Een palettenhuisje!

De max! Een huisje uit paletten. Van recyclage gesproken.
Het architectuur- en designbureau I-Beam heeft blijkbaar al een hele tijd geleden, in 2004 om precies te zijn, een huisje ontwikkeld dat tegen minimale kost, en met minimale middelen kan gebouwd worden.

De bedoeling van het project was om snel noodhuisvesting op te kunnen trekken, en hierbij zo weinig mogelijk externe middelen te moeten aantrekken. Tenten en dergelijke zijn natuurlijk een goeie oplossing, maar met de paletten waar voedsel, dekens en noodhulp mee worden aangevoerd, kan ook iets gedaan worden, dachten ze bij I-Beam.

En vwala, het palettenhuisje was geboren.
Dergelijke projecten doen mijn hart effe warm worden 🙂

 

Dit exemplaar is een prototype gemaakt voor de Prince Charles Royal Gardens, in samenwerking met IBM, Financial Times en Earth Awards.

Dit is een rendering van een prototype dat gebruikt is na de tsunami in Sri Lanka en Thailand in 2004.

 

 

 

 

 

Gezien bij Toad Ali Green op Facebook.

Lucht in Vlaanderen werd ‘spectaculair beter’ maar fijn stof blijft probleem

Houtkachel verboden bij mist of windstilte en Drie keer meer fijn stof dan in 2010.
Het thema “fijn stof” was niet uit de lucht gegrepen de afgelopen dagen. Het begon met de houtkachels die teveel fijn stof in de lucht pompten, over verstrenging van de wetgeving/BIW op dieselwagens tot een boete van Europa omwille van het fijne stof in onze Vlaamse lucht

Fijn stof is inderdaad niet goed, het zorgt voor problemen met de ademhaling, een resem welvaartsziektes etc. We moeten dus voorkomen dat dit fijn stof in de lucht terecht komt.

Qua dieselwagens en Europese boetes weet ik redelijk weinig, maar over houtkachels kan ik wel wat meespreken.
Ik stond op Agribex enkele weken geleden, toen plots iemand mij aansprak over mijn staaltjes die ik bij mij op de stand had staan. Een typische boer, zoals er wel meer op Agribex rondlopen, verweet me dat “da dei dinges zeng da da feijn stoef in de lucht poimpen” (zo klonk het toch, zijn dialect…)
Ik had die ochtend het nieuws niet gehoord, dus kon niet direct meebabbelen. Ik probeerde meneer nog duidelijk te maken dat onze installaties de nodige filters hadden en dat er rookgasreiniging was maar het kwaad was geschiedt.
Biomassa zorgde voor vervuiling. Nu laat ik me gelukkig door zo’n zaken niet doen maar probeer ik er iets positiefs van te maken.

Daarom geen verhaal over hoe voor een aantal mensen hun houtkachel hun enige verwarmingsbron is. Geen drama over armoede en negatieve spiraal.
Wel enkele constructieve opmerkingen:

  • De juiste brandstof in de juiste kachel!
    Een houtkachel dient om hout te verbranden. Zuiver hout. Hout dat gekapt is, gekliefd en gedroogd. Geen afvalhout, geen versleten deuren en chambrangs.
  • De juiste afstelling!
    De meeste kachels, zelfs de oudere, hebben een primaire en secundaire luchtregeling. De primaire zorgt voor voldoende lucht in de brandzone, de secundaire lucht zorgt voor circulatie van restanten van de verbranding, zoals vliegassen en houtgas.
    Indien deze luchtstromen goed zijn afgesteld, dan zal er geen fijn stof uit de schouw ontsnappen.
  • Misschien een kleine aanpassing?
    In grote systemen zijn cyclonen voorzien om vliegassen te doen neerdwarrelen. Eventueel zijn deze zelfs uitgerust met mist-sproeiers om alle vaste bestanddelen te doen neerslaan.
    Kleine houtkachels kunnen tussen kachel en schouw gerust ook met zo’n miniatuur-cycloon uitgerust worden. En doordat de rookgassen langer circuleren stijgt het rendement, en daalt de uitgangstemperatuur van de rookgassen.
  • Verbiedt bepaalde brandstoffen!
    In doe-het-zelf-zaken en tuinzaken zijn nog steeds zakken antraciet te koop.
    Zoals we allen weten is antraciet of steenkool een grote bron van CO² en fijn stof. Ik begrijp niet dat dit nog steeds vrij in de handel te krijgen is. Een eerste en controleerbare stap is het verbod op de verkoop van dergelijke brandstoffen voor particulier gebruik. Want in tegenstelling tot de grote installaties kan een kleine kachel niet met een elektrostatische filter worden uitgerust.

