Dag peter, peter Mollem, grote sterke grootvader, de vaste waarde van de familie. Vader van 10 kinderen, grootvader van 20 kleinkinderen, overgrootvader van 13 achterkleinkinderen en nog 2 op komst. In de woonkamer op Sleewagen hangen foto’s van dat indrukwekkende nageslacht. Lang geleden pasten ze nog op een prikbord, intussen palmen ze bijna de hele muur in.
Je was altijd zo blij om ons te zien en toonde oprecht interesse. Je vond het belangrijk dat we goede punten haalden op school, je was niet voor niks onderwijzer. Maar je wilde toch vooral dat we een richting of een job kozen die we echt graag deden, waarin we ons konden ontplooien en gelukkig zijn, ook als onze keuzes minder evident waren. Elk nieuw lief werd met open armen ontvangen, al hielp het wel als ze konden meepraten over voetbal, de koers of politiek. Elke nieuwe baby tilde je enthousiast in de lucht of nam je bij je op schoot. Je werd er zo vrolijk van! Je ogen schitterden als er kindjes waren.
Liefste peter, we hebben zoveel warme herinneringen aan die grote boomgaard, waar we mochten ravotten en sjotten, in de appelbomen klimmen, over de beek springen. We mochten volop kind zijn bij jou. Eindeloos zaten we op die oerdegelijke wipplank, veel plezanter dan een schommel. We zien je nog staan, op die ellenlange ladder in de kerselaar, met je hoed op. Je was en bleef een boerenzoon met veel liefde voor de natuur. Je genoot van je moestuin, tot op het allerlaatst. En wie in de zomer langskwam, kreeg een krop sla, een paar kilo appelen of heerlijke tomaten mee naar huis.
Peter, je hebt ons wijze levenslessen gegeven door te zijn wie je bent. Jij hebt ons geleerd te houden van anderen zonder te oordelen. Jij hebt ons getoond hoe waardevol het is om je in te zetten voor de gemeenschap. Belangeloos, zonder iets terug te vragen. Jij hebt bewezen dat je een druk en gepassioneerd leven kan leiden zonder te stressen. Geduld hebben, sober leven, vreugde scheppen uit kleine dingen, aandacht voor gezinsgeluk: we kunnen er allemaal een voorbeeld aan nemen.
Peter, je was een man uit de duizend. Een grote, maar kwetsbare beer van een vent. Het verlies van meter viel je zwaar, je bent haar zo hard blijven missen. Ook je hersenbloeding heeft je een grote schok gegeven. Het leek alsof je daardoor nog meer besefte hoe kostbaar je tijd was. Je vroeg niks, wilde niemand tot last zijn. Je slaagde erin om met de hulp van je kinderen in je huis te blijven wonen, vastberaden om je vrijheid te behouden. We koesteren de uren en momenten die we nog met jou hebben mogen delen. Je mag nu rusten bij meter, nonkel Ludwig, Tommeke en Thomas. Danku, peter, je bent een goede grootvader geweest. We dragen je voor altijd in ons hart.
Heel veel sterkte…
knuffels…