Vroeger, toen ik jong was, en mooi, en op de radio nog dingen als Club Brussel en Metalopolis te horen waren, waren er ook een hele resem vlaamse muziekgroepjes. Muziekgroepjes die echt wel de moeite waren… Ik kan ze niet echt meer plaatsen in de tijd, de ene was er al wat vroeger dan de andere…. En de laatste tijd merk ik van mezelf dat ik meer en meer terug nummers zoek van die groepjes. Wat is er gebeurd met Eden, Nemo, Angelico of Lunascape?
Club69 – K’s Choice
Enkele weken geleden, toen k op de BBQ-workshop was, kreeg ik telefoon van Andrew, in naam van Sony Music… “Of ik zin had in K’s Choice?”
Mensen die mij een beetje kennen weten natuurlijk dat ik een superfan ben. Zowel van K’s Choice als van Sarah Bettens solo trouwens. Maar bon, Club69 van Stubru had dus K’s Choice op bezoek, en ik mocht erbij zijn!
Marnik, ook al zo’n superfan, vergezelde mij die avond. We waren nog maar enkele dagen tevoren naar de groep gaan kijken in de Lotto-Arena, maar Marnik is van hetzelfde principe als ik, namelijk “er bestaat niet zoiets als een overdosis K’s Choice”.
In de Lotto-Arena waren ze super, maar we stonden op het bovenste balkon, en zaten dus niet helemaal in de sfeer… In de kleine Marconi-studio van de VRT was dat natuurlijk anders. Sarah en Gert op arm-afstand, directe interactie met het publiek, puur genieten.
Het leuke aan K’s Choice is dat ze zo een ongelooflijke vaste fan-base hebben. Ok, merendeel (as in 99%) zijn lesbinims, maar om het met de gevleugelde Tweuven-slogan te zeggen, “Dat voelt ge niet….” Een voordeel aan zo’n fanbase is natuurlijk dat de sfeer er van de eerste noot inzit. En vanaf die eerste noot was het genieten. Kippevel bij “Butterflies instead”, de nieuwe nummers die al iets vertrouwder klonken, mee neuriën met “Not an addict”, en afsluiten met het prachtige “God in my bed”.
Voor Marnik een prachtig verjaardagscadeau, voor mijzelf een prachtig gewone cadeau, danku Sony Music!! (en Andrew/Enchanté/Adhese, en Stubru, en Sarah & Gert en de rest van de groep!
Mètt&Co
In Asse vindt er al een aantal jaren het muziekgeheel Mètt&Co plaats. Mètt&Co is iedere vrijdagavond van juli & augustus gratis muziek op de Hopmarkt. Vorig jaar heb ik zo bijvoorbeeld genoten van ondermeer Kawada, Aedo& Sjenka Danhieux en verschillende anderen.
Dit jaar wordt het startschot van Mètt&Co gegeven op vrijdag 3 juli met Buurman.
Heb je zin om te komen? Niks houdt je tegen! Het is gratis, het is gezellig, het is in Asse! (en je kan er mij vinden!)
Push!
Soms zijn er zo oude nummers die je ergens vaag opvangt, je weet dat je het kent, maar alleen een lijntje tekst blijft hangen. En dan is het tijd om Google nog eens te gebruiken. Gisteren hoorde ik bij @Xi0n zo een nummertje passeren, maar het was te laat, iTunes stond op shuffle, en we vonden het niet terug. Google bracht soelaas. Ik heb het gevonden!
She said I don’t know if I’ve ever been good enough
I’m a little bit rusty, and I think my head is caving in
And I don’t know if I’ve ever been really loved
By a hand that’s touched me, well I feel like something’s
Gonna give
And I’m a little bit angry, well
This ain’t over, no not here, not while I still need you
Around
You don’t owe me, we might change
Yeah we just might feel good
Club69
69 paren, 1 radiostudio, 1 steengoeie groep. Dat is het concept van Club69.
Vorige week was ik een van de gelukkige personen die, samen met Life (Life had gewonnen, ik mocht mee), naar Starsailor kon gaan kijken.
De Marconi-studio begint stillaan als een thuis aan te voelen, ik heb er al genoten van ondermeer Krezip, Sarah Bettens, Janez Dedt, en menig andere.
De ruimte was mooi gevuld, klaar voor een uurtje live radio. Starsailor verwende ons met nieuwe nummers, maar ook hun grootste hits. Vooral Alcoholic was prachtig. De mannen stonden te zweten als varkens onder de spots, maar dat deerde hun niet. Ze rockten zoals ze het goed kunnen!
Bedankt Life, bedankt Stubru!
oja, zij die hier terecht komen op zoek naar sexy time, you are wrong!