En wat met de grote houtketels? Wel, die hebben strikte richtlijnen en normen qua uitstoot. En deze worden, afhankelijk van de grootte, geregeld gecontroleerd. Daar zit het probleem niet. (al geef ik toe dat overal iets kan mislopen, en er dan wel problemen kunnen ontstaan…)

De regering, of het nu Vlaams of Federaal is, moet de bevolking eerst en vooral informeren, en zinnige beslissingen nemen voor ze een verbod op houtkachels op windstille momenten gaan lanceren, of taksen op auto’s omhoog drijven…

Biomassa, de grote uitdagingen

Biomassa is volgens mij de toekomst als het neerkomt op stabiele, continue, ecologisch verantwoorde energievoorziening. Zowel de vaste biomassavormen zoals hout of gras/rietsoorten als vloeibaardere vormen voor biogasproductie hebben echter dezelfde uitdagingen die misschien een hypotheek leggen op de toekomst van groene stroomvoorziening.

Het grootste struikelblok zijn de “Energy policies” van de verschillende landen onderling en de EU-laag daar bovenop. We hebben de afgelopen tijd gemerkt hoe plots beslissingen kunnen genomen worden, en andere beslissingen teniet gemaakt worden. De verlaging van de groene-stroom-certificaten is maar een voorbeeldje.
Naar mijn gevoel wordt er op gebied van energie op (zeer) korte termijn gedacht, en dit staat plannen in de toekomst in de weg. Garanties en langetermijnvisie zijn nodig.
Ondersteuning van regionale en nationale overheid is nodig. Maar ook Europa speelt hierin een rol. De verschillen tussen de landen onderling is veel te groot, waardoor sommige landen voorlopen, en andere achterop hinken.

Door het gebrek aan deftig uitgewerkte “Energy policies” en het ontbreken van langetermijnvisie verliezen veel investeerders hun interesse in middelgrote en grote projecten. Dit zowel op gebied van effectieve energieprojecten als projecten in de toeleveringssector (in dit geval dus de productie van biomassa of stromen voor biogas). We mogen niet rekenen op wat de staat ons bij projecten eventueel kan toestoppen qua subsidies, maar we moeten er van uit gaan dat door juiste regelgeving en “de markt” dergelijke projecten effectief investeerders aantrekt, en voor die investeerders een return on investment geeft.

Een 3de uitdaging is de logistieke keten. Deze keten draait, maar omwille van de instabiliteit van de markten (zowel energiemarkt als biomassa-gerelateerde markten) draait deze wel eens vierkant. Dit klinkt erger dan het is, maar dikwijls zien we biomassa getransporteerd worden van de ene kant van het land naar de andere kant, terwijl er in dezelfde provincie afzetmogelijkheid is. Er is nood aan marktstabilisatie, stabilisatie die er voor gaat zorgen dat er meer gekeken wordt naar lokale afzetmogelijkheden en het beperken van transportkilometers.

Niet onbelangrijk is ook de “consumer confidence”. We zijn het gewoon van de verwarming een graadje hoger te zetten en effectief te voelen hoe de temperatuur stijgt. We zijn ook gewoon dat die verwarmingsketel gewoon in de kelder of garage staat. Warmtenetten met gecentraliseerde ketel zijn in onze contreien een echte nieuwigheid, maar worden al op grote schaal toegepast in Scandinavische landen. De vragen die hieromtrent zijn, komen uit een onwetendheid van de gebruiker. Door correcte communicatie kunnen veel van deze vragen de wereld uit geholpen worden en ontstaat er een nieuwe groeimarkt voor nuttige toepassing van biomassa.

Natuurlijk zijn er van uit de biomassawereld ook uitdagingen die moeten overwonnen worden. “Secure supply” is er zo eentje van. Het goed draaien van een centrale, groot of klein, hangt af van de gewaarborgde levering van biomassa, een gewaarborgde kwaliteit van biomassa en de continuïteit in de leveringen. Door de wisselende seizoenen is het niet altijd eenvoudig om aan specifieke brandstofdefinities te voldoen, maar het is duidelijk dat er moet gestreefd worden naar die continuïteit. Voor investeerders is de twijfel of er over x jaar nog wel genoeg brandstof is een groot struikelblok. Door brandstofdefinities te gaan diversifiëren kunnen ook andere reststromen aangesproken worden, waardoor dergelijke waarborgen effectief kunnen gegeven worden en de markt stabieler gaat worden.

