het steeds meer naar mijn zin in Asse, is de Jaarmarkt een hoogdag.
Het begon al slecht zo ‘s ochtends. Ik was vroeg wakker, maar op de een of andere mysterieuze manier was het ineens veel later dan gepland (ik was terug in slaap gedonderd). Snel kleren aan gedaan, en door naar de Jaarmarkt dus.

Een goeie parking gevonden, en van ver kon ik de koeitjes en paardjes al zien. Het belangrijkste aan elke jaarmarkt is toch de vee-keuring. Ik kan er uren doorbrengen, tussen al die beesten.
En ik heb zoveel hoogachting voor de keurders. Allemaal jonge rakkers van 60-70-80 jaar oud. In een oogopslag hebben ze de plus en minpunten van de koeien gezien. Nadien verklaarde een van de keurders dat je naar een koe moet kijken als naar een vrouw. “Ge hebt er toch ook liever een die ni met haar knie?ɬ´n tegen elkaar wrijft he, want da ga moeilijk open *gringrin-wink-grinnik*” (NIET mijne quote dus he! En moet je ook nog is denken dat dit uitgesproken wordt in het Pepings)

Ik vond dat er dit jaar opmerkelijk meer runderen waren dan de voorbije jaren. Ezels waren er ook zeker meer. 30 in plaats van 18 zoals vorig jaar. De trekpaarden waren ook sterk vertegenwoordigd.

De rest van de markt was beetje teleurstellend. Paar stomme kramen (eentje om uw tegels te polieren, eentje met filters voor uw dampkap/stofzuiger, etc) Snoepkraam ZONDER spekken, en de obligate Indianen en Pakistanen.

Foto’s van de dieren volgen nog. Ik moet misschien is beginnen uitkijken naar een flickr-accountje.

Get Ready!!

Uhu, u leest het goed. Niet zomaar “maak je klaar”, maar de enige echte GET READY! Glen en Koen en Jimmy!
Het was gisteren dus Jaarmarkt in Wemmel, en op die jaarmarkt, het Hooghuisfestival.
We waren er net op tijd voor Kawada, die gevolgd werden door Get Ready! en Buscemi.

Eerst Kawada. Het was de 2de keer dat we ze zagen, en ik moet zeggen, Kawada was trashier dan de vorige keer. Minder goed ook. Spijtig, want de vorige keer heb ik er niet optimaal van kunnen genieten door omstandigheden (of hoe moet je een dronken neef anders noemen?) Joeri en de zijnen kregen het publiek ook niet echt warm. Zelfs “Creating a bigger boat” kreeg geen reactie, terwijl dat nummer toch al airplay heeft gekregen en zo. Nuja, Kawada blijft goed!

Het was duidelijk dat het publiek aan het wachten was op Get Ready! Te pas en te onpas werd Diep, of Marjolein ingezet door de menigte, hun naam werd gescandeerd, all very 1996 dus! Het optreden was een mix van covers, intro’s van hun eigen nummers, en medleys. De Sexy Boys deden hun ding (en dan heb ik het over J-bird, Whack en Jozzibit) en dat werd tot op het podium gesmaakt. Ik heb mij geamuseerd, iets dat ik eigenlijk nooit had verwacht op Get Ready :d

Na Get Ready effe een verdiende break, met frietjes van het beste Kermiskot.
Bij het terugkomen was Buscemi al bezig, niet slecht, maar zoals iedere keer met hem had ik weer wat meer verwacht. Dus zo gigantisch lang hebben we het ook nemeer uitgezongen.

Tussen de optredens door, socializen, drinken, eten, bijbabbelen.

U leest hier trouwens meer over bij Wapi & Whack, foto’s op facebook.
Organisatie door Fanny, die een vintageshop heeft in Mechelen. Moet ik dringend is naartoe!

Ze wouden ni da’k thuis geraakte vandaag!

Bijna anderhalf uur om van Wemmel in Asse te geraken. Normaal ga’k altijd binnendoor (over Brussegem dus), maar deze keer besliste ik om langs de Ring te gaan. Oh Boy! Was da een foute keuze :s

Een uur van oprit Wemmel tot afrit Asse. Derna, den N9 verzadigd. Stapvoets, stilstaan en zo’n dingen. Dus, ik denk, Kobbegem, da moet wel lukken. Mijn sluipwegje langsdaar was afgesloten, verhardingswerken. Duus, terug achteruit, en we zullen de Steenweg nog is proberen. Just niks! File in Kobbegem-centrum. Uiteindelijk op de Steenweg geraakt, en dan het lumineuze idee om langs de Zittert te gaan. Again, Oh Boy! Uiteindelijk toch thuis geraakt!

Blij da’k thuis ben! En naft da mij da gekost heeft 🙁

Hiernet in de GB

afb110.jpg

Pringles, met eentalig arabisch opschrift.
Het is nog ni erg genoeg dat zowat alles in het frans is daar….