You don’t understand me
Zo’n zalig nummer! The Raconteurs… Jack White doet het nog maar eens…
And there’s always another point of view
A better way to do the things we do
And how can you know me
And I know you.
If nothing is true
The Do & Yoko Sounds
Gisteren nog eens naar het Cirque Royale afgereisd. In zeer goed gezelschap. Life had 2 tickets voor The Do, en ik heb haar kunnen overtuigen dat ik echt wel geschikt was om mee te gaan. De deal was, als ik haar voorzag van eten, mocht ik mee. Zo gezegd zo gedaan. Wok van kip, prei, sjalot en paprika met penne in ruil voor een avondje muziek, ik vind dat een goeie deal.
Zoals gewoonlijk wanneer ik naar het Koninklijk Circus ga, had ik weer geluk met parkeren. Doe het maar he, Brussel centrum, en meteen een plaatske vinden! We waren dik op tijd, maar aangezien het genummerde plaatsen waren, geen stress. De plaatsen zelf vond ik niet schitterend, de stoeltjes oncomfortabel, en het geluid was een beetje te mono (we zaten rechts van het podium..)
De openingsact, Yoko Sounds, klinkt zeer goed op myspace. Live vond ik het gene vette. Te elektronisch, te clean. Hier en daar zag je invloeden van Portishead, Hooverphonic, maar er had een vetter randje aangemogen. (Pakweg een basgitaar of contrabas hadden al veel geholpen…)
The Do was wel de moeite. Echt de moeite. Hun cd klinkt heel zacht, indie-poppy. Live ging het er heel wat trashier aan toe. De bandleden waren zich overduidelijk aan het amuseren, en het publiek genoot. De bekendere nummers zorgden voor heel wat reactie, maar ook het nieuwe nummer dat ze voor het eerst speelden werd meteen meegeklapt. Als bisnummer volgde nog “Stay just a little bit more”, meteen het prachtigste nummer van de hele avond.
Een afsluitend palmke en colaatje in ‘t Smiske maakte de avond compleet.
80’s video’s
Ik kreeg gisteren een mailtje. Van een meisje. Eentje die wist dat ik toe was aan wat opmontering, en dat met dat mailtje (mss onbewust) deels bereikt heeft.
Een link naar een website met allemaal 80’s video’s. Geniet zelf maar! Keuze te over 😀
(En ik wist niet dat Nirvana al in de jaren 80 bezig was :-))
Geike stapt uit Hooverphonic
Ik las het daarnet per toeval. Al sinds 1998 is Geike bij de groep, na 3 andere zangeressen die het kortstondig uithielden.
Mijn bewuste Hooverphonic-periode begint ergens rond de periode dat Geike bij de groep kwam. 2wicky was mijn eerste grote favoriete nummer van hun. Op een gegeven moment had ik elke CD, een vinylplaat, posters, posters etc. Zelfs een badge van een optreden, met een BAND-vermelding. Access all areas en zo….
Geike was een toffe madam. Nuja, toch in die tijd dat ik de kans heb gehad er een aantal keren backstage of in het KK van de VUB mee te praten.
Hoe gaat Hooverphonic evolueren? Het gaat in ieder geval vreemd zijn.
Nuja, Geike heeft Kyoko Baertsoen doen vergeten, en uiteindelijk is iedereen vervangbaar. Ik ben eigenlijk meer benieuwd naar Geike’s nieuw project.
This strange effect moet, denk ik, de eerste hit geweest zijn met Geike.
(Misschien kan Houbi mij verbeteren indien nodig?)
Sometimes is dan weer ver het einde.
(crappy kwaliteit, sorry)
I (L) Piano
Ik hou van nog veel andere instrumenten ook hoor. Hell, ik hou van alle instrumenten als ze gebruikt worden om mooie muziek mee te maken.
Maar piano…. dat heeft toch een streepje voor. Het begon bij het beluisteren van An Pierl?© jaren geleden. In de tijd dat er in Wemmel nog een caf?© was dat het Kaffeeke heette, waar je bij de Go Guinness van ‘t vat kon krijgen, en de dochter mijn liefje was. Laure speelde ook piano. Beneden in het galerijtje waar haar mama keramiek tentoon stelde, stond een piano, en soms speelde ze eens een stukje. Smelten jong, smelten.
Jaren later, en een nieuw lief, kwam ik te weten dat ook zij piano speelde. Op een zeldzaam moment speelde ze eens een stukje, beetje verlegen, beetje ingehouden. Ik zat dan in de zetel, weg te smelten.
En daarnet? Wel, iemand dat kan piano spelen, piano int Smiske, en smelten he…