We staan voor een aantal (grote) uitdagingen, maar de toekomst is positief voor biomassa. Laat er ons op alle niveaus voor zorgen dat we die uitdagingen snel de baas kunnen….

De toekomst van energie

Ik ben altijd redelijk begaan geweest met alles wat met biomassa te maken had. In eerste instantie vooral de technische kant van de zaak (verkleinen, zeven etc), maar gaandeweg ook meer en meer geïnteresseerd geraakt in het energetisch potentieel van de verschillende vormen van biomassa.
Door mijn groeiende interesse in hernieuwbare energie uit biomassa volgde automatisch ook interesse in andere hernieuwbare energiebronnen. Zonne- en windenergie, waterkracht, geothermaal, and so on.

Ondertussen ben ik werkzaam in de biomassa-sector en ben ik er van overtuigd dat het biomassa zal zijn die de grote energievraag van de toekomst opvult.
Waarom? Wel, daar zal ik in onderstaande blogpost een antwoord op geven.

Een zeer belangrijke zaak voor de energiebron van de toekomst is het CO²-neutraal zijn. Verder zal veiligheid en hernieuwbaarheid een belangrijke rol spelen. Omwille van die reden hou ik geen rekening met kernenergie in deze post.
Kernenergie is CO²-neutraal, maar er zijn grote vraagtekens bij de veiligheid en er wordt nog altijd gewerkt met een niet-hernieuwbare energiebron.

Biomassa

Biomassa is een volledig hernieuwbare energiebron, die quasi-CO²-neutraal is. Ongeveer alle plantendelen kunnen gebruikt worden als energiebron, eventueel nadat ze eerst voor andere toepassingen gebruikt zijn. Afhankelijk van de plantendelen en een resem andere factoren zoals vochtinhoud, vervezeling van de plantendelen, fractionering etc kan de biomassa verbrand, vergast of vergist worden, kunnen ze via pyrolyse of torrefactie geconditioneerd worden voor verdere bewerkingen en kan het energiepotentieel verhoogd worden.

Op dit ogenblik is het zo dat er eigenlijk 2 stromingen binnen de biomassa zijn.
De eerste is het hout. Hout wordt gechipt of geshredderd en afgevoerd voor verbranding. Eventueel wordt het hout voor het verbrandingsproces nog in pellets of briketten geperst.
De 2de stroom is het zachtere materiaal, dat aangewend wordt voor biogas. Meestal gaat het hier over energiemais of andere energie-teelten maar meer en meer worden ook andere zaken toegepast zoals dierlijke bijproducten, restafval van chemische nijverheid, GFT-afval of bermmaaisel.
Om het gebruikt en de opbrengst van biomassa te verhogen zal in de toekomst vooral moeten uitgekeken worden naar ofwel biomassa-boilers die een zeer breed spectrum van stoffen kunnen verbranden, ofwel de grondstoffen zo gaan conditioneren dat ze op bredere schaal kunnen ingezet worden.

Eigenlijk moet het geheel zo bekeken worden dat elke vorm van plantaardig materiaal, of het nu reeds bewerkt/verwerkt is of niet, een potentiële energiebron is.

Door de juiste conditionering en een logistieke keten afgestemd op de energieproductie zal biomassa een stabiele, veilige en CO²-neutrale basisbron zijn van onze toekomstige energiebehoeftes.
Waar vooral ook rekening mee moet gehouden worden is het feit dat biomassa, als enige alternatieve energiebron, een continue, stuurbare bron van energie is.

Zonne-, wind- en golfkracht

Waarom deze 3 vormen van alternatieve energie bij elkaar in 1 ondertitel? Omdat ze 1 ding gemeen hebben… onvoorspelbaarheid.
Jan-met-de-pet denkt bij hernieuwbare energiebronnen aan hun dak vol zonnepannelen of de windmolens die liefst niet in hun achtertuin staan. Net als bij biomassa is er een energiebron nodig, de zon en de wind die door de zonnepanelen of de windmolens omgezet worden in elektriciteit. Maar de zon schijnt niet altijd, en de wind is ook geen constante.

Ik hoop dat het besef snel groeit dat zonnepanelen en windmolens niet de oplossing zijn om in 2020 20% van onze energie uit hernieuwbare bronnen te halen.

Waar ik wel toekomst in zie is de toepassing van SmartGrids om de piekenergie van zonnepanelen en windmolens zo te gaan verdelen over het net dat deze gebruikt wordt daar waar hij effectief nodig is, en misschien zelfs kan opgeslagen worden om te kunnen voldoen aan een latere vraag.

Burgemeester zoekt alternatief voor windmolens

Zo titelt ondermeer Het Nieuwsblad vandaag.
Men wil in Merchtem windmolens zetten. Na veel onderzoek is er 1 locatie geschikt bevonden, namelijk de Hoge Jan op de grens tussen Peizegem en Buggenhout. Toen ik dit de eerste keer las, enkele weken geleden, had ik er al mijn bedenkingen bij, en met dit nieuwe artikel wordt het er niet beter op…

Ik ben een grote voorstander van alternatieve, hernieuwbare energiebronnen. Maar blijkbaar bekijk ik de zaken vanuit een ander perspectief dan de meeste mensen rondom mij… Zo ben ik geen grote voorstander van windmolens en zonne-energie. (Daarover meer in een andere blogpost.)

Wat met opvalt in het krantenartikel is dat 1 negatief advies voldoende is om het project niet te laten doorgaan. Geachte Heer Burgemeester, Beste Eddy, bij deze een negatief advies, ook al is het van een burger.
Windmolens zijn niet de toekomst van de hernieuwbare energie, zeker niet in Merchtem. Windmolens zijn hoogstens een aanvulling op continue energiebronnen.

Concreet voor Merchtem zouden windmolens niet meer zijn dan enkele storende elementen in het landschap die enkel bij wind piek-energie leveren, maar globaal genomen niet voldoende om 70% van de inwoners te voorzien van groene energie. Willen we de alom gekende skyline van Merchtem, met als enige herkenningspunt de oude Ginder-Ale brouwerij, echt bezoedelen met laag-rendement vehikels?

Naar mijn bescheiden mening moet een landelijke gemeente als Merchtem volop de kaart trekken van biomassa. Merchtem heeft nog altijd een hele resem actieve boeren, waaronder enkele zeer grote jongens. Merchtem heeft enkele industrietakken die bij de toepassing van biomassa gebaat zouden zijn. Merchtem heeft een niet onaardig areaal aan bermkanten, boskanten en kleine landschaps-elementen. De inwoners van Merchtem brengen jaarlijks redelijk wat groen- en GFT-afval naar het containerpark.

Door een gedecentraliseerd systeem van gekoppelde biomassa-units kan Merchtem zichzelf voorzien van elektriciteit en warmte.

Wat hieronder volgt is een denkoefening die ik hier nu maak, en natuurlijk openstaat voor herwerking, discussie en de nodige bedenkingen.
Continue reading “Burgemeester zoekt alternatief voor windmolens”

Het heeft lang geduurd….

In juni 2010 kreeg ik, niet geheel onverwacht, mijn ontslag… (zaak draaide niet zoals het hoorde, input was quasi 0, interesse in wat ik deed was naar mijn gevoel onbestaande…)
Het liet me eigenlijk redelijk koud, want zelf dacht ik er aan om na mijn proefperiode niet verder te gaan met die firma toen.

Ik was ondertussen al bijna 3 jaar niet zo goed bezig… Een eigen zaak die niet de hoge vlucht nam die ik hoopte/had uitgerekend, redelijk labiele gezondheid etc. De vrije tijd die ik plots kreeg was welkom. Enerzijds kon ik mij concentreren op Donut, anderzijds kon ik me concentreren op mezelf. Zelf eens uitzoeken hoe het met me ging, waar ik naar toe wou en hoe ik dit ging aanpakken.

Ik had ondertussen genoeg ervaring met jobs die ik deed, maar niet me de volle goesting. Ervaring die zich uitte in slecht slapen, onfris opstaan en mezelf de dag doorsleuren. Op werkgebied had ik dus redelijk snel een besluit genomen. Ik zou enkel nog gaan voor die ene job die ik _echt_ graag zou doen.
Nu is het zo dat ik in een redelijke niche-markt zit. Waar de jobs voor ITers, marketingmannen/vrouwen en social media experts in mijn ogen redelijk dik gezaaid zijn, is het in de agrarische/biomassa-sector maar een mager beestje.
Daardoor had ik dus niet veel sollicitaties, en nog minder concreet uitzicht op een nieuwe job.

Achter de schermen (maw, niet op twitter/facebook/blog) deed ik mijn ding. Ik trainde Donut tot wat ze is geworden, ik hielp op de bloemisterij (mijn grootvader wordt stillekesaan oud, en ik spring dan zeer graag bij wanneer nodig), ik pluisde de gespecialiseerde pers uit en schreef ondertussen artikels. Dit alles natuurlijk zoals het hoort (legaal enzo, moest je je er vragen bij stellen…)
Het feit dat dit achter de schermen gebeurde zorgde op een gegeven moment bij een aantal kennissen/twittervrienden voor frustraties. Begrijpelijk, maar in mijn ogen een beetje onterecht. Ik had liever gehad dat over dergelijke frustraties kon gesproken worden in plaats van dat ik via via iets moest opvangen. Maar zoals ik al zei, begrijpelijk…

Het tij keerde onlangs. Het heeft lang geduurd, maar plots op een blauwe maandag zag ik een vacature voor Operations Manager voor een firma gespecialiseerd in biomassa. Na een kort gesprek op het interim/selectiebureau en een langer gesprek met de bazen kon ik op 1 februari aan de slag.
Ondertussen zijn we ongeveer anderhalve maand verder, en kan ik zeggen dat ik gelukkig ben in mijn job. Ik regel transporten, zoek partijen hout(chips), hou contact met de energie/verwarmingscentrales, boek boten en zorg dat ze gelost of geladen worden. De dagen beginnen dikwijls vroeg, en stoppen doe ik als ik in slaap val. Maar ik sta graag op, en vind het niet erg dat er om 8 of 10u ‘s avonds nog een telefoontje binnenloopt.
Ik babbel met de chauffeurs van trekker, bulldozer of vrachtwagen, en leer bij. Ik babbel met de ingenieurs van pakweg Electrabel, en leer bij. En ik heb het gevoel dat mijn kennis er mooi tussenin past.

Ja, ik ben gelukkig in mijn job. Het heeft lang geduurd, maar nu kan ik zeggen dat de tijd die ik genomen heb me naar deze situatie heeft geleid. Tijd waarin de wandelingen met Donut een moment van reflectie waren, tijd waarin de #20KK van Koen Delvaux me dingen liet inzien, zowel toen ik voor de camera zat als toen ik kookte voor Koen en Patrick. Tijd die ik online spendeerde… tegelijk twitterend en zeverend, maar ook zoekend en speurend naar dat wat me bezig hield.

Bedankt voor jullie begrip in die tijd, en aan degene die ik gefrustreerd/op de zenuwen heb gewerkt, sorry, laat het toch maar niet aan je hart komen!

Ik doe mijn job graag.

100% Belgisch Groen

Enkele dagen geleden zat hier een folder van Electrabel in de bus. Met onder meer een stuk over 100% groene Belgische stroom. En als er nu iets is dat bij mij gevoelig ligt/mij mateloos interesseert, dan is het wel groene stroom. Vooral die uit biomassa.
Zo was ik ook uitermate geïnteresseerd in het nieuws van de nieuwe centrale van Electrabel “Max Green”. Max Green is een project in Rodenhuize, nabij Gent, waar een oude steenkoolcentrale omgebouwd wordt om op 100% biomassa te draaien. De ombouw vroeg een investering van 125 miljoen euro, en zal stroom leveren voor 320.000 gezinnen.

Op Energiekonline kan je 5 redenen lezen waarom je zou moeten kiezen voor groene energie.

Zo heb je bijvoorbeeld:

100% groen, 100% Belgisch

  • De groene energie van Electrabel is uitsluitend afkomstig van hernieuwbare bronnen zoals wind, water, zon en biomassa.
  • Deze energie is van 100% Belgische origine en dat wil wat zeggen.
  • Electrabel is de enige energieleverancier die garandeert dat voor elke kWh groene energie die u verbruikt, een kWh geproduceerd wordt op basis van hernieuwbare energieën van Belgische origine.

Of

Goed gelabeld

  • Het onafhankelijke organisme Vinçotte kende Electrabel het label ‘Groene Elektriciteit van België’ toe.
  • Dat label bewijst dat de groene elektriciteit die Electrabel voor haar residentiële klanten produceert, 100% Belgisch is.
  • Sommige leveranciers kopen garanties van buitenlandse oorsprong en voorzien hun Belgische klanten van ‘grijze’ elektriciteit.

Dat groene energie uitsluitend afkomstig is van hernieuwbare bronnen lijkt me vrij logisch. Maar dan komt het….
Deze energie is van 100% Belgische origine.
Een artikel in HLN heeft het ook over Max Green. En daarin kunnen we lezen dat de centrale gaat werken op Canadese houtpellets. Ofwel moet er de afgelopen tijd iets gebeurd zijn dat de pers niet gehaald heeft, maar naar mijn weten is Canada (nog) geen Belgische provincie. Dus voor de 100% Belgische groene stroom haalt GDF-Suez de houtpellets in Canada…
Een andere vraag die ik me dan stel is hoe groen die stroom nog is. In Canada worden bomen gerooid, die worden versnipperd, daarna verpulverd om tot pellets geperst te kunnen worden. Nadien moeten deze pellets gedroogd worden. Nadien worden ze hopelijk meteen de boot op gegooid, indien niet eerst met trein of vrachtwagen over het land getransporteerd. Eens ze in de boot zitten, vertrekken ze voor de lange reis naar de Gentse haven. Ik denk dat op dat ogenblik een steenkoolcentrale misschien minder CO2 in de lucht heeft gepompt.

“Goed gelabeld” die handel. Welke criteria heeft Vinçotte gebruikt om te bepalen dat deze centrale “Groene Elektriciteit van België” genereert?
Misschien dient deze energieproductie enkel voor industrie? En komt deze niet bij de particulier terecht? Allemaal zeer vaag….

Max Green zal, eens ze volledig draait, 1 miljoen MWh aan elektriciteit produceren. Electrabel krijgt hiervoor 100 miljoen euro aan groenestroomcertificaten per jaar, goed voor 1 miljard over een periode van 10jaar. Op een moment dat voor de particulier en de kleine ondernemingen die bezig zijn met duurzame energie, de kraan van de groenestroomcertificaten dichtgedraaid wordt, krijgt Electrabel van onze Vlaamse Regering de garantie dat voor hun de zaak nog 10 jaar ongemoeid gelaten wordt.
Om deze GSC te kunnen betalen worden belastingen aangesproken. Inderdaad, jouw geld wordt gebruikt om Electrabels monsterwinsten te garanderen.
En niet alleen de GSC zorgen voor een winstgarantie… De groene stroom die je koopt bij Electrabel komt ook duurder uit dan de standaard “grijze” stroom…

Goed bezig jongens!

(Kleine Update: Volgens Freya Van den Bossche is er geen garantie dat deze centrale 10jaar de GSC krijgt… – De Morgen)

Nieuw bos in Antwerpen in 1 nacht geplant

Zo kopte De Redactie deze ochtend.

“Actievoerders hebben afgelopen nacht 1.000 bomen geplant op een braakliggend terrein vlakbij het Mexico-eiland in Antwerpen-stad. De milieuactivisten roepen op om overal in Vlaanderen nieuwe bossen aan te planten.” (Lees meer op De Redactie of in De Standaard)

Heel mooi actie. Zomaar een bos aanplanten, op 1 nacht. Heel mooi, ondoordacht, onverantwoord, maar tja, je bent jong en wil eens iets doen.
Ja, ik heb ook guerrilla-gardening-acties gedaan. Ik heb ook zaadbommen gegooid. Maar er waren een aantal regels. Zo werden enkel verloederde stukjes gemeente- of stadsplantsoen aangepakt. En werd er enkel gebruik gemaakt van eenjarigen, die weinig onderhoud vragen.

Wat er vannacht in Antwerpen gebeurd is, roept bij mij toch enkele vragen op…
Wat als de eigenaar van het braakliggend stuk grond klacht indient wegens vandalisme? Het Gemeentelijk Havenbedrijf Antwerpen is een autonoom gemeentebedrijf met rechtspersoonlijkheid. Het zomaar beplanten van gronden van dit bedrijf kan aanzien worden als vandalisme, als een soort eco-terrorisme.
En is er rekening gehouden met pakweg wat de bomen zelf nodig hebben? De ruimte om te kunnen ontwikkelen, als het ooit zo ver komt. Lucht, water om wortels te laten groeien, kruinen te laten vormen?
Als morgen het Gemeentelijk Havenbedrijf Antwerpen het terrein met een bosfrees aanpakt, en al die 1000 boompjes de grond in freest, is dat dan geen 1000 euro verloren? Weggesmeten? Was die 1000 euro niet beter besteedt geweest aan een blijvend, serieus project?

“En ze roepen iedereen op om bossen te planten overal waar er plaats is in Vlaanderen. ‘Wij hebben getoond dat het kan.'”
Overal waar er plaats is… Dat is nogal ruim gezien he? Want als morgen enkele jongeren in Wemmel hier dat zo’n goed idee vinden, en het stuk landbouwgrond van mijn nonkel vol zetten met bosplantgoed wat dan? Opnieuw geld weggegooid, maar tja, de oproep is wel aanhoord en vervuld.
Een kortzichtige actie lijkt het me. Leuk om er effe mee in de krant te komen, maar gaan deze jongeren ook instaan voor het onderhoud van hun boompjes? Gaan zij instaan voor de kosten als er ooit moet gerooid worden?

Er zijn zoveel mogelijkheden om Vlaanderen groener en bossiger te maken. Een raad aan deze jongeren: Neem eens contact op met de Vereniging voor Bos in Vlaanderen die het project “1 miljoen bomen voor Vlaanderen” hebben. Op een doordachte manier Vlaanderen voorzien van 1 miljoen bomen, bomen die een toekomst hebben.
Een andere manier om Vlaanderen ietsje bosrijker te maken, zijn de vele kleine grondeigenaars. Gronden die alsmaar meer versnipperd geraakt zijn door erfenissen en verdelingen. Nonkel Jos en tante Julia hebben een halve hectare slechte wei. Marcel heeft 25 are onbestemde, overwoekerde grond. In plaats van deze plekjes zomaar 2 keer per jaar te maaien, plant er enkele bomen op. Groepeer deze plekjes en laat ze evolueren tot een bos, een groen lint van het ene woud naar het andere.
Een 3de manier is stuctureel inplannen van korte-omloop-hout-aanplantingen. Ok, deze aanplantingen ontwikkelen niet naar een volwaardig bos, maar vormen ook een toevluchtsoord voor vele dieren en insecten. Of ze vormen een corridor tussen bossen langs waar wild kan oversteken.

Groen in de stad is iets dat mij al lang fascineert, maar zo’n dingen moeten doordacht gebeuren. En niet zoals vannacht.
Ik hoop dat dergelijke zaken geen navolging krijgen, en dat de mensen die vannacht op pad waren allemaal eens goed nadenken, zich misschien aansluiten bij het VBV/Natuurpunt/andere organisaties, en zo hun energie samen spenderen aan zaken die een toekomst hebben.


(En tegelijk hoop ik stiekem dat de mensen van het GHA eens lachen, knipogen en het bos laten voor wat het is, zodat de Antwerpse jeugd van 2020 en later een bos hebben in de stad.)

9 oplossingen voor het klimaatprobleem (en mijn bedenkingen hieromtrent…)

Boskabout schreef een blogpost over de klimaatproblematiek, op zijn gekende manier. Ik kan me in veel punten vinden, maar heb hier en daar toch een bedenking of aanvulling. Bij deze….

  1. Steven haalt als eerste punt aan dat we moeten stoppen met het klimaatprobleem te aanschouwen als een probleem. Hier kan ik in volgen. Het is geen probleem, het is een opportuniteit, een mogelijkheid tot versnelde ontwikkeling, diepgaand onderzoek, maar op kleine schaal ook een mogelijkheid tot zelfontwikkeling. Als ieder van ons een stilstaat bij zichzelf, en kijkt wat hij/zij zelf kan doen, dan gaan vele kleintjes al 1 groot maken.
  2. Stop met energiecentrales die dagelijks enorme hoeveelheden CO2 uitstoten.
    Volgens Boskabout moeten kerncentrales en zonnepanelen onze noden op korte termijn oplossen. In een korte termijnvisie kan ik mij vinden. De kerncentrales langer openhouden is voor mij ondenkbaar. Liever zie ik een gefundeerd onderzoek naar de mogelijkheden om met hernieuwbare energiebronnen onze noden te lenigen. Het potentieel energie dat er zich rondom ons bevindt is ondenkbaar. Rioolwater kan, mits toevoeging van energierijk materiaal (vetten, slachtafval, energiemais, vermalen gft afval) methaan, biogas opleveren. Gemengd Korte Omloop Hout aangeplant op marginale gronden kan CO2 vastleggen tijdens de groei, kan aangewend worden voor energiewinning, en gaat tegelijk een verrijking vormen voor de streek waar de aanplanting gelegen is.
  3. Belasting op massa.
    Lol, mja, hij heeft een punt…
  4. Iedereen terug zijn eigen hof.
    Voor zij die frequent mijn blog lezen, het is duidelijk dat ik helemaal achter dit punt sta. Een eigen groentetuintje, lokaal voedsel, community gardening, urban agriculture, ik ben er helemaal voor. Waarom voedsel eten dat 100en kilometers heeft afgelegd?
    Ook ben ik helemaal voor seizoensgroenten. In de zomer witloof eten? Witloof is een wintergroente! In de winter komkommers? Die opgekweekt zijn in serre’s die warm gestookt moeten worden, waar s nachts het licht moet branden om de plant te doen denken dat het zomer is? Nee bedankt!
  5. Minder lokaal-kouwelijke vrouwen.
    en meteen ook
  6. Meer lokaal-hete vrouwen.
    Minder, meer, en niet alleen vrouwen. Zet die verwarming een tikkeltje lager, doe een dikkere pull of fleece aan. “Vroeger” toen ik nog op school zat, veranderde ik van een humaniora in Jette (Sint Pieters College om precies te zijn) naar de Tuinbouwschool in Merchtem. Ik was een koukleum…. In Jette was het altijd lekker warm, het hele gebouw werd warm gestookt, en we slorpten energie. In Merchtem werden, winter of zomer, de ramen geregeld opengezet. Het was fris in de lokalen, maar we leerden leven met de seizoenen. Als het in de zomer warm was, dan was het genieten. Was het in de winter koud, tja, doe een extra pull aan, leer schrijven met handschoenen. Nu besef ik dat ik dankzij die paar winters in Merchtem, me eigenlijk veel beter kan beschermen tegen de koude.
    Zet die verwarming een tikkeltje lager, en niet alleen op Dikke-truien-dag... (de volgende is blijkbaar op 12 februari 2010…)
  7. Geboortebeperking.
    Hier ga ik niet te diep op in. Ethisch is dit nogal een heet hangijzer. Vele mensen hebben een kinderwens, en vervullen die ook. Puur persoonlijk gezien is dit allemaal leuk, dat kindjes kweken. Maar op grote schaal…. Wat Yab daar zegt: “Elk probleem op deze aardkloot heeft zijn wortels in de overbevolking.”, daar kan ik mij wel in vinden….
  8. Back to the basics.
    De wereld is een groot dorp geworden. Ongeveer alles is met een muisklik bereikbaar, en op een kilometer meer of minder kijken we niet. Maar is dat nu echt nodig, die dagelijkse files, die verkeersknopen. Zijn er geen andere mogelijkheden?
    Die files zijn er natuurlijk door verschillende factoren. De werkmens die van het platteland naar ‘t stad moet voor zijn dagtaak, de distributie-sector die van het gecentraliseerde depot naar alle winkels moet, het vervoer van goederen van (lucht)haven naar datzelfde depot.
    Lokaal gekweekt voedsel zou al een beetje een oplossing zijn. Thuiswerken voor jobs waar het kan (ik denk aan vele jobs in de IT, marketing, sales.)
    Zaken die je te voet of met de fiets kan doen, doe die dan ook. Sinds ik hier in het centrum woon doe ik een massa te voet, een fiets heb ik niet. Maar ik schrik soms van mijn buren die met de auto tot het einde van de straat rijden voor snel iets te halen in de GB… Seriously people!
  9. Betere isolatie van huizen.
    Voor de plaatsing van zonnepanelen zijn subsidies uitgetrokken, en Steven heeft een punt. Was dergelijk budget niet beter gestoken in het isoleren van huizen? Ik woon in een huurhuisje dat zo goed als niet geïsoleerd is. Enkel glas, holle vloeren, slechte dakisolatie, kieren en spleten. Mijn huisbaas gaat niet investeren in zonnepanelen, maar mits aanmoediging had ik misschien een betere isolatie gekregen, gevolgd door een lagere energiefactuur, en een kleinere ecologische voetafdruk.

En zoals Steven zegt: “Don’t hope. Think. And act.”

De grote impact op het klimaatprobleem gaat niet komen van de wereldleiders. Wij, als kleine man, hebben de kracht in handen om iets concreets te doen. Wij kunnen, door kleine ingrepen, onze ecologische voetafdruk verkleinen. Wij kunnen onze invloed op klimaatswijzigingen verkleinen. Wij kunnen het probleem aanzien als een opportuniteit.

Bedankt Boskabout voor de inspiratie!

VertiGO, een elektrische moto

Een tijdje geleden schreef ik een blogpostje over Circuit Spa-Francorchamps, en de uitbatingsvergunning die al dan niet ingetrokken werd. Béate had het in een terechte comment over het milieu. Motorsport wordt steevast gelinkt met vervuiling, lawaai, uitlaatgassen, CO etc. Dat het anders kan, bewijst Maarten Timmer, een TU-Delft student, die als afstudeerproject een elektrische racemoto ontwikkelde. Het beestje werd de VertiGO gedoopt.
Continue reading “VertiGO, een elektrische moto”